Κι αυτοί. Κι αυτοί στους δρόνους και στην υπόκωφη θορυβοποιία. Στον πειραματισμό... Ω θεοί της μεταλλαγμένης ελεκτροπόπ και της ψυχρής ευδαιμονίας, τι κάναμε και το αξίζουμε τούτο απ' τα χέρια και τους λάρυγγες των πιο άξιων τέκνων σας; Μήπως δεν υπομείναμε τις γεννήτριες και τις συχνοτικές παρεμβάσεις κατά χιλιάδες τα τελευταία χρόνια; Μήπως δεν παραδεχτήκαμε πως μας γουστάρουν κάμποσες από δαύτες με τ' ακουστικά στο κεφάλι –ή, έστω, δεν προσπαθήσαμε φιλότιμα να μας αρέσουν; Μήπως δεν φτύσαμε τις δυνάμεις της ανάπτυξης και της δημιουργικής αυτοεξέλιξης να μην ματιαστούν, ξεχωριστά για τον καθένα και για όλους μαζί; Ή μήπως δεν το αφήσαμε να πάει στον διάολο που περάσαμε χρόνια και ζαμάνια με ημίμετρα ηλεκτρονικής τραγουδοποιίας; Όχι κι αυτοί!
Αποτινάσσοντας τη συνήθεια, μας λένε οι Knife. Πρώτον, θες να την τινάξεις; Δικαίωμά σου, αλλά τίναξέ τη στην πράξη. Ειδικά εσύ που έχεις γράψει και κάτι χιλιόμετρα –εδώ την τινάζουν άλλοι κι άλλοι... Προς τι να το γράψεις στο κούτελο: προσοχή, αυτή τη φορά αγαπητοί ακροατές τινάζουμε. Τινάζουμε και αναγεννιόμαστε, διότι (ως γνωστόν) οφείλουμε να πηγαίνουμε παρακάτω. Επίσης, γινόμαστε πολύ πολιτικοί και το φωνάζουμε. Προσεγγίζουμε τα βαθιά δομικά ζητήματα της Δύσης και το φαινομενικά προοδευτικό προσωπείο της. Αμφισβητούμε τα στερεότυπα για τους επίγειους παραδείσους της Σκανδιναβίας. Σας προειδοποιήσαμε, μπείτε τώρα ν' ακούσετε κιόλας. Μήπως να γράφαμε ένα βιβλίο καλύτερα; Σημείωση για το εγγύς μέλλον.
Δεύτερον, σιγά το τίναγμα... Θραύσματα απ' τις γνωστές techno έξεις του κυρίου Dreijer, ατέλειωτες σαγρέ πεδιάδες θορύβου στη μέση, που φύονται με το κιλό πλέον, κάτι σπασμένες δοκιμές με τις λαλιές τους και η χαρακτηριστική τραγουδοποιία τους διάσπαρτη σε μια διαφοροποιημένη εκδοχή. Έτσι, κατά βάση με σημεία στίξης μεταξύ τους.
Αυτή η τραγουδοποιία πάντως αντέχει –τουλάχιστον τις στιγμές που οι δημιουργοί της δεν την αυτοσνομπάρουν για χάρη της υψηλής τέχνης. Σε επίπεδο μορφής μετακινείται από εκείνο το φαινομενικό οξύμωρο της απόμακρης οικειότητας προς μια ακατέργαστη αίσθηση, άμεση μα και αρτίστικη. Με έμφαση στις ρυθμικές λεπτομέρειες και στις επιμελώς ατημέλητες γωνίες• όχι μόνο στις υφές του ήχου, αλλά και στις ενώσεις του και στη φωνή της Karin Dreijer Andersson. Ακριβώς τόσο επιμελώς ατημέλητες ώστε να σε ενοχλούν και να σ' αρέσει.
Ομολογουμένως δεν είναι διόλου εύκολο να ανανεώνεις τη μορφή σου και παράλληλα το συναισθηματικό αποτύπωμα των τραγουδιών να παραμένει σε κοντινά ύψη. Δεν είναι όμως και αρκετό. Στις τρέχουσες περιστάσεις τουλάχιστον και στο πλαίσιο που θέτουν οι ίδιοι οι Knife. Άντε να μην πω στον δάκο και στη μουχρίτσα του πειραματισμού.
{youtube}W10F0ezCTIQ{/youtube}
