Οι Be Your Own Pet ήταν ένα θορυβώδες κουαρτέτο. «Ξερνώντας» ένα ακατάπαυστο garage punk σφυροκόπημα καταφέρανε να δημιουργήσουν ένα μικρό αλλά αφοσιωμένο κοινό, το οποίο εκστασιαζότανε με την κάθε κορώνα ή ουρλιαχτό που ακουγότανε από τα μεγάφωνα του στερεοφωνικού τους –με υπόκρουση τις ακούραστες ηλεκτρικές κιθάρες από πίσω τους. Οι Turbo Fruits λοιπόν ξεκινήσαν ως το side project δυο εκ των τεσσάρων Be Your Own Pet και, όταν αυτοί διαλυθήκανε, γίνανε η πρώτη και κύρια ασχολία τους.
Δεύτερο λοιπόν άλμπουμ για τους Turbo Fruits, οι οποίοι στο Echo Kid αφήνουν στην άκρη τον punk χαρακτήρα των Be Your Own Pet και καταπιάνονται περισσότερο με τον garage ήχο, μεταφέροντάς μας κατευθείαν στη δεκαετία του 1960. Surf κιθάρες, κοφτά, σύντομα και περιεκτικά σόλο, μελωδικά φωνητικά τα οποία έχουν σταματήσει να θεωρούνται σύγχρονα τα τελευταία σαράντα χρόνια και το πνεύμα του Jerry Lee Lewis να πλανάται αέναο πάνω από το σκηνικό που στήνουν τα εν λόγω τραγούδια. Με λίγα λόγια, φανταστείτε τους Raveonettes εμπλουτισμένους με μερικές παραπάνω δόσεις ηχητικής αλητείας και έχετε μια αρκετά καλή ιδέα για το τι συμβαίνει εδώ μέσα.
Καλά όλα τα παραπάνω, αλλά μιας και το συγκεκριμένο είδος κυκλοφορεί στην πιάτσα εδώ και δεκαετίες ολόκληρες το ουσιαστικό ερώτημα για το Echo Kid είναι εάν φέρνει κάτι το διαφορετικό, αυτό το κάτι που θα το βοηθήσει να ξεχωρίσει από τις τόσες και τόσες ηχογραφήσεις των garage συγκροτημάτων τόσων χρόνων. Και η απάντηση είναι πως όχι –κι ας παίζουν ευχάριστα οι Turbo Fruits, επιδεικνύοντας μια ζωντανή και ενεργητική διάθεση. Το Echo Kid θα σας κάνει να χαμογελάσετε, να θυμηθείτε τα παλιά, να νοσταλγήσετε, ακόμα και να χορέψετε με τους φίλους σας και μετά θα χαθεί –ίσως και για πάντα– στον πακτωλό τόσων και τόσων νέων κυκλοφοριών της εποχής του ίντερνετ. Απολαύστε το λοιπόν για όσο διαρκέσει.
