Οι Zero dB είναι ένα ντουέτο παραγωγών από το Λονδίνο, το οποίο ασχολείται κυρίως με την τέχνη του remixing. Από τις αρχές της περασμένης δεκαετίας (οπότε και τοποθετείται η αρχή των εργασιών τους) έχουν κυκλοφορήσει πολλά singles και EPs, μόλις ένα «κανονικό» άλμπουμ, ενώ έχουν συμμετάσχει και δημιουργήσει αρκετές συλλογές με remixes. Στη συλλογή One Offs, Remixes And B-Sides, οι Zero dB συγκεντρώνουν αποσπάσματα από αυτή τους τη δισκογραφία (συν κάποια remixes άλλων παραγωγών σε κομμάτια τους) προς χάριν της συνέχειας της δισκογραφικής σειράς της Tru Thoughts, σηματοδοτώντας έτσι την παρθενική τους συνεργασία με το συγκεκριμένο label (ανήκουν στο ρόστερ της Ninja Tune).
Όσον αφορά στο μουσικό τους στίγμα, αυτό εύκολα μπορεί να τοποθετηθεί σε μια ευρύτερη dance κουλτούρα. Ξέρω βέβαια πως ο όρος dance είναι πολύ γενικός και κάπως απροσδιόριστος, αντανακλά όμως τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τη μουσική τους οι Zero dB: Όποια πρώτη ύλη και να περάσει από τα decks τους (και η αλήθεια είναι ότι μετέρχονται μια ευρεία γκάμα από δαύτες) της δίνουν ένα κλικ πάνω στα bpm, της βάζουν ένα (συνήθως) δυνατό beat, τη μπερδεύουν με μια up-tempo διάθεση (ενίοτε με ξεσηκωτικές προεκτάσεις) και από ’δω παν κι άλλοι. Αρκετά δε από τα περιεχόμενα στην εν λόγω συλλογή κομμάτια θα μπορούσα εύκολα να τα φανταστώ να ακούγονται σε διάφορα «εναλλακτικά» (ή καλύτερα όχι τόσο mainstream!) καλοκαιρινά μαγαζιά, ενώ σαν σύνολο ο δίσκος αποτελεί ένα δροσερό, σχετικά εύπεπτο άκουσμα, χωρίς ιδιαίτερους προβληματισμούς, το οποίο βασίζει τη δύναμή του στην ενέργεια του beat και φυσικά σε αυτή την πότε ανέμελη, πότε χορευτική διάθεση.
Το ενδιαφέρον του θέματος είναι ότι οι Zero dB μοιάζουν να κατέχουν καλά το αντικείμενο, αποφεύγοντας τα χτυπητά κλισέ, ενώ χρησιμοποιούν έξυπνα διάφορα στοιχεία από είδη όπως η nu soul, το funk, το hip hop αλλά και τα jazzy παράγωγα. Εξίσου ενδιαφέρον στοιχείο στη σύνθεση του μουσικού τους κολλάζ είναι η ιδιαίτερη προσοχή που δίνουν –σε αρκετά κομμάτια του δίσκου– στις μπάσες συχνότητες, φθάνοντας να προσεγγίζουν ακόμα και κατεξοχήν χώρους της λεγόμενης bass culture, όπως για παράδειγμα ένα είδος dubstep. Καταφέρνουν, με όλα αυτά, να δημιουργήσουν αρκετά αξιόλογες στιγμές, όπως το “Mas Fuerte Que El Sol” με τις –επεξεργασμένες σε ένα όμορφο downtempo περιβάλλον– bossa nova παραπομπές, το ξέφρενο remix στο “Universe” της Alice Russell, αυτά στα “Distorted Minds” των Hexstatic και “El Fantasma De La Libertad” του Raphael Sebbag ή τις δύο ενδιαφέρουσες, ακυκλοφόρητες, συνθέσεις των Zzouf (του ντουέτο δηλαδή του Chris Vogado των Zero dB με τον DJ Oof).
Θα έλεγα ότι το One Offs, Remixes And B-Sides των Zero dB προσφέρει μια αρκετά πλήρη οπτική περί της δροσερής, σχετικά φρέσκιας και αρκούντως διασκεδαστικής μουσικής προσέγγισης του λονδρέζικου ντουέτο. Μου έγινε επίσης φανερό πως οι Zero dB είναι αρκετά καλοί σε αυτό που κάνουν, ίσως δε συμφωνήσω με κάτι που πήρε πρόσφατα το μάτι μου –ότι δηλαδή είναι αρκετά καλύτεροι από γνωστότερους συναδέλφους τους. Τυγχάνει ωστόσο να θεωρώ πως η μουσική (και δη η καλή μουσική) οφείλει να προβάλλει ως κάτι παραπάνω από μια (πετυχημένη έστω) διαχείριση των όποιων στοιχείων, να προσφέρει κάτι παραπάνω από μια όμορφη διάθεση, κάτι παραπάνω από διασκέδαση, ψυχαγωγία.
Οι Zero dB μένουν στο πρώτο, δίχως να εκδηλώνουν καμία πρόθεση να πετύχουν το δεύτερο –να άγουν δηλαδή την ψυχή. Αν συνυπολογίσουμε μάλιστα και το ότι στη διπλή αυτή συλλογή δεν είναι όλα τα κομμάτια το ίδιο αξιόλογα, φτάνουμε μοιραία σε μια χρυσή μετριότητα, με το οτιδήποτε παραπάνω να μοιάζει όχι μόνο δυσπρόσιτο, αλλά και –εντός πολλών εισαγωγικών– μη επιθυμητό.
