Μετά το Port Authority του 2007 και τον τρόπο με τον οποίον αγκαλιάστηκε από το κοινό του σύγχρονου ανεξάρτητου hip hop, o παραγωγός από τον Καναδά κατάφερε να φτιάξει ένα άκρως σεβαστό όνομα στους κόλπους της αμερικάνικης φάσης. Η επιτυχία του δεν ήταν τυχαία και το απέδειξε και με το Double Barrel πέρυσι. Στην ίδια ακριβώς λογική – της αποκλειστικής δηλαδή συνεργασίας με κάποιον MC – ο πήχης του φετινού The eXXecution παραμένει στα υψηλά επίπεδα του νεοϋρκέζικου ήχου των 1990s. Κι αυτή τη φορά ήρθε η ώρα του Rustee Juxx να φέρει εις πέρας την αποστολή, στιχουργικά μιλώντας.
Μην περιμένετε καλλιτεχνική ποικιλομορφία εδώ. Αλλά έναν ήχο ωμό, βασισμένο εξ’ ολοκλήρου στην παράδοση της σχολής των DJ Premier και Pete Rock και απομακρυσμένο από το «boom bap των σαλονιών» του Statik Selektah. Samples από μαύρη μουσική και oriental κατευθύνσεις, hihats ψημένα μέσα από τις πιο θανατερές μπότες (και πλήκτρα) και φυσικά το scratch δοσμένο από έναν «θρύλο» του σύγχρονου turntablism σαν τον DJ Revolution. Ο Marco Polo διατηρεί τα ρυθμικά του skit με διαλόγους εν είδη outro στα τέλη των κομματιών, ενώ προσθέτει στο όλο εγχείρημά του και μια «οργανική βάση», ενορχηστρώνοντας μερικά μέρη του με μπάσο.
Το αποτέλεσμα είναι κομμάτια δυναμίτες, όχι μεν πρωτότυπα ηχητικά, αλλά δοσμένα στο πνεύμα του καλού hip hop των 1990s. Ο Rustee Juxx εξάλλου διαθέτει όλες τις αρετές της κλίκας των Bootcamp από την οποία προέρχεται. Δεν είναι δα και κανένας ποιητής ο «γάτος από το Brooklyn», όμως σου περνάει το μήνυμα με την αυθεντική οργή των εργατικών του Crown Heights. Στυλ, άρτια τεχνική, παρομοιώσεις, κοινωνικό και πολιτικό στίγμα (αλλά όχι ουσιαστικός πολιτικός λόγος), αγώνας για επιβίωση και παράθεση αλήτικων ιστοριών είναι τα μοτίβα που κυριαρχούν στο στιχουργικό επίπεδο. Αν σε όλα αυτά προσθέσεις κατόπιν την παρουσία του Sean Price, των ιστορικότατων Black Moon του Buckshot και των λοιπών μελών της κλίκας των Duck Down (δισκογραφική πλέον, με τη μερίδα του λέοντος στο underground hip hop τελευταία) τότε έχεις έναν αληθινά ολοκληρωμένο δίσκο.
Και όντως, εμπρός ειδικά στον πακτωλό μέτριων κυκλοφοριών του 2009 (για το ανεξάρτητο hip hop), το The eXXecution του Marco Polo διατηρεί την αισθητική πληρότητα του «underground διαμαντιού», εγγυάται αμέτρητο head nodding και ίσως να απόβαινε ως δίσκος ακόμη μεγαλύτερων αξιώσεων αν δεν βασιζόταν εξολοκλήρου σε έναν MC με «ταβάνι», όπως είναι ο Rustee Juxx. Για τρίτη λοιπόν φορά (από το 2007), ο Marco Polo όχι μόνο δικαιώνει το hype γύρω απ’ το όνομά του, αλλά δείχνει πως διατηρείται σε μια δημιουργική πορεία ποιότητας, η οποία επιφέρει αξιοπρόσεκτα αποτελέσματα.
