Η συνεργασία του Kevin Martin (aka The Bug) με τον Roger Robinson σε ένα κοινό project δεν αποτελεί έκπληξη. Οι περισσότεροι, πιθανώς, ήδη ανακαλούν στη μνήμη τους το “You & Me” από το υπέροχο London Zoo του Bug, αλλά η αρχή της καλλιτεχνικής γνωριμίας τους πάει λιγάκι πιο πίσω, στο 2003 και στον δίσκο του Bug με τον τίτλο Pressure. Οι πιο υποψιασμένοι δε ίσως θυμούνται και την πρώτη από τις δύο Box Of Dub συλλογές, όπου περιεχόταν το “Surround Me” από τους ίδιους τους King Midas Sound – αρκετά αυτάρεσκο όνομα, έχω να δηλώσω, πλην εύηχο.
Επομένως, λίγο-πολύ, αν συνδέσεις τα κομμάτια μεταξύ τους, ο παρών δίσκος δεν σου φαίνεται ιδιαίτερα ξένος σαν άκουσμα: αργοί, σχετικά, ρυθμοί, παραπέμποντες στο dubstep ή καλύτερα σε μια φουτουριστική εκδοχή ενός σκοτεινού dub, βαθιά φωνητικά και ιδιαίτερη έμφαση στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Αν προστεθεί μάλιστα και μια βαρύτονη trip hop χροιά, που ανά περιστάσεις κάνει την παρουσία της αρκετά αισθητή, αποκτάς μια πλήρη σκιαγράφηση του τι ακούγεται στο Waiting For You από τους King Midas Sound. Ακόμα όμως κι αν το τελευταίο δεν φέρνει σύγκορμα ρίγη ενθουσιασμού ή κατάπληξης, διαπιστώνεις ότι έχει άλλα πράγματα να σου προσφέρει, τα οποία εκτείνονται στη σφαίρα των συναισθημάτων και στον τρόπο που τελικά βρίσκει ώστε να διεισδύει μέσα σου. Πρόκειται για μια διαπίστωση την οποία κάνεις από την αρχή της ακρόασης, όσο όμως η μουσική γίνεται περισσότερο κτήμα σου η ισχύς της συνεχίζει να διαρκεί, ριζώνοντας μάλιστα βαθύτερα.
Εάν λοιπόν κοιτάξουμε το Waiting For You ως σύνολο θα βρούμε δύο βασικά δομικά συστατικά: από τη μία, την εξαιρετική αρχιτεκτονική των συχνοτήτων, πάνω ακριβώς στην οποία βασίζει ο Martin την καθηλωτική (σε πολλές στιγμές) ατμόσφαιρα που δημιουργεί, και, από την άλλη, την εξίσου υψηλού επιπέδου συνεισφορά του Robinson σε στίχους και φωνητικά. Τα δύο στοιχεία, βέβαια, δεν συνυπάρχουν αντικρουόμενα. Αντίθετα, ο Martin στηρίζει τη συνθετική ανάπτυξη των κομματιών πάνω στη «γεμάτη», βαθιά φωνή του Robinson (στην οποία προσθέτει κάποια delay ή reverb ανά περίσταση) τονίζοντας, από εκεί και πέρα, τις χαμηλές συχνότητες με τα υπόκωφα μπάσα του και τα λιτά και υγρά του beat, ενώ παράλληλα χρησιμοποιεί επιδέξια ένα σύνολο ήχων και samples ώστε να γεμίσει επιλεκτικά τις μεσαίες και υψηλές συχνότητες.
Φθάνοντας τώρα στα μουσικά είδη που ανασύρονται, μπορούμε να πούμε ότι πολλά τραγούδια διακατέχονται από τη σκοτεινή trip hop αισθητική, εκτελεσμένη όμως από τον άνθρωπο που κυκλοφόρησε έναν από τους καλύτερους dubstep δίσκους (London Zoo), αποδεικνύοντας έτσι πόσο συγκοινωνούντα μπορούν να είναι τα παραπάνω δοχεία: τα “Waiting For You”, “One Ting”, “Goodbye Girl”, “Meltdown” και “Lost” αποτελούν ενδεδειγμένα παραδείγματα – έστω και με διαφορετική δοσολογία το καθένα. Δίπλα τους στέκει επάξια το “Earth A Killya” (προσωπικά αγαπημένο), ένα νωχελικό dub κομμάτι στο οποίο κεντρική σημασία κατέχει η εξαιρετική στιχουργική του Robinson, ενώ τη φωνή του επικουρούν τα γλυκά φωνητικά της Hitomi. Επίσης, τα δύο πιο σύντομα κομμάτια του δίσκου (με διάρκεια μικρότερη των δύο λεπτών), το μελοποιημένο ποίημα του Robinson “”Sumtime” – με τη σχεδόν παγωμένη υπόκρουση – και το εξαιρετικό “Blue”, του οποίου το μπάσο (θα το πω γιατί θα σκάσω), έτσι όπως τοποθετείται μέσα στο μέτρο, μου έφερε ασυναίσθητα στο μυαλό ένα σημείο του “Ματίνα” των Στέρεο Νόβα, ενώ, πέραν τούτου, αποτελεί μια αναφορά του Martin σε πιο ambient/electronica ηχοτόπια. Τέλος, στο εξαιρετικό “Miles And Miles” μπορεί κανείς να αντιληφθεί μια συγκαλυμμένη νύξη σε επιρροές από «πατέρες» της ηλεκτρονικής μουσικής, τύπου Cluster. Κοντά σε όλα αυτά υπάρχουν και κάποιες όχι ακριβώς ατυχείς στιγμές (“Outta Space” και “I Man” για παράδειγμα), μα κάπως χλωμές και αδύναμες να εκφράσουν ό,τι καταφέρνουν σημαντικά καλύτερα αρκετές άλλες.
Εν κατακλείδι, δεν ξέρω αν τελικά το Waiting For You θριαμβεύει. Διαθέτει εξαιρετικά ηχοχρώματα (σκοτεινά αλλά έντονα), αρκετές συνθέσεις που αισθάνεσαι ότι κολλάνε με (ή στην) ψυχοσύνθεσή σου, ηχητική ποιότητα και περισσή άποψη, όμως δεν είμαι σίγουρος αν μπορεί να λογαριαστεί ως κορυφαίος δίσκος ή αν είναι ικανός να μεταβάλλει ένα μέρος της αντίληψής σου (όπως οφείλουν να πράττουν οι κορυφαίοι). Σε κάθε πάντως περίπτωση νομίζω πως υπερβαίνει με άνεση τον χαρακτηρισμό ενδιαφέρον, τόσο από μουσικολογική όσο και από αισθητική άποψη. Οπότε κάποιες επισταμένες ακροάσεις σίγουρα θα σας κάνουν καλό…
