H indie pop σκηνή, περήφανη πλέον για τον θρόνο στον οποίον την κάθισαν πληθώρα μουσικών επαγγελματιών στη δεκαετία των ’00s, έχει να παρουσιάσει τόσο διαμάντια που δύσκολα θα χάσουν τη λάμψη τους στο πέρας των χρόνων, αλλά και φωτοτυπίες φωτοτυπιών, που σ’ αφήνουν ν’ απορείς για το τι να σκέφτονταν άραγε οι δημιουργοί τους. Με αυτό κατά νου πλησίασα το ομότιτλο ντεμπούτο των Γερμανών Band On The Edge Of Forever (σ.σ.: μα γιατί μια μπάντα να δώσει στον εαυτό της ένα τόσο δύσχρηστο όνομα;). Σε κάθε πάντως περίπτωση, και σε αντίθεση με το όνομα τους, οι μελωδίες αυτών των Βερολινέζων δεν προκάλεσαν τίποτα το αρνητικό στις αισθήσεις μου.
Αυτό που πραγματικά με γοήτευσε από την πρώτη επαφή με το συγκεκριμένο κουαρτέτο ήταν η διάθεση τους να μην υπερβάλλουν, όπως και η μετριοφροσύνη των ήχων τους, που προσφέρει μια περίεργη αίσθηση ωριμότητας για πρώτη δουλειά και σε κάνει να συμπαθήσεις το άλμπουμ αναίμακτα. Οι Band On The Edge Of Forever σίγουρα το δουλεύουν ακόμα, όμως αυτό σε τίποτα δεν μειώνει την ξεχωριστή χροιά του ήχου τους και την ευχάριστη εικόνα του δικού τους μουσικού οράματος. Πιθανόν να σας θυμίσουν προκατόχους τους, όπως οι Verve, οι Starsailor αλλά και οι Hard-Fi, αλλά ακούγοντας τη μουσική τους θα διακρίνετε ανάμεσα στις εικόνες και τη δική τους «αλήθεια». Μελωδίες δημιουργημένες – ως επί το πλείστον – από κιθάρες και πλήκτρα, χωρίς όμως να εκμαιεύουν με τη βία την προσοχή μας, μα μαγνητίζοντας το αυτί μας με περίσσια προσοχή και καλόβουλη διάθεση. Τα φωνητικά δεν αιχμαλωτίζουν, αλλά συντονίζονται με τους υπόλοιπους παράγοντες στη διακριτική εξαγορά της αποδοχής μας. Το δεύτερο μισό τώρα του δίσκου είναι αισθητά πιο δυνατό από το πρώτο και εκεί κρύβονται μερικά από τα βέλτιστα δείγματα γραφής των Γερμανών (“The Changelling”, “Lullaby”, “Pass the Feeling, “Socialized”).
Αν και δεν θα ξετρελάνει λοιπόν τις αισθήσεις σας, το αξιοπρεπέστατο αυτό ντεμπούτο των Band On The Edge Of Forever μας κλείνει το μάτι ως προς τη συνέχεια. Η συγκρατημένη αισιοδοξία του group μπορεί να περιόρισε σε κάποιο βαθμό το αποτέλεσμα τώρα, αλλά με τον κατάλληλο χειρισμό μπορεί να αναδειχθεί στο στοιχείο εκείνο που θα βελτιώσει τη μουσική τους στα επόμενα βήματά τους, δίνοντάς τους την ευκαιρία να εξελιχθούν. Και – γιατί όχι; – να ξεχωρίσουν από το πλήθος της μετριότητας που χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη μουσική «γειτονιά».
