Janvs – για όσους δεν ξέρουν Λατινικά – ήταν ένας από τους αρχαίους θεούς των Ρωμαίων, ο θεός με τα δύο πρόσωπα, τα πρόσωπα των αντίθετων δυνάμεων: του πολέμου και της ειρήνης, της αγάπης και του μίσους, της αρχής και του τέλους, της εκδίκησης και της συγχώρεσης.
Οι Γενοβέζοι Janvs, παίζουν με τον παγανισμό και τις αλχημείες, με τη δύναμη της φύσης και τη σκληρή μοίρα του ανθρώπου φτιάχνοντας μουσικές που έχουν στοιχεία black metal, αλλά και progressive ανοίγματα, ατμοσφαιρικές μελωδίες αλλά και growling φωνητικά. Ο Matteo “Vinctor” Barelli, τραγουδιστής και κιθαρίστας της μπάντας, λαμβάνει αποστάσεις ασφαλείας: «δεν νιώθουμε μέρος της black metal σκηνής, ακριβώς επειδή έχουμε κάποια στοιχεία που μας διαφοροποιούν αρκετά από την κλασική φόρμα του black metal και αυτό το γεγονός μας χαροποιεί ιδιαίτερα».
Το 2004 ένα demo με τίτλο Nigreto, φθάνει στα γραφεία της εταιρείας Pagan Moon Records. Τους αρέσει και αποφασίζουν να το κυκλοφορήσουν σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων την ίδια χρονιά. Οι καλές κριτικές, ανέβασαν αρκετά τις μετοχές των Janvs στους underground κύκλους και έτσι το 2007 τους αναλαμβάνει η ATMF, η οποία κυκλοφορεί και το επίσημο πλέον ντεμπούτο τους, με τίτλο Fulgures. Με αλλαγές τόσο στη σύνθεση της μπάντας, όσο και στη μουσική τους κατεύθυνση, οι Ιταλοί ξαναχτυπούν φέτος, με το δεύτερο άλμπουμ τους Vega.
Δυνατές, μελωδικές κιθάρες (“Torri Di Vetro”), με έμφαση στα solos και στα ατμοσφαιρικά περάσματα (“Tarab”, “Vesper II”), growling αλλά και καθαρά φωνητικά (“Sahire”), progressive αρμονίες και σκληρό – αλλά όχι απαραίτητα black – metal, με power ξεσπάσματα (“Mediterraneo”). Οι τύποι δεν εξαντλούνται στο να παίζουν απλώς γρήγορα κι επιθετικά, αντιθέτως επιβραδύνουν τους ρυθμούς, πράγμα που δίνει μια στοιχειωτική αίσθηση στη μουσική τους (“Vega”) – η μεταλλικά παγανιστική τους θεματολογία βοηθάει άλλωστε. Από την άλλη πλευρά, διαπιστώνεις ότι riffs και μελωδικά μέρη επαναλαμβάνονται μέσα στα 49 περίπου λεπτά διάρκειας του δίσκου. Κι αυτό μπορεί εύκολα να κουράσει, όπως επίσης και τα ατελείωτα κιθαριστικά μέρη, που ενώ είναι ευχάριστα, η διάρκειά τους δημιουργεί μια σχετική ανισορροπία στο άλμπουμ.
Για όσους λοιπόν επιθυμούν μια πιο…fusion metal γεύση, μπορούν να το ακούσουν. Για όλους τους υπόλοιπους, υπάρχει πάντα η παγωμένη Νορβηγία.
