Οι Γιαπωνέζοι Boris δεν είναι καθόλου χθεσινοί, αφού υπάρχουν από το 1992, έχουν αρκετές κυκλοφορίες και συνεργασίες στο ενεργητικό τους, και σε όλα τους τα albums μπορείς να ακούσεις από καθαρό noise και stoner rock, μέχρι παραδοσιακές φόρμες rock ‘n’ roll της δεκαετίας του 1970.
Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί και το καινούργιο album τους Smile. Η έναρξη με το “Flower Sun Rain” είναι σχετικά ήρεμη, θυμίζει κάτι από Queens of the Stone Age, αλλά αυτή η φαινομενική «νηνεμία» κρατάει μέχρι να έρθει το “Fuzz-In”, με τις κοφτές του κιθάρες. Το δε φλερτ με τις metal επιρροές σε κάνει να θες να επιδοθείς σε ένα ανελέητο headbanging, καθώς τα αγριεμένα riffs εναλλάσσονται σε ρυθμό πολυβόλου. Το πρώτο πάλι single, “Statement”, μπορεί να μην είναι και το πιο δυνατό - ή θορυβώδες - κομμάτι του album, αλλά είναι σίγουρα το πιο πιασιάρικο και είναι απολύτως ικανό να ακουστεί και στις δυτικές χώρες, στις οποίες ούτως ή άλλως γνωρίζουν επιτυχία. Το κομμάτι αυτό παράγει ηλεκτρισμό από την πρώτη κιόλας ακρόαση. Επιπλέον, σε περιπτώσεις όπως τo “Ka Re Ha Te Ta Sa Ki - No Ones Griev”, η Wata - η γυναικεία παρουσία του group - σου παίρνει το κεφάλι με τις εντυπωσιακές κιθαριστικές της ικανότητες.
Παρότι τα κομμάτια, είναι μεγάλα σε διάρκεια - κάποιες μάλιστα φορές τεράστια, όπως π.χ. το ‘Untitled’, που διαρκεί δεκαπέντε και κάτι λεπτά - δεν νιώθεις στιγμή την αίσθηση ότι βαριέσαι. Αντιθέτως, νιώθεις ότι δεν θες να βγεις από τη δίνη όλων των μουσικών ειδών που έχουν πολύ έξυπνα δημιουργήσει οι Boris. Είναι μαγικό το γεγονός ότι ακούγονται σαν όλες τους τις επιρροές μαζεμένες, αλλά ταυτόχρονα παράγουν έναν τόσο μοναδικό και μοντέρνο ήχο. Οι φωνητικές επίσης ικανότητες του Takeshi είναι πραγματικά αξιοπρόσεκτες, γιατί τα φωνητικά του δεν πέφτουν στην παγίδα να ακουστούν παραπάνω άγρια από όσο χρειάζεται, αποφεύγοντας έτσι με μαεστρία τη γραφικότητα. Οι γιαπωνέζικοι στίχοι μπορεί να ξενίσουν αρκετά, αν και με τόσο δυναμικές συνθέσεις,ελάχιστα μπορούν να χαλάσουν το αποτέλεσμα.
Σίγουρα πολυαναμενόμενο, σίγουρα «ηλεκτροφόρο», σίγουρα διασκεδαστικό, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Smil’, είναι προορισμένο για πολλές ακροάσεις. Και φυσικά για καθόλου ήρεμες και χαλαρές καταστάσεις.
