Emigrate είναι το όνομα που έδωσε στο νέο του group/ project o Richard Z. Kruspe, κιθαρίστας των Rammstein. Όμως, θα ήταν λάθος τα πράγματα που περιμένουμε από το ομώνυμο, πρώτο album των Emigrate, να είναι ήδη φιξαρισμένα στο μυαλό μας. Κι αυτό γιατί έχουμε να κάνουμε με ένα album με ήχο πιο ατμοσφαιρικό και συναισθηματικό από τον συνήθη ήχο των πασίγνωστων Γερμανών.
Φυσικά, θα ήταν παράλογο να αρνηθούμε ότι στο πολυαναμένομεο αυτό album, δεν υπάρχουν rammstein-ικές επιρροές, οι οποίες γίνονται εμφανείς από το πρώτο κιόλας κομμάτι: Industrial στοιχεία, ίσως όχι το ίδιο εμπνευσμένα όσο αυτά των Rammstein, αλλά σαφώς ενδιαφέροντα, δυναμικά και to the point, καθώς και έντονα, πιασάρικα ριφάκια. Ωστόσο, αυτό που βγάζει αμέσως τους Emigrate από τη σκιά των Rammstein είναι η χρήση της Αγγλικής γλώσσας, σε αντίθεση με τα πιο "αυστηρά" Γερμανικά του "αντίπαλου δέους".
Στη συνέχεια, καθώς το album ξετυλίγεται κομμάτι προς κομμάτι, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα σύνολο που παραπέμπει περισσότερο στο alternative metal συγκροτημάτων όπως οι 30 Seconds to Mars, εμπλουτισμένο, όμως, με core και nu metal στοιχεία, που φέρνουν στο νου από Machine Head μέχρι Korn και Deftones. Στο album εναλλάσσονται σκληρές στιγμές με πιο downtempo, σχεδόν μπαλαντοειδείς, καταστάσεις, που αμφότερες προκαλούν το ενδιαφέρον και δημιουργούν ένα λειτουργικό σύνολο, όλο συνοχή, που υπηρετεί επάξια το είδος στο οποίο έχει ταχθεί. Ο Kruspe ανταποκρίνεται ικανοποιητικά στις φωνητικές απαιτήσεις, με τη βοήθεια ποικίλων effects ενώ κάποια ψήγματα gothic λειτουργούν θετικά, δίνοντας στο album μια πιο σκοτεινή χροιά.
Ίσως το μεγαλύτερο επίτευγμα του album είναι ότι ,παρά τη σχετική ομοιότητα που παρουσιάζει με τα τελευταία albums των Rammstein, καταφέρνει να μην ακούγεται σαν κακέκτυπο αλλά έχει δικό του χαρακτήρα, ο οποίος, χωρίς να αποτελεί κάτι μοναδικό ή πρωτότυπο είναι τουλάχιστον αξιοπρόσεκτος και ενδιαφέρων, ιδιαίτερα για τους λάτρεις του σκληρού ήχου.
