Ο David Gray δεν ανήκει -όπως και πολλοί άλλοι- στους singers-songwriters για τους οποίους θα γραφτούν διθύραμβοι από την εγχώρια δημοσιογραφία -άλλωστε κι ο ίδιος μετά από το προ 8ετίας "White Ladder" (άλμπουμ που διαδόθηκε από στόμα σε στόμα και κατέληξε πολυπλατινένιο) απλά να συντηρήσει κατάφερε την ξαφνική φήμη του και να αφήσει μερικά καλά τραγούδια. Πεδίον λαμπρόν λοιπόν για ένα Greatest Hits που στηρίζεται μάλιστα στη μετά από αυτό το άλμπουμ περίοδο.
Αν το όνομα David Gray ακόμα δεν σας λέει τίποτα, να πούμε ότι στις καλές του στιγμές δημιουργεί ερωτικότατη ακουστική folk, με βραχνά φωνητικά (που στο άγριό τους θυμίζουν Dylan και στο ντεφορμέ τους Garth Brooks), ακουστική κιθάρα, πιάνο, πλούσια έγχορδα και ενίοτε διακριτικές λούπες να σπάνε τους μελαγχολικούς μελωδικούς χείμαρρους. Αν δεν σιχαίνεστε λοιπόν τους νεο-φολκ singers-songwriters με ποπ αισθητική που απευθύνονται και σε ένα πιο adult ακροατήριο και μπορείτε να αντέξετε ένα λιγότερο μελιστάλαχτο Damien Rice, είστε σε σωστό δρόμο. Αν όχι, μην χάνετε το χρόνο σας...
Ο David Gray μπορεί να μην είναι μοναδικός στο είδος του, αλλά πικρόγλυκα κομμάτια σαν τα "Babylon", "Sail Away", "Please Forgive Me" και "The Other Side" (όλα από το "White Ladder") δεν γράφονται κάθε μέρα. Τα βάζεις στις άσχημές σου, σε παίρνουν μαζί τους σε ένα σύννεφο αναμνήσεων και περισυλλογής και περιέργως σε αφήνουν περισσότερο αισιόδοξο...
Από εκεί και πέρα, η συλλογή είναι αρκετά πλήρης, αν αγνοήσουμε την πρώτη περίοδο (την οποία θα βρείτε σε άλλο άλμπουμ και εκπροσωπείται εδώ με μια live version του ‘Shine’ από το ντεμπούτο του), με το "Alibi" (γεμάτο πλούσια, στοιχειωτικά έγχορδα) να αποτελεί ό,τι καλύτερο έχει γράψει από τότε και το νέο uptempo "You're The World To Me" να παίρνει άνετα τον τίτλο του πιο αδιάφορου στιχουργικά και μουσικά...
