Μουσικός αυνανισμός...
Ναι, η WARP σπάνια κάνει λάθος στα κιθαριστικά γκρουπ που εμπιστεύεται και ξεφεύγουν από την intelligent πεπατημένη της. Ναι, το νέο της φυντάνι, οι Battles, είναι μια μπάντα εκπληκτικών δεξιοτεχνών. Ναι, στα live τους, όπως μας διαβεβαίωσαν σύσσωμοι οι Έλληνες Primaveristas είναι συγκλονιστικοί. Ναι, αυτό συμβαίνει γιατί ο drummer John Stanier (πρώην Helmet) είναι ένας πωρωμένος βιρτουόζος που διαλύει τα πιατίνια και εκτοξεύει όποτε και όπου θέλει τον ήχο. Ναι, τα αραιά φωνητικά εξανθρωπίζουν κάπως την απόκοσμη ατμόσφαιρα των προηγούμενων EPs τους. Ναι, το “Atlas” είναι ένα από τα κομμάτια της χρονιάς και το “Tij” δηλώνει ότι η νέα ψυχεδέλεια είναι μεταλλική και όχι πολύχρωμη.
Αλλά γιατί στα δικά μου αυτιά το Mirrored διανύει ανυπόφορες κοιλιές μουσικού αυνανισμού και ποζέρικης δεξιοτεχνίας που μοιάζουν να γράφτηκαν μόνο και μόνο για να αποθεωθούν από το team του Wire; Γιατί επαναφέρει, ως ρομποτική μετενσάρκωση του progressive rock, όλα αυτά που διέλυσε το punk (και το λατρέψαμε για αυτό);
Φαντάζομαι ο Κωνσταντίνος Τσάβαλος θα έχει τις απαντήσεις στη δική του αποθεωτική(;) κριτική…
