Στην Αγγλία ο Elton John είναι σχεδόν ίσης σημασίας με τους θυρεούς της πάλαι πότε αυτοκρατορίας. Είναι κυριολεκτικά ο ορισμός του pop καλλιτέχνη. Στην ελληνική επικράτεια αν και χαίρει υψηλότατου επιπέδου αναγνωρισιμότητα εντούτοις ο σεβασμός στο έργο του Άγγλου συνθέτη/τραγουδιστή/πιανίστα είναι σαφώς μικρός.
Και είναι πραγματικά άδικο και αυτό γιατί ο Elton ακόμα και στις μιαρές 80s ημέρες κατάφερε να γράψει τραγούδια που και μπρίο είχαν και ως διαχρονικές επιτυχίες βαφτίστηκαν (I Guess that’s why they Call it the Blues, I’ m still Standing). Στα σίγουρα βέβαια οι μεγάλες στιγμές ανήκουν στη δεκαετία του 70 όπου δίσκοι όπως το Don’t Shoot Me (I’ m only the Piano Player) και το κλασσικό (παρόν σε πάμπολλες ελληνικές δισκοθήκες) Goodbye Yellow Brick Road, που μάλιστα στη συγκεκριμένη συλλογή έχει όχι άδικα τη μερίδα του λέοντος.
Φυσικά και δεν θα μπορούσε να είναι πλήρης μία μονού cd συλλογή του Elton John (λείπει για παράδειγμα-ανεξήγητα για τον υπογράφοντα- το όποιο δείγμα από το θαυμάσιο Tumbleweed Connection του 1970 αλλά αυτή είναι η μοναδική αντίρρηση, μιας και πολύ σοφά έχουν παραλειφθεί αδιάφορες αν και εμπορικές στιγμές της καριέρας του –όπως το ψυχροπολεμικό Nikita, αν και ο αποκλεισμός μάλλον έγινε λόγω του ότι υπήρχε η σκέψη της Νέας Ορθόδοξης Ρωσίας και της αγοράς της.
Καλή κίνηση η ύπαρξη μίας σύνθεσης από τον καινούργιο (και συμπαθέστατο επιτέλους μετά από χρόνια) δίσκο του Elton μέσα στο 2007, το The Captain & the Kid.. Το booklet αν και στερείται του όποιου βιογραφικού έχει καλό database για κάθε τραγούδι (και εκεί φυσικά θα δείτε μόνιμα το όνομα Bernie Taupin σε επίπεδο στιχουργίας και το Gus Dudgeon όσων αφορά την παραγωγή των δίσκων στα 70s).
Καλό σε επίπεδο σύνοψης καριέρας, οι όποιες ελλείψεις του είναι απόλυτα φυσιολογικές και σεβαστές.
