“Εναλλακτικό” rock με pop-punk στοιχεία από το Σικάγο.
Δυνατές κιθάρες, αξιοπρεπή φωνητικά, συμπαθητικές συνθέσεις, άρα γιατί όταν τελειώνει το album δεν θυμάσαι τίποτα;
Μάλλον επειδή οι Spitalfield προσπάθησαν να συνδυάσουν στοιχεία από τα δύο πρώτα τους CD και το κατάφεραν καλά, ίσως πολύ καλύτερα απ’ ότι θα έπρεπε, καθώς μπορεί να πέτυχαν να διατηρήσουν την ένταση που χαρακτήριζε τα προηγούμενα album τους έχασαν όμως τον αυθορμητισμό που θα περίμενε κανείς από ένα νέο συγκρότημα.
Το μελωδικό Novocaine ξεχωρίζει δείχνοντάς τους προς ποια κατεύθυνση θα έπρεπε να στραφούν.
