Το ότι ο Mika αρέσει στον πεντάχρονο γιό μου –και ειδικότερα αυτό το καρτουνίστικο αμφιφυλόφυλο falsetto του όπως αυτό ακούγεται στην α λα F. Mercury Glitter-pop της επιτυχίας του “Grace kelly”- πρέπει να με κάνει να ανησυχώ;
Τότε πως εξηγείτε το ότι μ’αρέσει και εμένα, και όχι μόνο εμένα αλλά και σε κάποια ακόμη εκατομμύρια ανθρώπων ανά τον κόσμο –και δη στη Βρετανία– που στο πρόσωπο του εκ Λιβάνου ορμώμενου Mika –όπως λέμε Σαρμπέλ, καμία σχέση– αναγνώρισαν μία από τις πλέον γνήσιες και αυθεντικές chart sensations, η οποία θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ποπ υπογλώσσιο και σε κάθε προηγούμενη δεκαετία;
Ανεξάρτητα από όλα αυτά –πού έχουν να κάνουν με τη μουσική ανατροφή ενός παιδιού και όχι, όπως λανθασμένα θα νομίζατε, με τη σεξουαλική ταυτότητα– το ντεμπούτο άλπουμ του Mika είναι ανυψωτικά διασκεδαστικό και προκλητικά φωτεινό. Ένα άλπουμ γεμάτο τραγούδια καλαίσθητης φθηνής ΠΟΠ μουσικής. Τραγούδια προορισμένα για να γεμίσουν πίστες, για να ακούγονται από τα ανοιχτά παράθυρα των αυτοκινήτων, για να σκαρφαλώσουν στις κορυφές των καταλόγων επιτυχίας.
Και δεν είναι ένα και δύο. Από το α λα Communards Hi-energy του “Love Today” και τον calypso ρυθμό του α λα G. Michael “Lollipop” μέχρι την πιανίστικη ποπ του “Stuck In the Middle” και το α λα Elton John “Interpretation”, μα κυρίως με την άχρονη disco-pop του αφόρητα μολυσματικού “Relax (take it easy)”, ο Mika γαργαλάει ευδαιμονικά τις Ένοχες Απολαύσεις μας.
