Και να που έφτασε και για τους Oasis η ώρα της πρώτης αποτίμησης, με το έξυπνα τιτλοφορημένο Stop The Clocks να επιχειρεί να περικλείσει σε 18 επιλογές την ουσία μιας μπάντας η οποία ανατάραξε μια ολόκληρη εποχή. Όχι, το πορτραίτο τους δεν είναι πλήρες, κάθε άλλο μάλιστα - λείπουν ακόμα και τραγούδια τα οποία γεύτηκαν το Νο. 1 των βρετανικών charts, σαν το “Hindu Times” ή το “All Around The World”. Είναι όμως σίγουρα αντιπροσωπευτικό τόσο αυτού που υπήρξαν οι Oasis, όσο και των λόγων για τους οποίους έγιναν τόσο μεγάλο όνομα, συμβολίζοντας το brit pop κίνημα της δεκαετίας του 1990.
Όταν οι Oasis αντιπαρατέθηκαν στους Blur, αυτό δεν ήταν απλά και μόνο ένα κόλπο του marketing - παρότι σαφώς αρμέχτηκε δεόντως από το τελευταίο. Στην κόντρα τους ξέσπασε με νέα μορφή η παλιά διαμάχη μεταξύ ποπάδων και ροκάδων, λαμβάνοντας μάλιστα και έναν ταξικό χαρακτήρα - όπως και πολλά πράγματα στη Βρετανία. Οι αδερφοί Gallagher δεν είχαν το εξευγενισμένο των Blur και δεν τους ενδιέφεραν οι συνεργασίες με τη Francois Hardy, ούτε και η αίγλη της ευρωπαϊκής κουλτούρας. Ήταν αντίθετα περήφανοι που προέρχονταν από την εργατική τάξη, μεθοκοπούσαν διαρκώς όπως οι μέσοι Άγγλοι και μιλούσαν δημοσίως χωρίς περιστροφές και περικοκλάδες, σχεδόν αγνοώντας τι σήμαινε διπλωματία και τακτ. Όλα αυτά δεν ήταν διόλου άσχετα με τη μουσική τους, η οποία είχε κάτι από την ωμή, πρωτόγονη δύναμη της ψυχής του rock ‘n’ roll και επανέφερε το πνεύμα και την αισθητική των δεκαετιών του 1960 και του 1970, όχι μονάχα με φαντασία και μοντέρνο μανδύα, αλλά και με άποψη: ο pop/rock κόσμος χρειαζόταν μια τέτοια αναβάπτιση στα ιερά και όσιά του μετά την αναπάντεχη άνοδο και πτώση των Nirvana.
Στην αρχή της καριέρας τους οι Oasis ήταν ασυναγώνιστοι. Το ντεμπούτο τους δε Definitely Maybe ήταν μια φαρέτρα γεμάτη από αλάνθαστα rock ‘n’ roll βέλη. Τα θυελλώδη “Live Forever” και “Slide Away”, μαζί με το εκπληκτικό “Supersonic”, το εμβληματικό “Cigarettes And Alcohol” και βέβαια τον δυναμίτη “Rock ‘N’ Roll Star”, τα οποία το εκπροσωπούν εδώ, στέκουν αδιάψευστοι μάρτυρες ενός από τους καλύτερους δίσκους που ευτυχήσαμε να ακούσαμε στη δική μας γενιά. Το (What’s The Story) Morning Glory, το οποίο ακολούθησε, πιστοποίησε πως οι αδερφοί Gallagher «το είχανε» και τους χάρισε τα πιο εμβληματικά ίσως τραγούδια τους - το πολυσυζητημένο “Wonderwall”, το κλασικό πλέον “Don’t Look Back In Anger”, αλλά και τα “Some Might Say” και “Champagne Supernova”. Η πρώτη παγωμάρα ήρθε με το τρίτο τους album Be Here Now, το οποίο ήταν εμφανώς κατώτερο των προσδοκιών όλων - δεν νομίζω πως είναι τυχαίο ότι εδώ δεν υπάρχει ούτε ένα τραγούδι να το αντιπροσωπεύει. Από εκεί και έπειτα τα αδέξια βήματα συνεχίστηκαν. Και παρότι οι φίλοι τους δεν έπαυαν να ανακαλύπτουν κάποια ενδιαφέροντα τραγούδια, οι Oasis σαφώς είχαν πια χάσει τα αυγά και τα πασχάλια ως το Heathen Chemistry του 2002. Μόνο πολύ πρόσφατα έδειξαν να συνέρχονται και όσοι αμφιβάλλουν για αυτό δεν έχουν παρά να ακούσουν το “Importance of Being Idle” - ένα από τα ωραιότερα τραγούδια της καριέρας τους, μα και αρκετά διαφοροποιημένου από το γνώριμό τους στιλ (από το προπέρσινό τους Don’t Believe The Truth).
Συνοψίζοντας, μπορεί το Stop The Clocks να μην τα έχει όλα, έχει όμως τα πολύ απαραίτητα. Μπορεί να μην δίνει την πλήρη εικόνα, απαντάει όμως στο γιατί τόσος ντόρος με τους Oasis και δείχνει γλαφυρά τι ήταν αυτό που είχανε και γιατί το χάσανε: τα έκαναν όλα στα δύο πρώτα τους album και όταν μετά μπορούσαν να προχωρήσουν μονάχα σπάζοντας το κλειστό κύκλωμα αναφορών που είχανε τόσο μοναδικά εκφράσει δεν ήταν σε θέση να το κάνουν: οι στενοί τους ορίζοντες, σε συνδυασμό με τον παραδοσιακό συντηρητισμό των εργατικών στρωμάτων και την επηρμένη ξεροκεφαλιά των αδερφών Gallagher ήταν ακριβώς τα στοιχεία τα οποία τους κατάντησαν καρικατούρα σχεδόν του εαυτού τους. Κατά τρόπο ειρωνικό, αυτή ακριβώς η νοοτροπία απουσίαζε από τον Damon Albarn και την παρέα του, επιτρέποντας στους Blur να επανεφεύρουν τον εαυτό τους κάμποσες φορές ως και τη δική τους οριστική παρακμή, κερδίζοντας πόντους εκεί ακριβώς που τους έχαναν οι Oasis. Μην κάνετε όμως το λάθος να αγνοήσετε τα όσα πέτυχαν οι τελευταίοι, γιατί οι μόνοι χαμένοι θα είστε εσείς. Όσοι δεν έχετε ήδη εντρυφήσει, μπορείτε να ξεκινήσετε από το Stop The Clocks. Και να δείτε ότι μπορεί να μπείτε μετά στον πειρασμό να αναζητήσετε και την πλήρη δισκογραφία τους…
