 |
Πόσο χαιρόμαστε κάθε φορά που εμφανίζεται στο προσκήνιο ένα νέο συγκρότημα για να ταράξει τα νερά και να μας δώσει νέες δόσεις μουσικής διάνοιας? Πολύ.
Οι …and you will know us by the trail of dead (στο εξής trail of dead) έρχονται από το Austin του Texas με τις πολυπαθείς κιθάρες τους για να μας αγριέψουν, να μας ξυπνήσουν, να μας διασκεδάσουν.
Τo Madonna κυκλοφόρησε περυσι στην Αμερική και σαν το δίσκο των Magnetic Fields, φέτος έφτασε και στην Ευρώπη. Και αυτό για τον απλούστατο λόγο ότι οι κύριοι Mogwai είχαν την υπέροχη έμπνευση να καλέσουν τους trail of dead στο φεστιβάλ που διοργάνωσαν με τίτλο «All Tomorrow’s Parties». Εκεί έγινε και το μεγάλο μπαμ. Εκεί τους είδε ένα ανοιχτόμυαλο κοινό και ξετρελάθηκε. Για αυτή τους την εμφάνιση διαβάσαμε και εμείς στον διεθνή τύπο και έτσι μας γεννήθηκε η περιέργεια. Και αν μία φορά ένα όνομα σιδηρόδρομος προκαλεί κάποιο ενδιαφέρον τότε η ουσία του πράγματος που είναι η μουσική αποδεικνύεται ακόμα μία φορά εξαιρετική.
Το εξώφυλλο του Madonna κοσμείται από την αρχαία Θεά Κάλι. Όπως είπαν και τα μέλη του group, η Κάλι είναι η θεά της οργής και της καταστροφής. Τι άλλο θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τη μουσική τους. Είναι εμφανής από την αρχή μέχρι το τέλος του δίσκου η μεγάλη αγάπη των trail of dead για τους Sonic Youth. Αλλά δεν μένουν εκεί και καλά κάνουν. Προσθέτουν μία δόση Who, μία δόση της ποπ των Μy Bloody Valentine και μία δόση MC5 σε συνδυασμό με διάφορα samples και καταφέρνουν να φτιάξουν έναν υπέροχο δίσκο.
Θα μου πείτε και τι έγινε που άλλη μία μπάντα εμφανίζεται στο προσκήνιο και διαλύει όλα τα μουσικά όργανα επί σκηνής στο τέλος των τραγουδιών όπως δίδαξαν πριν 30 χρόνια οι Pete Townshed και Keith Moon? Aν δεν ξεπεράσουμε αυτό το διαρκές ύφος της αμφισβήτησης για κάθε τι καινούργιο, τότε τίποτε δεν έγινε. Στο κάτω κάτω τα έχουμε ξαναπεί. Δεν υπάρχει καινοτομία και παρθενογένεση σε καμία μορφή της τέχνης σήμερα. Γιατί να έχουμε την απαίτηση από τους trail of dead?
To Μadonna δεν είναι ο πρώτος δίσκος των trail of dead. Στα 1996 κυκλοφόρησε μία κασσέτα ονόματι «The Golden Hour Sessions» και δύο χρόνια αργότερα το επίσημο ομώνυμο ντεμπούτο τους, το οποίο φρόντισα και απέκτησα πρόσφατα.
Το Madonna όμως είναι αυτό που θα τους κάνει διάσημους. Και όταν λέμε διάσημους μην φανταστείτε τίποτα εξωφρενικό. Απλά μιλώ για την γνωστή φήμη ανάμεσα στους indie-rock κύκλους που αποτελούν την μειοψηφία του αγοραστικού κοινού και φυσικά μιλώ για την δεκτικότητα των μουσικοκριτικών ανα τον κόσμο. Στο κάτω κάτω οι Sonic Youth γερνούν, γιατί να μην αναζητήσουμε στο πρόσωπο των trail of dead τους διαδόχους τους?
Οι trail of dead σχηματίστηκαν στα 1994 από μία συνάντηση των Conrad Keely και Jason Reece. Και οι δύο κάνουν φωνητικά, παίζουν κιθάρα και drums. Με την προσθήκη του μπασίστα/sampler Νeil Busch και του Kevin Allen (κιθάρα, τρομπέτα, harmonica) το σχήμα απέκτησε την σημερινή του οντότητα. Άρχισε να εμφανίζεται σε πολλά live στην Αμερική και σχεδόν αμέσως μαγνήτιζε αρκετό κόσμο. Τον τράβαγε με την ενέργεια, το πάθος και την σκληρότητα του ήχου του. Μία δημοσιογράφος μάλιστα, στην αρχή ενός άρθρου της για την κάλυψη ενός live των trail of dead ξεκίνησε απαριθμώντας τα αντικείμενα που έπεσαν στο κεφάλι της κατά τη διάρκεια της συναυλίας.
Παίρνοντας track by track όλο το Madonna βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν δίσκο που σίγουρα θα κλέψει πολλές καρδιές. Απέραντος θόρυβος, ασταμάτητα drums, ανελέητες κιθάρες μερικές φορές επιτηδευμένα όλα τους, αλλά σίγουρα με το σκοπό να διασκεδάσουν και αν μη τι άλλο να κάνουν ένα ανεπίσημο tribute στους αγαπημένους τους Sonic Youth.
Στα μόνα τραγούδια που πέφτουν οι τόνοι είναι τα Aged Dolls και Claire De Lune καθιστώντας τα έτσι σε απίστευτα post-rock διαμάντια, αν φυσικά αυτός ο όρος σας κάνει να καταλάβετε καλύτερα το στυλ των trail of dead. Στα υπόλοιπα τραγούδια -με αποκορύφωμα τα Totally Natural, Blight Takes All και Perfect Teenhood- διακρίνουμε μία υπεραισιόδοξη ελπίδα για το πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει το συγκρότημα στο μέλλον.
Και κάτι τελευταίο. Τέτοιες μπάντες είναι για να παίζουν live. Αν μία φορά ενθουσιάστηκα από το Madonna, τότε φαντάζομαι ότι αν ποτέ τους δω σε ένα Ρόδον, τότε θα μιλάμε για πολύ καιρό για την εμφάνιση τους.
Δε συμφωνείς; Γράψε το δικό σου review!
Copyright (C) 1996-2000 - Avopolis. All Rights
