Chaka Khan - Come 2 My House

Στις αρχές της solo καριέρας και των δύο καλλιτεχνών, ο Artist Who At That Time Was Still Known As Prince (ε, μα.. μας έσκασε), έγραψε το "I Feel For You" ένα από τα κλασικά, όσο και εμπορικά επιτυχημένα τραγούδια που ερμήνευσε η Khan.

Αν και η δικιά του έκδοση δεν ήταν άσχημη, η έκδοση της Chaka αγκάλιασε τους τότε ανερχόμενους όσο και προκλητικούς ήχους του electro και του hip hop, αναδεικνύοντας πλήρως τη συγκεκριμένη σύνθεση, και για ένα επιπλέον λόγο: Οι σαγηνευτικές φωνητικές αρμονίες της (οι οποίες εν έτει 1999 πάλι τον ίδιο χαρακτηρισμό θα λάμβαναν αβίαστα) την κατέτασσαν στις κορυφαίες φωνές της δεκαετίας της.

Δεκαπέντε χρόνια μετά, απελευθερωμένοι και οι δύο από τα δεσμά των μεγάλων labels, αποφάσισαν να ξαναβρεθούν στο studio, προσπαθώντας (σε στιγμές κοινής ξεραϊλας) να αναβιώσουν κάτι από την ένταση και την αυθεντικότητα εκείνων των ημερών.

Δυστυχώς από μόνες τους οι συγκεκριμένες προθέσεις (έκδηλες σε όλο το album) όχι μόνο δεν αρκούν για να δημιουργήσουν ένα φρέσκο ή έστω ευάκουστο album, αλλά αποδεικνύουν ότι όλα έχουν μια αρχή, μια μέση και ένα τέλος. Ελάχιστη από την ενέργεια - σήμα κατατεθέν της πρώτης τους επαφής - μπορεί να γίνει αντιληπτή από τον ακροατή. Μόνο στο "Spoon" το ντουέτο πιάνει κάποιο άξιο αναφοράς groove ή δίνει στην ένταση την πραγματική της διάσταση, ώστε να μη νομίσει κανείς ότι ακούει κάτι απλά διεκπεραιωτικό, άψυχο και ανώδυνο. Γιατί καλό το πεζό jazz/funk μεσαίας τάξεως, αλλά όχι και να το υποφέρει κανείς για ένα ολόκληρο album.

Πέρα βέβαια απ' όλα αυτά η Chaka δεν χάνει ούτε την αυτοπεποίθηση της, ούτε τη (σπάνια για την ηλικία της) φωνητική φόρμα, αλλά και δεν παύει να μας θυμίζει τις ευχάριστες Rufus rock 'n soul μέρες της. Και επιπλέον υπάρχουν στιγμές που δεν περνούν απαρατήρητες, όπως το jazzy funk του "Reconsider (U Betta)", η κοφτερή ροή του title track, το uptempo διάλειμμα του "Pop My Clutch" με το guest rap σπό την Queen Latifah, και η funk-dance άποψη του "Betcha I".

Από κει και πέρα όμως υπάρχουν οι γνωστές Princίζουσες μπαλλάντες όπως το "Journey 2 the Center of Your Heart", το "I Remember U" ή το "Don't Talk 2 Strangers" που της αφήνουν μπόλικο χώρο και συναισθηματική ελευθερία να τις αναδείξει, αλλά το ακουστικό ενδιαφέρον σταματά δυστυχώς στη φωνητική της χαλαρότητα και τις νωχελικές της περιπλανήσεις στα άκρα του ρυθμού.

Η Kahn και ο Prince πάντως, τη βρίσκουν και με ιδιότυπα, όσο και αδιάφορα, rocking τεχνάσματα, όπως το "I'll Never Be Another Fool", ένα κομμάτι γραμμένο από τους δυο τους και την Sandra St. Victor. Η Chaka από την πλευρά της κάνει ότι μπορεί για να σοκάρει στο συγκεκριμένο κομμάτι, με στίχους όπως "I'll never open my legs to a man again unless I'm really sure". Αλλά είναι αυτό το ζητούμενο;

Το ζητούμενο του καθενός μας σαφώς και είναι διαφορετικό, αλλά λίγοι μπορούν να υποστηρίξουν με βεβαιότητα ότι μπορούν να τη βρούν με ένα album το οποίο απλά προσπαθεί να "αγγίξει" διαφορετικά πράγματα χωρίς να τα καταφέρνει -εστω ικανοποιητικά- κάπου.

Αυτή η αδιάκοπη παρεμβολή διαφορετικών στυλ στο p-funk γήπεδο, όσο παιχνίδι και αν μοιάζει για την ψυχοσύνθεση, αλλά με βάση τα δείγματα γραφής του Prince, έχει την ανάγκη της συνοδείας της έμπνευσης, αλλά - κυρίως - του νεύρου που θα εκτινάξει στα ύψη το εγχείρημα. Οι μέσοι όροι και οι ανώδυνες συνθέσεις δεν συμβιβάζονται με τη φιλοσοφία του παραπάνω εγχειρήματος. Ηταν επόμενο άλλωστε να έρθει κι αυτή η στιγμή, που το αυτο-ξεζούμισμα του Prince, θα είχε ως αποτέλεσμα το σημερινό αδιέξοδο, λογαριάζοντας τον τρόπο που λειτουργεί η μουσική του μέσα σε ένα album...