Εδώ και μερικές μέρες έχω στα χέρια μου τον πρώτο δίσκο των Mallevs, ένα heavy metal συγκρότημα δημιουργημένο το 2023 στη Χρυσούπολη Καβάλας. Παρά το σύντομο της ύπαρξης τους, σε καμία περίπτωση δεν είναι πιτσιρίκια. Όλοι τους είναι χρόνια μουσικοί με εμπειρία στο σανίδι και ο πρώτος τους αυτός δίσκος ηχογραφήθηκε στα Nemesis Studios και κυκλοφορεί στις 6 Σεπτεμβρίου από τη Floga Records. Χωρίς να θέλω να αναλωθώ σε κλισέ μπαρούφες του στυλ «πολύ καλό για ελληνικά δεδομένα», το album The Hammer είναι ένας εξαιρετικός δίσκος, τελεία και παύλα. Πάμε να δούμε track by track.
"Flash of Rebelion/Fire and Blade": O δίσκος ανοίγει με μία σύντομή εισαγωγή, η οποία δίνει τη θέση της στο intro riff του Fire and Blade. Πείτε με βλάσφημο, πείτε με ιερόσυλο αλλά δεν μπορώ να μην κάνω τον παραλληλισμό με Hellion/Electric Eye. Ένα κιθαριστικό lead intro που ακολουθείται από ένα riff που σου μένει από την πρώτη ακρόαση, δεν είναι παράλογο να γίνει η σύνδεση. Η φωνητική εισαγωγή είναι με ένα μακρόσυρτο φαλτσέτο, σε περίπτωση που υπήρχε η οποιαδήποτε αμφιβολία πως θα ακολουθήσει αγνό ατσάλι, να φύγει με συνοπτικές διαδικασίες. Φοβερή γέφυρα που δίνει τη θέση της σε ένα ρεφραίν τόσο μεταδοτικό που μένει πάνω σου σαν σημάδι από πυρωμένη λεπίδα. Άξιο πρώτο single, με έβαλε τέλεια στο κλίμα για το τι να περιμένω και τι θα ακολουθήσει.
"Barricade of Steel": Το πόδι παραμένει στο γκάζι και οι κιθάρες έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο και εδώ. Άξιο αναφοράς επίσης είναι πως ο ήχος του μπάσου είναι καταπληκτικός και σε πρώτη γραμμή σε όλο το άλμπουμ. Ίσως σε αυτό έχει συντελέσει πως βασικός συνθέτης είναι ο μπασίστας ο Γιάννης. Μεγάλο ατού του ήχου τους, δίνει σε μεγάλο βαθμό πόντους στην οργανικότητα του τελικού αποτελέσματος. Η θεματική εδώ είναι πως έχουν στήσει ατσάλινα οδοφράγματα γιατί το moto τους είναι «Μόνοι μας και όλοι τους». Κόντρα στις πολυεθνικές και στις απαιτήσεις της αγοράς, το πραγματικό ατσάλι δεν οξειδώνεται από εξωτερικούς παράγοντες και εποχιακά trends. Φοβερή επίδειξη φωνητικού εύρους από τον Πάνο, που μέσα σε λίγα λεπτά έχει περάσει από μελωδικά ανθεμικα vocal lines, σε heavy metal ματσίλα και τσιριδες που θα παραμιλαγε μέχρι και ο Eric Adams. Ένας heavy metal ύμνος βγαλμένος από 80s ονειρώξεις. Ίσως το καλύτερο τραγούδι του δίσκου και
αυτό λέει πολλά.
"Revenge Comes Riding": Galloping ολούθε και το βασικό riff σε πιάνει από τα μούτρα με τη βία. Το ιππικό έχει στηθεί και ακολουθεί ηχητικός πόλεμος. Το τραγούδι στη μέση κάνει μια παύση πριν δοθεί η τελική μάχη. Το σφύριγμα που ακολουθεί ως ιαχή ίσως ενέχει μια κωμικότητα για τους τζουτζέδες χαρτογιακάδες της μεγαλούπολης. Όσοι όμως έχουν εισπνεύσει καθαρό αέρα και όχι καυσαέριο και υδρογονάνθρακα, μπαίνουν αμέσως στο κλίμα. Οι κιθάρες καθηλωτικές και η επιστροφή του intro riff μετά το ρεφραίν είναι απλά σαρωτική.
"Black Abyss": Μια πολύ διαφορετική προσέγγιση εδώ, και συγγραφικά και στις φωνητικές γραμμές. Αργό σχεδόν RottingChrist-ικό μεσαίας περιόδου riff σε τυλίγει στο σκοτάδι του. Ένα αρχέγονο Doom έπος, με μια όμως πολύ μοντέρνα χροιά. Στα φωνητικά εδώ έχουμε ένα dual-edged sword όπου τα βαθιά growling φωνητικά του Θωμά από Flames δένουν εξαιρετικά με τον πιο υψίφωνο Πάνο. Από τις αγαπημένες μου στιγμές στον δίσκο, και χαίρομαι πολύ που έγινε αυτός ο πειραματισμός.
"The Hammer": Το τραγούδι ανοίγει με ένα σφυρί να χτυπάει αλύπητα ένα αμόνι. Malleus σημαίνει σφυρί, και το The Hammer είναι ακριβώς ό,τι εστί αυτή η μπάντα και το Heavy Metal το ίδιο. Δηλαδή ένα σφυρί κόντρα στο κατεστημένο. Ένα τραγούδι επίδειξη riffολογικής ικανότητας. Το ένα φοβερό riff δίνει τη θέση του στο άλλο. Highlight για μένα αυτό που μπαίνει μετά το πρώτο κουπλε, με την παραλλαγή του ακόμα καλύτερη μετά το δεύτερο. Ένα σφυρί λοιπόν που σπάει τα δεσμά της κανονικότητας και τσακίζει κόκαλα όλων των αμύητων. Πιο straightforward πεθαίνεις, όλα τα άλλα είναι παραπανίσια.
"Hydra of Lerna": Η Λερναία Ύδρα είναι άλλο ένα αργό headbanging piece με ένα εθιστικό βασικό riff που σε αναγκάζει με το γράμμα του νόμου, να κουνήσεις το κεφάλι σου. Αγνό Ηeavy Μetal παλαιάς κοπής. Το ακουστικό intro με τα κροταλίσματα των φιδιών προειδοποιούν για τον κίνδυνο που ελλοχεύει στις σκιές. Και εδώ τα πολυποίκιλα φωνητικά του Πάνου έχουν πρωτεργατικό ρόλο. Από τα παραδοσιακά heavy metal φωνητικά, σε νότες που είναι σχεδόν βαρύτονες και σε ψηλές που τερματίζουν τα κοντέρ. Στα της θεματικής έχουμε έντονες τις μυθολογικές αναφορές, που όμως μπορούν πολύ εύκολα να παραφραστούν και σε πραγματικές καταστάσεις. Η Λερναία Ύδρα κατά καιρούς έχει χρησιμοποιηθεί σαν μέσο παραλληλισμού του παγκόσμιου πολιτικού γίγνεσθαι. Όσα μιασματικά κεφάλια και να κόβονται, φυτρώνουν άλλα τόσα στη θέση τους. Και στις δύο περιπτώσεις λοιπόν, η λύση έρχεται όταν ο λαός επιτίθεται με φωτιά στο κεφάλι του τέρατος.
"Astral Plains": Το γκάζι έχει κολλήσει, οι στροφές είναι στο τέρμα και το κιβώτιο ταχυτήτων έχει σπάσει. Το πιο speedάτο τραγούδι του δίσκου, σε άλλη μια επίδειξη τεχνικής κατάρτισης και «ΔΕΙΤΕ ΠΟΣΑ RIFFS ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΧΩΡΕΣΩ ΣΕ 4 ΛΕΠΤΑ». Το πλήρως κολλητικό ρεφραίν, ένα εκτεταμένο κιθαριστικό πανδαιμόνιο στο solo, και τις τσιρίδες στο outro το καθιστούν ένα από τα highlights του δίσκου.
"Lonely Dancer": Το άλμπουμ κλείνει με μια κίνηση που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πολύ παράτολμη. Δεν είναι σύνηθες από μια νεοσύστατη μπάντα να πειραματίζεται με power ballads. Οι Mallevs όμως δεν είναι πιτσιρίκια που πετούν σκόρπιες ιδέες. Υπάρχει μια μεστότητα και ωριμότητα σε όλες τις συνθέσεις, και το Lonely Dancer δεν αποτελεί εξαίρεση. Οι στίχοι μοιάζουν πολύ εσωτερικοί, με πρόδηλο τον πόνο του πρωταγωνιστή της ιστορίας που ξετυλίγεται μπροστά μας. Mεθυσμένος μαλώνει με τον Θεό, χορεύοντας έναν μοναχικό χορό, και ο ρυθμός προϊδεάζει κάτι βαρύ και αργό. Ενδεχομένως εδώ να μιλάμε για το παγκοσμίως πρώτο heavy metal ζεϊμπέκικο, και διάολε είναι καταπληκτικό!
Από την πρώτη μέχρι και την τελευταία νότα το The Hammer είναι ακατέργαστο διαμαντάκι και έχει θέση σε όλες τις metal λίστες για το 2024. Χωράει μέσα σε 40 λεπτά όλα αυτά για τα οποία αγαπούμε το σιδηρούν ιδίωμα χωρίς όμως να γίνεται σούπα, ούτε συνονθύλευμα από χιλιοπαιγμένες ιδέες. Πράγμα σχεδόν ανήκουστο για μπάντα χωρίς προηγούμενη κυκλοφορία, που ακόμα θεωρητικά έπρεπε να βρίσκει τα πατήματά της. Οι Mallevs φαίνεται να έχουν μπει με φόρα στη σκηνή και ήδη ετοιμάζουν την επόμενη δισκογραφική δουλειά τους. Τα ραντάρ μας θα είναι ανοιχτά και περιμένουμε. Άντε και μερικές συναυλίες ρε παιδιά. Το καλοκαίρι έκλεισε με πολλές καλές κυκλοφορίες, και αυτή είναι σίγουρα μία από αυτές!
