Στα προηγούμενα άλμπουμ της για την νεοζηλανδέζικη ετικέτα Rattle, η πιανίστρια και συνθέτρια Τάνια Γιαννούλη είχε συνεργαστεί με έναν μουσικό από την ιβιρική χερσόνησο και στη συνέχεια με έναν Μαορί από τη Νέα Ζηλανδία.
Τώρα «επιστρέφει» στα πάτρια εδάφη για μια «ανορθόδοξη» συνεργασία με δύο όργανα που η πρώτη σκέψη είναι πως δεν ταιριάζουν και πολύ: μια τρομπέτα και ένα ούτι και συγκεκριμένα με τον Ανδρέα Πολυζωγόπουλο και τον Κυριάκο Ταπάκη.
Όμως το τρίο έχει δουλέψει ερευνητικά και διαισθητικά, αναζητώντας σημεία επαφής και καθώς η Γιαννούλη δεν καπελώνει την μουσική δράση με το πιάνο της, αλλά παραχωρεί άπλετο χώρο στους άλλους δύο μουσικούς, παράγεται διαρκώς ένας κυματισμός συναισθημάτων, λυρικότητας, ήχων από Δύση και Ανατολή, ηρεμίας, έντασης κι αυτοσχεδιασμών, σε ένα άλμπουμ που θα μπορούσε κάλλιστα να έχει κυκλοφορήσει από την ECM και που φευγαλέα φέρνει στο νου κάτι από την Ελένη Καραΐνδρου.
Όπως και η ίδια σημειώνει για την ουσία του In Fading Light: «Με όσα συμβαίνουν στον κόσμο μας σήμερα, οι άνθρωποι χρειάζονται μουσική. Χρειάζονται τέχνη. Δεν είναι πολυτέλεια. Είναι απαραίτητη για την ψυχολογία, για την ισορροπία, για την υγεία μας...».
Ακούγοντας τον δίσκο καταλαβαίνεις πως έχει δίκιο, πως μπορεί να σου προσφέρει μερικά λεπτά αισθητικής αξιοπρέπειας.
