Η νοσταλγία έχει παίξει πρωταγωνιστικό κι αβανταδόρικο ρόλο στην ποπ κουλτούρα της τελευταίας δεκαετίας. Από τo swing και το rockabilly των 1950s και των 1960s μέχρι τη synth pop των 1980s και των 1990s κι από τις πουά φούστες και τα χαριτωμένα τακουνάκια των pin-up girls μέχρι τα φλούο φουσκωτά μπουφάν και τις αθλητικές κάλτσες ως το γόνατο που φορούσε σύσσωμη η νεολαία της δεκαετίας πριν το millennium, η σύγχρονη κατανάλωση μουσικής (και το στιλ που την ακολουθεί) γνωρίζει αλλεπάλληλα κύματα αναβιωτικών τάσεων.
Αυτό ακριβώς το συστατικό φιλοδόξησε να χρησιμοποιήσει μα και να αναδείξει η Amour Records κατά την επιμέλεια της Grecospectiva 90s. Μιας συλλογής 14 τραγουδιών τα οποία σταδιοδρόμησαν στα clubs και στα ραδιόφωνα της δεκαετίας του 1990, αρθρωμένα με το προσωπικό ύφος των 14 εγχώριων καλλιτεχνών που επιστρατεύθηκαν για τους σκοπούς της αναδρομής.
Το πιο ενδιαφέρον στο νοσταλγικό πόνημα της Amour Records είναι η σύνθεση του δυναμικού. Αν μη τι άλλο, η συνύπαρξη της Νατάσσας Μποφίλιου και της Ανδριάνας Μπάμπαλη με τις Someone Who Isn’t Me, τους Digital Riot και τους Vagina Lips κάτω από το ίδιο play button, ιντριγκάρει και γαργαλάει. Η δε επιλογή των προς διασκευή 1990s ασμάτων διεκδικεί το δικό της μερίδιο στην πίτα των εντυπώσεων. Χωρίς να είναι ρηξικέλευθη ούτε όμως και πλήρως αναμενόμενη, η tracklist της Grecospectiva 90s καταθέτει μια φρέσκια, διασκεδαστική πρόταση για τις σημαντικές πινέζες στον μουσικό χάρτη των 1990s, ο οποίος περιλαμβάνει από Ace Οf Base και Destiny's Child, μέχρι Björk και Nirvana.
Το ταξίδι στον χρόνο ανοίγει ο curator της συλλογής DJ ELIOT με τη φωνητική σύμπραξη του Runes, σε μια διασκευή στο "Stay" των Shakespear's Sister. Αξιόλογη η παραγωγή μα μέτρια η έμπνευση, με τον διασκευαστή να μην ξεφεύγει ιδιαίτερα από τη φόρμα και το τέμπο του ορίτζιναλ κομματιού, προσδίδοντάς του απλά μια ευχάριστη, chill-out διάθεση. Στην ίδια πάνω-κάτω γραμμή κινείται κατόπιν και o frontman των GAD., τσιμπώντας με ευδιάθετη, βατή electronica το κλασικό χιτ των Charles & Eddie "Would I Lie Τo You"· παρακάτω, η Lia Hide δίνει τη δικιά της, ευπρόσδεκτη εκδοχή σκοταδιού για το "Without You I’m Nothing" των Placebo, χωρίς πάντως να ξεφεύγει αξιομνημόνευτα από την πεπατημένη του.
Η διασκευή της IOTAPHI στο "Bachelorette" της Björk είναι από τις πιο δυνατές στιγμές της Grecospectiva 90s: φορώντας το ένδυμα του νέου, εξωστρεφούς της project, η Illia Darling αναδεικνύεται ως ιδανική ιδιοσυγκρασία για να συνομιλήσει με το αχανές καλλιτεχνικό πνεύμα της Ισλανδής σταρ, χωρίς ωστόσο να επιχειρείται κι εδώ κάποια διασκευαστικά αξιοσημείωτη τομή. Λίγο παρακάτω οι ποιοτικοί δείκτες ανεβαίνουν ακόμα παραπάνω καθώς οι Digital Riot συμπράττουν με τον Τζίμη Πολιούδη (The Vagina Lips), για τη δικιά τους απόδοση στο "When I Do Get Τo Sing My Way" των Sparks· η οποία αποδεικνύεται τόσο πετυχημένη, άψογα εκτελεσμένη και αρμονικά δεμένη με το νοσταλγικό μουσικό τώρα, ώστε θα μπορούσες κάλλιστα να πιστέψεις ότι πρόκειται για πρωτότυπο, δικό τους τραγούδι.
Ενδιαφέρον τόσο ως επιλογή, όσο και ως διασκευή, έχει η απόπειρα των κοριτσιών πίσω από το μέγα alternative hit "Gomenaki" στο “Celebrity Skin” των Hole. O λόγος για τις Someone Who Isn’t Me, οι οποίες με σχεδόν περιπαικτική πλην τίμια προσέγγιση και με το αγαπημένο τους ηλεκτρονικό ιδίωμα κάνουν ακόμα και όσους αντιπαθούν σφόδρα την Courtney Love και τα πεπραγμένα της να χαμογελάσουν στο άκουσμα της παιχνιδιάρικης προσέγγισής τους –σαν οι προβληματικές φύλου που επεδίωκε να περάσει η Love μέσα από τη (συνήθως κούφια) επιθετικότητά της, να έχουν βρει σήμερα, κοντά 30 χρόνια μετά, τους καλύτερους δυνατούς εκφραστές τους σε μια γωνιά των Βαλκανίων.
Λίγο πιο κάτω ανταμώνουμε τον Tareq, να κολυμπάει άνετος στα νερά των Ace Οf Base με μία ακόμα άκρως ευχάριστη μα πάλι σε εγγύτατη τροχιά γύρω από το πρωτότυπο διασκευή στο "Αll Τhat She Wants", ξυπνώντας σου τη δίψα για ποτά με ομπρελίτσες στο κοντινότερο μπιτσόμπαρο. H συλλογή κλείνει με το βαρύ πυροβολικό: την Ανδριάνα Μπάμπαλη σε μια ξεχωριστή πρόταση για το οριακά κιτς classic "La Plage De Saint Tropez" των Army Of Lovers –η οποία μυρίζει Γαλλία και Σηκουάνα– και τη Νατάσσα Μποφίλιου να τραγουδάει το δικό της «τον νου σου κύριε Οδηγέ» διασκευάζοντας το "Wonderwall" των Oasis, που άκουγε στο repeat στο γουόκμαν της το καλοκαίρι του 1996, στη γαλαρία του αστικού λεωφορείου Αμαρουσίου. Ανάμεσά τους παρεμβάλλεται στρατηγικά μία ακόμα από τις σημαντικές δημιουργικές συμβολές του δίσκου, η διασκευή της Sma Rag Da στο "Gypsy Woman" της Crystal Waters.
Στο τέλος της ακρόασης, η συλλογή Grecospectiva 90s θα σου αφήσει μια γλυκιά αίσθηση, παρόμοια με αυτήν που προξενούν οι επιλογές του μουσικού επιμελητή του Stranger Things. Ετερόκλητοι δημιουργοί και καλλιτέχνες, από μια στόφα και πάνω, οι οποίοι έχουν ο καθένας λίγο-πολύ οργώσει το έδαφος του ιδιώματος που εκπροσωπούν, συμπράττουν σε μια υπολογισμένη κίνηση νοσταλγίας, αναλαμβάνοντας ρόλους κομμένους και ραμμένους στα μέτρα τους. Δεν επιχειρούνται εντυπωσιακά κόλπα χωρίς δίχτυ ασφαλείας και για να πούμε και την αλήθεια, παρ' όλη την καλή διάθεση που αναθρέφεται αυτόματα από τη λίστα των συντελεστών και το ποπ σύμβολο του Nintendo GameBoy στο εξώφυλλο, το εγχείρημα ήθελε λίγη ακόμα φαντασία.
Ωστόσο ο επαγγελματισμός των συμμετεχόντων είναι εδώ, η πολύ καλή παραγωγή επίσης και όλα αυτά, μαζί με την ένοχη λατρεία που πολλοί από εμάς τρέφουμε για τα 1990s, αρκούν για να πατήσουμε το play χωρίς να το μετανιώσουμε.
ακούστε ολόκληρο το άλμπουμ μέσω Spotify, πατώντας εδώ
