Acid Death - Primal Energies

«Στέκομαι περήφανα μπροστά σου, πάντα κοιτώντας σε στα μάτια. Τα λάθη μου ήταν πάντα μεγάλα και δεν εκλιπαρώ για καμία συμπόνοια».

Κάπως έτσι ξεκινάει το τραγούδι “Regret/Repent”, από τη νέα δουλειά των Αθηναίων Acid Death· και κάπως έτσι θα μπορούσε να έχει και η σύνοψη της καλλιτεχνικής τους πορείας. Μιας πορείας σηματοδοτημένης αφενός από δύσκολες καταστάσεις, που ενίοτε έθεσαν σε κίνδυνο τη συνέχειά της, αφετέρου από την επιμονή της μπάντας να ξεπερνάει τα εμπόδια, αλλά και τον κάθε προηγούμενο εαυτό της. Εύλογα λοιπόν, το καινούριο άλμπουμ αναμενόταν να αποτελεί βήμα προόδου σε σχέση με το πολύ καλό Hall Οf Mirrors (2015). Μόνο που τελικά κατάφεραν να το πάνε ακόμα παραπέρα: το Primal Energies αποδεικνύεται ως ο κορυφαίος μέχρι σήμερα δίσκος τους, αλλά και ένας από τους καλύτερους της death metal σκηνής για την τελευταία δεκαετία.
   
Ο δίσκος ακούγεται απνευστί και από την πρώτη κιόλας ακρόαση γίνεται σαφές ότι εδώ δεν υπάρχει τίποτα το διεκπεραιωτικό, ούτε κάτι που λειτουργεί σαν απλό συμπλήρωμα. Η αρχική εντύπωση καταγράφει την τεχνοτροπία ως …σουηδικής εμπνεύσεως, μιας και οι καταιγιστικοί ρυθμοί εναλλάσσονται αδιάκοπα με γλυκές, κολλητικές κιθαριστικές μελωδίες. Βαθαίνοντας όμως λίγο στα στρώματα του ήχου, βλέπουμε ότι, αν η μισή καρδιά του δίσκου χτυπάει στη Σκανδιναβία, η άλλη μισή βρίσκεται στις Η.Π.Α. Τεχνικότατα riffs και thrash ομοβροντίες, παρέα με industrial και gothic αισθητικές, συμπληρώνουν έτσι το όλον της όπου Γης εξέλιξης του death metal ιδιώματος. Συγκολλητική ουσία πάντων, τα φανταστικά φωνητικά του Σάββα Μπετίνη: στην ωριμότερη δισκογραφική του εμφάνιση, καταφέρνει με μεγάλη άνεση να προσαρμόζεται στο ύφος και στη διάθεση κάθε σύνθεσης.

Η παραγωγή έχει την ταμπέλα του θηρίου Coroner, μιας και οι Αθηναίοι συνέπραξαν με τον κιθαρίστα Tommy “Baron” Vetterli και τον μηχανικό ήχου Martin Zeller. Ο ήχος τους γίνεται λοιπόν πιο ογκώδης και διαυγής από ποτέ, προσδίδοντας μια μεγαλοπρέπεια, ειδικά στις πιο industrial αναφορές. Ωστόσο μια πιο «γήινη» και «οργανική» προσέγγιση ίσως να αναδείκνυε καλύτερα τα ακουστικά περάσματα και τα ηχοχρώματα οργάνων σαν το σαντούρι και το σαξόφωνο, που πρωταγωνιστούν στις πιο καθηλωτικές στιγμές του Primal Energies.

Από έναν δίσκο που επιβάλλεται να ψαχτεί στο σύνολό του από όσους γουστάρουν το death metal, δεν γίνεται να μην ξεχωρίσουμε το “My Bloody Crown” για την υποβλητικότητά του και το fusion φινάλε του, το πωρωτικό “The Rope” για τη συνοχή μέσα στην πολυπλοκότητα και φυσικά το career highlight “Reality And Fear”. 

Συνολικά, ακούγοντας το Primal Energies, δύο ερωτήματα γεννούνται: το πρώτο είναι αν η μπάντα θα μπορέσει να ξεπεράσει στο μέλλον αυτόν τον πήχη που θέτει εδώ στον εαυτό της· και το δεύτερο, αν οι ενορχηστρωτικοί νεωτερισμοί του δίσκου πρόκειται να σηματοδοτήσουν με εντονότερο τρόπο τα επόμενα βήματα. Αν οι απαντήσεις και στα δύο είναι θετικές, τότε, έστω και καθυστερημένα, θα πρέπει να αναμένουμε τους Acid Death να σταθούν μεταξύ των σύγχρονων κορυφών του death metal.  

{youtube}Ls24-LHsluU{/youtube}