Καθώς "Φεύγει Το Αππία" στην εκκίνηση του άλμπουμ, φεύγεις κι εσύ μαζί του. Και, προς στιγμήν, στήνεται ένα σκηνικό βγαλμένο θαρρείς από ποιητική συλλογή του Νίκου Καββαδία –έστω κι αν το Αππία δεν σαλπάρει δα «καπνίζοντας για τα νησιά Λοφούτεν», σαν άλλο Fjord Folden: το πραγματικό πλοίο εκτελούσε απλά τη διαδρομή Μπάρι/Πάτρα. Γράφω ωστόσο «προς στιγμήν», καθώς σύντομα η ενορχήστρωση μεταβάλλει αυτή την αίσθηση, δίνοντας πιο σινεματικές διαστάσεις στη σύνθεση. Δεν είναι η μοναδική φορά που θα παίξει έναν τέτοιον ανατρεπτικό ρόλο· ώσπου να τελειώσει ο δίσκος, μετέρχεται πράγματι «πλείστων μεταλλαγών και στιγμιαίων μεταμορφώσεων», ακριβώς όπως τη θέλει το συνοδευτικό της έκδοσης δελτίο τύπου.
Σας τίγκαρα στα κλισέ με όλα δαύτα τα ταξιδιωτικά/κινηματογραφικά, θα μου πείτε. Πάνω όμως που και ο ίδιος έκανα μια τέτοια σκέψη, ήρθε η "Σφοδρότητα Της Στιγμής" να γιγαντώσει την εντύπωσή μου αυτή, αναδύοντας –σχεδόν αταβιστικά– τη ρομαντική εικόνα του Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και της Ίνγκριντ Μπέργκμαν, στο τελευταίο (και ηρωικό) τους αντίο εκεί στην Καζαμπλάνκα. Δεν έχει επομένως να κάνει τόσο με τη δική μου καταφυγή σε χιλιοχρησιμοποιημένα παραδείγματα, όσο με την ικανότητα του Μανώλη Γαλιάτσου να ξεκαπακώνει πράγματα που καταχωρήθηκαν στη μνημονοχώρα ως «κλασικά». Χωρίς μάλιστα να μηρυκάζει το οικείο, αναπαράγοντας λ.χ. τα περίφημα soundtracks της μουσικής ιστορίας. Τα πάντα εδώ κυλάνε αβίαστα, φυσικά· χτίζουν ένα γήινο τεραίν, όπου αισθάνεσαι άνετα να περιπλανηθείς, να αναπολήσεις.
Εν μέρει, αυτό οφείλεται στο πλήθος των χρησιμοποιούμενων οργάνων. Ακούμε τον ίδιο τον συνθέτη σε πιάνο/πλήκτρα/κρουστά, ακούμε βιολί, (άλτο) σαξόφωνο, φλάουτο, βιολοντσέλο, όμποε, κλαρινέτο, μπάσο κλαρινέτο, φαγκότο, κόρνο, τρομπέτα, τρομπόνι, ηλεκτρική κιθάρα και μπάσο, ακούμε όμως και την καταπληκτική τρομπέτα του Σωκράτη Άνθη –ήδη γνώριμη από το εξαιρετικό άλμπουμ 2011: Εδώ, Έξω. Η «βιοποικιλότητα» του δίσκου συνεισφέρει λοιπόν χλιδανούς χρωματισμούς, μα είναι και πάλι η ενορχήστρωση που πρέπει να επαινεθεί για την απόλαυση την οποία αντλείς: τόσα όργανα, κι όμως πουθενά δεν δημιουργείται η αίσθηση του βαρύγδουπου, του φορτωμένου.
Η Θερμότητα Των Πραγμάτων διεκδικεί βέβαια τον δικό της κόσμο, πέρα από τις προσλαμβάνουσες του ακροατή. Ισχυρίζεται ότι λαμβάνει τη σκυτάλη από τις περσινές Ανεπαίσθητες Αποκλίσεις και είναι αλήθεια ότι δεν δυσκολεύεσαι να εντοπίσεις συγγένειες. Ίσως μάλιστα η εσωτερικότητα του Γαλιάτσου να παραμένει ατόφια στις δύο δουλειές και να διαφοροποιούνται μόνο οι τρόποι του, η γενική προσέγγιση, η διάθεσή του αν θέλετε προς τα πράγματα. Ο ίδιος δίσκος, δηλαδή, θα μπορούσε να βγάλει σε κάτι αρκετά μεγαλεπήβολο. Εντούτοις προκρίνεται μια άλλη ανάγκη, που τον οδηγεί στη λίγκα του 2011: Εδώ, Έξω. Ο επιδιωκόμενος ρομαντισμός βαδίζει χέρι-χέρι με μια μινιμαλιστική οπτική, ενώ η ενορχήστρωση προκύπτει παιγνιώδης, «απροσδόκητη», μην αφήνοντας να χτιστεί τίποτα το δυσθεόρατο. Στη Θερμότητα Των Πραγμάτων, ο Γαλιάτσος εντυπωσιάζει περιπατώντας στον κάμπο, αντί να αναρριχάται στις κορυφογραμμές.
Διαλέγοντας ορισμένες στιγμές ιδιαίτερης απόλαυσης, θα σταθώ στο "Ήλιος Μετά Τη Βροχή Στις 11 Το Πρωί", που αποπνέει κάτι από John Barry, στην έξοχη ανάδυση της ηθοποιού/υψίφωνου Μαριάνθης Σοντάκη μέσα από την αλληλουχία της "Έκστασης Του Πολέμου" και του "Θέρους Μας Του Μυστικού" (μοναδικό τραγουδιστικό σημείο της δουλειάς), καθώς και στις "Στρατιές Των Παγωμένων Αστεριών", όπου το αρχικό σασπένς λύνεται ανακουφιστικά κάπου στο μέσον της σύνθεσης, στρώνοντας τον δρόμο για την ήσυχη, ενδοσκοπική –και με μια διακριτική θλίψη δοσμένη– ρομαντζάδα του "Ζεστού Θανάτου". Η οποία, με τη σειρά της, οδηγεί στο αισιόδοξο (μεταφυσικό;) φινάλε του "Ίσως, Κάποια Μέρα, Σε Μιαν Άλλη Ζωή".
Αν και πρόκειται για διαφορετικούς δίσκους, αξίζει πιστεύω ν' ακουστεί η Θερμότητα Των Πραγμάτων παράλληλα με την έτερη φετινή κυκλοφορία του Μανώλη Γαλιάτσου, Τρέξε Σαν Σφαίρα (αναμένεται σχετική κριτική του Βαγγέλη Πούλιου). Διότι, καθείς με τον τρόπο του, στοιχειοθετεί έναν δημιουργό που ξανοίγεται στ' ανοιχτά με το δικό του «Αππία», διατηρώντας το βλέμμα τολμηρά στυλωμένο στον ορίζοντα.
{youtube}F0TFkAGykXg{/youtube}
