Πόσο απέχουν τα Ανώγεια –η κωμόπολη αυτή από την οποία κατάγονται οικογένειες με σημαντική προσφορά στην κρητική και στην ευρύτερη ελληνική παράδοση– από τη Θεσσαλονίκη, όπου άκμασε ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής ροκ σκηνής; Και πώς γεφυρώνονται οι φαινομενικά αδιάβατες αποστάσεις (όχι μόνο οι χιλιομετρικές) σε μια μουσική συνάντηση; Ο Γιάννης Αγγελάκας, έχοντας στο πλευρό του τον συχνό συνεργάτη του τα τελευταία χρόνια Νίκο Βελιώτη, αντάμωσαν με τον Γιώργο Ξυλούρη (Ψαρογιώργη) και τον Γιάγκο Χαιρέτη, έκαναν παρέα και δημιούργησαν τραγούδια μαζί. Φιλοδοξώντας να δώσουν τις δικές τους απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, γεφυρώνοντας μουσικές αντιθέσεις και αναζητώντας κοινούς τόπους.
Γύρω λοιπόν από μελωδίες βασισμένες σε παραδοσιακούς ρυθμούς αλλά και σε μουσικές του Ψαρογιώργη και με αφετηρία το λαούτο στήθηκε μια λιτή ορχήστρα (ακουστική κιθάρα, τσέλο, κρουστά και τρομπόνι) με στόχο διττό: και να υποστηρίξει τους ήχους της κρητικής παράδοσης μα και να τους πειράξει ταυτόχρονα. Δύσκολο εγχείρημα η καινοτομία, ο εμπλουτισμός –στην περίπτωση του Όσο Κι Αν Δέρνει Ο Άνεμος– ενός πρωτότυπου και σεβάσμιου παραδοσιακού υλικού με νέους ήχους και με διαφορετικές ενορχηστρώσεις. Μπορείς εύκολα να γελοιοποιηθείς προσπαθώντας για κάτι τέτοιο, μπορείς όμως και να αναδείξεις ένα νέο μουσικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο θα εξελιχθεί ο παραδοσιακός ήχος.
Αυτό το δεύτερο πέτυχαν στο Όσο Κι Αν Δέρνει Ο Άνεμος ο Ψαρογιώργης με τον Αγγελάκα, τον Βελιώτη και τον Χαιρέτη, έχοντας ως κύριο εφόδιό τους –πέραν των δεδομένων ικανοτήτων τους– τη λογική της παρέας με την οποία έχτισαν τη συνεργασία τους. Ο έρωτας, η ζωή, η μοίρα, η αμεσότητα του στίχου και ο ειλικρινής λόγος έδωσαν τον κοινό τόπο ώστε να συνυπάρξουν αρμονικά οι κρητικές μαντινάδες (παραδοσιακές και νεότερες) με μια αισθητική προερχόμενη από το ελληνικό ροκ ή από τον ευρύτερα «εναλλακτικό» ήχο. Αλλά με τη μουσική ως κέντρο βάρους του, ο δίσκος δεν διεκδίκησε ιδιαίτερες δάφνες στο ερμηνευτικό επίπεδο. Εκεί αφέθηκε να πρωταγωνιστεί το πιο παραδοσιακό στοιχείο, με τον Ψαρογιώργη να ερμηνεύει τα περισσότερα τραγούδια –συμμετέχει και ο Ψαραντώνης στο "Με Των Πολλών Τη Λογική", ενώ στο "Σαν Το Νερό Του Ποταμού" συνδράμουν ερμηνευτικά ο Αγγελάκας με τον Χαιρέτη.
Καρπός μιας ουσιαστικής και όχι επιφανειακής σύμπραξης, το Όσο Κι Αν Δέρνει Ο Άνεμος κερδίζει χάρη στη δημιουργική οπτική που φέρνει πάνω στην κρητική μουσική παράδοση. Ακόμα κι αν αυτός ο διάλογος παράδοσης και νεωτερικότητας μπορεί να γίνει και πιο καινοτόμος, οι συντελεστές του παρόντος δίσκου μπόρεσαν να επιστρέψουν στις ρίζες και να τις εμπλουτίσουν πετυχημένα με τις γνώσεις και με την εμπειρία τους στους σύγχρονους ήχους.
{youtube}PInrtKUCDZ8{/youtube}
