Στο σύγχρονο μουσικό σύμπαν, με τις ραγδαίες αλλαγές, μια πενταετία μπορεί να αντιπροσωπεύει έναν ολόκληρο κύκλο ζωής για κάποια συγκροτήματα. Υπάρχουν κι άλλοι όμως που προτιμούν να προχωράνε βήμα-βήμα, να πειραματίζονται, να δοκιμάζουν, να εξελίσσονται, να ωριμάζουν εν τέλει και ύστερα να μιλούν. Το γεγονός ότι οι Eventless Plot (ένα τρίο που κατοικοεδρεύει στη Θεσσαλονίκη) κυκλοφορούν την πρώτη ολοκληρωμένη τους δουλειά, έχοντας πρώτα περάσει αυτή τη (χρονική και ποιοτική) περίοδο ωρίμανσης, από μόνο του εκπέμπει, νομίζω, καλλιτεχνική ειλικρίνεια και εκλεκτικότητα. Ακούγοντας δε προσεκτικά το Ikon (και έχοντας υπόψη την διαδρομή του γκρουπ) επιβεβαίωσα την υπόθεση που έκανα αρχικώς, ότι δηλαδή αυτή είναι η πιο μεστή και συνάμα η πιο ποιοτική έκφραση της μουσικής τους ιδιοσυγκρασίας, μέχρι σήμερα. Το Ikon μοιάζει περισσότερο ως η αντανάκλαση της ωριμότητας που κέρδισαν με τον χρόνο οι Eventless Plot, αν και η βασική σύλληψη του μουσικού οράματος του γκρουπ δείχνει να μην έχει υποστεί δραματικές μετατροπές. Αυτό όμως που τους κάνει καλύτερους εδώ είναι η σοφότερη και πλουσιότερη αρχιτεκτονική δόμηση του ήχου τους, η πιο δημιουργική καταγραφή των επιρροών τους, ίσως και η καλύτερη στόχευση στην κατεύθυνση των αναζητήσεων, που οδηγεί στην εμβάθυνση του ίδιου τους του ήχου. Εμβάθυνση η οποία, όταν συμβαίνει έπειτα από τη διαπλάτυνση των οριζόντων (και ποτέ αντίστροφα), αποδεικνύεται ικανή να οδηγήσει (μεταξύ άλλων) στη διατύπωση της αυστηρά προσωπικής φωνής. Και στο Ikon αυτή η προσωπική φωνή των Eventless Plot μου φάνηκε ξεκάθαρη όσο ποτέ. Όπως και να ’χει, το Ikon είναι ένας δίσκος όπου τα φυσικά όργανα – κιθάρα, πλήκτρα, μελόντικα, ακόμη και κλαρινέτο – αλληλεπιδρούν υπέροχα με τα ηλεκτρονικά στοιχεία, δημιουργώντας σκοτεινά, μινιμαλιστικά και καλειδοσκοπικής φύσης ηχοτόπια. Το “Ideate Words Cannot” μας εισάγει σε αυτά, ενώ το “Harck Back” δίνει μια εύγλωττη ηχητική μετάφραση της παραπάνω αλληλεπίδρασης – με το κλαρινέτο του Τάσου Στάμου να διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Στο “Ikon 3”, στη συνέχεια, χτίζεται υπομονετικά ένας υπέροχος μικρόκοσμος ήχων, θορύβων και διακριτικών beats γύρω από μια επαναλαμβανόμενη φράση στο πιάνο. Ένας μικρόκοσμος που γίνεται κύρια εικόνα στο “Paraccium”, με τις επεξεργασμένες κιθάρες σε ρόλο οδηγού της αυξανόμενης έντασης. Στο “Habit Habitant” πάλι, στήνεται μια υποβλητική ατμόσφαιρα από ήχους και παραμορφώσεις, την οποία διαρρηγνύουν εντέχνως τα μεταβιομηχανικά ηλεκτρονικά, για να φτάσουμε στο “Two Season And Autumn”, όπου η ακουστική κιθάρα προσφέρει ένα σταθερό μελωδικό σημείο γύρω από το οποίο αναπτύσσονται «σπασμένα» beats, μελωδίες από keyboards που απλώνονται στο ηχητικό φάσμα και ένας θορυβώδης ήχος, ο οποίος ανεβάζει σταδιακά την εσωτερική ένταση του κομματιού. Οι Eventless Plot, με λίγα λόγια, ασχολούνται στο Ikon με μια κάπως εσωστρεφή πλευρά της abstract electronica, επεξεργαζόμενοι τα ambient ηχοτόπιά τους (που πότε τείνουν στο drone και πότε σε πιο σκοτεινά θέματα) σύμφωνα με τις αρετές του μινιμαλισμού, απλώνοντας τις μελωδίες τους, υπονοώντας σε κάποιες περιπτώσεις (όπως για παράδειγμα στο “Ikon 3”) έξυπνους ρυθμούς ή χρησιμοποιώντας μια αφαιρετική jazzy αισθητική (“Harck Back”). Αν κάτι νομίζω ότι χρίζει βελτίωσης είναι τα τελειώματα κάποιων κομματιών, κάτι, όμως, που σίγουρα αποτελεί ήσσονος σημασίας λεπτομέρεια. Μεγαλύτερη σημασία έχει ότι το Ikon αποτελεί μια εξαιρετική απεικόνιση του μουσικού ειδώλου των Eventless Plot. Είναι, φαντάζομαι, εξαιρετικό να βρίσκεις με τόση καθαρότητα τη χροιά της δικής σου φωνής. Και τώρα που οι Eventless Plot όχι μόνο τη βρήκαν, αλλά τη χρησιμοποίησαν και με τέτοια διαύγεια, έχω την αίσθηση (και την ελπίδα) ότι στο μέλλον θα καταφέρουν ακόμη περισσότερα.
