Ο Αιρετικός δεν είναι καινούργια μορφή στο ελληνικό hip hop. Οι φίλοι του είδους τον γνωρίζουν κυρίως μέσω του group Deadlock, που στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας είχε αφήσει καλές εντυπώσεις με δυο δισκογραφικές δουλειές όπου το rap αναμιγνυόταν εύστοχα με πιο σκληρές ηλεκτρικές νόρμες. Οι νέοι φίλοι του είδους τον γνώρισαν βέβαια μέσω του εξαιρετικού project Kiko & Ouiki (μαζί με τον Αντρέα των Razastarr) και του ιδιότυπου EP τους, το οποίο συνδύαζε το hip hop με πολλά στοιχεία της μαύρης μουσικής σημειολογίας, καθώς και με χιουμοριστική διάθεση. Το Homo-Hereti-Cus αποτελεί τον πρώτο προσωπικό δίσκο του Αιρετικού (κατά κόσμον Χρήστου Γιαννόπουλου) και έρχεται τόσο να συνοψίσει την καλλιτεχνική του πορεία, όσο και να δώσει σαφές μουσικό στίγμα. Κατορθώνει και τα δυο. Συνδυάζοντας πολύ καλά samples από το σύνολο της μαύρης μουσικής παραγωγής της δεκαετίας του 1970, με μια έμφαση στη funk (αναγνωρίζει κανείς εύκολα από τον Galt MacDermot που χρησιμοποίησαν οι Artifacts μέχρι τον Curtis Mayfield, τον Gil Scott Heron ή τους N.W.A.), ο ήχος του Homo-Hereti-Cus βρίσκεται σε αρμονία με τη «χρυσή εποχή» του αμερικάνικου hip hop. Μπάσο σε γερές δόσεις, φωνητικά chops αλλά και καλόβαλτα scratches (επιμέλειας του μουσικού παραγωγού και DJ των Dagobah System, RSN) δημιουργούν μια ολοκληρωμένη μουσική πρόταση και μια ατμόσφαιρα η οποία κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον και στις δώδεκα συνθέσεις του δίσκου. Όλα αυτά όμως δεν θα ήταν ίδια αν δεν υπήρχε και ζωντανή ενορχήστρωση. Η ύπαρξη πνευστών (τρομπέτα και σαξόφωνο), αλλά και το παραδοσιακό λαγούτο του Αντώνη Φραγκιαδάκη, ζωντανεύουν τις συνθέσεις προσδίδοντας ζεστασιά, καθώς και πινελιές jazz χαλάρωσης ή μουσικής έντασης όπου αυτό χρειάζεται. Οι στίχοι και η ερμηνεία βαδίζουν εξίσου σε υψηλό επίπεδο, απτόμενοι ζητημάτων κοινωνικής ή ευρύτερα ανθρώπινης ανησυχίας, χωρίς περιττές φιοριτούρες. Η φωνή του Αιρετικού εξάλλου – σε όποιον γνωρίζει από ελληνικό hip hop – είναι άκρως χαρακτηριστική και αναγνωρίσιμη για το ιδιαίτερα βαρύτονο ηχόχρωμά της. Η δε εναλλαγή των συναισθημάτων γίνεται αβίαστα, από την εμφανή απογοήτευση του κομματιού “Ουστ Σας Σιχάθηκα” στη χιουμοριστική αντίληψη του “Κλωθογυρίσματα” μέχρι την αισιόδοξη εξομολόγηση στα “Μπράβο” ή “Μια Μέρα”, πράγμα που φανερώνει εξαιρετικές ερμηνευτικές ιδιότητες (τόσο στο τεχνικό κομμάτι του ραπαρίσματος όσο και ευρύτερα), αλλά και καλλιτεχνική ειλικρίνεια. Στον δίσκο συναντά κανείς συνεργασίες από το σύνολο του ελληνικού ανεξάρτητου hip hop – με αυτές φυσικά των Deadlock και Razastarr να κατέχουν πρωτεύοντα ρόλο – ενώ τη δισκοθετική επιμέλεια της παραγωγής έχει ο RSN. Ο Αιρετικός (που επιμελείται και της μουσικής παραγωγής) παραδίδει έτσι έναν μεστό δίσκο, δουλεμένο άρτια πανταχόθεν και με αρκετά στοιχεία φρεσκάδας (παρά το γεγονός ότι ουσιαστικά πρόκειται για έναν «βετεράνο» του είδους). Στα συν ότι η δισκογραφική δουλειά είναι ανεξάρτητη και διατίθεται δωρεάν από το site και myspace του καλλιτέχνη (www.deadlock.gr, www.myspace.com/hereticmc). Κατά τη γνώμη μου το Homo-Hereti-Cus αποτελεί μια αξιοπρεπή μουσική πρόταση, που στον κυκεώνα της κακής δισκογραφικής παραγωγής του ελληνικού hip hop τελευταία αξίζει να τσεκάρετε και να στηρίξετε.
