Σε μόλις 150 CD-R αντίτυπα βγήκε το 223.0509, αν και είναι διαθέσιμο και σε MP3 μορφή για ελεύθερο downloading (http://www.orila.net/). Αλλά στα 81 λεπτά του καταγράφεται μια σημαίνουσα ανησυχία: η ανησυχία δημιουργών από Αθήνα και Θεσσαλονίκη για ό,τι γενικά μπαίνει κάτω από την ταμπέλα «πειραματικό». Κάποιοι από αυτούς είναι γνώριμοι στη δισκογραφία: Inverz π.χ. και Eventless Plot έχουν ήδη διακριθεί για τις προτάσεις τους, ο Amnesia έχει κι αυτός κυκλοφορήσει δίσκο, ο Nokalypse δεν είναι άλλος από τον Θεμιστοκλή Παντελόπουλο – μορφή γνώριμη στο αθηναϊκό σκηνικό και άνθρωπο πίσω από το label της Triple Bath. Άλλοι από τους συμμετέχοντες βρίσκονται μάλλον στο ξεκίνημα των δραστηριοτήτων τους, ενώνονται όμως με τους παραπάνω στο ευρύτερο πλαίσιο των ανησυχιών τους (Freon, Charbois, Κτίρια Τη Νύχτα, Rooms In Negative, Opsis κ.α.). Το 223.0509 κυριαρχείται από αφαιρετικά ηχοτοπία, με οργανική υφή και συνειδητή απόσταση από τη χρήση φωνητικών. Ως εφαλτήριο των τοπίων αυτών εμφανίζεται η ηλεκτρονική μουσική, πάνω στην οποία αρθρώνονται διάφορες ιδέες και δοκιμές, άλλες με πιο έντονο τον χαρακτήρα του κολλάζ και άλλες όχι. Ένα πράγμα που μου άρεσε ιδιαίτερα ως προς τη λογική χτισίματος της συλλογής είναι ότι εξ’ αρχής παρέκαμψε τον συνήθη σκόπελο του πειραματισμού για τον πειραματισμό: αντί να αφεθεί η κατάσταση στην εντροπία, ορίστηκε ως αφετηρία του όλου project η εμφάνιση του Tim Hecker στο Kinky Kong στις 22 και 23 Μαΐου της τρέχουσας χρονιάς – όταν και δόθηκε στο κοινό η συλλογή. Ο Hecker και οι δικές του ανησυχίες βρίσκονται λοιπόν στον συνδετικό αρμό του 223.0509, είτε ως ευθεία έμπνευση, είτε ως αφορμή για περιπλάνηση. Το φέρνω γύρω-γύρω, αλλά το αποφεύγω. Απουσία κατά Κουν Παραδείγματος στα τεκταινόμενα του σύγχρονου ηλεκτρονικού πειραματισμού (άρα και μέτρου σύγκρισης έξω από σένα), είναι δύσκολο να ασκήσεις κριτική σε δοκιμαστικές ανιχνεύσεις – αν ορίσεις την κριτική, ως πρέπει, ως κάτι παραπάνω από την καταγραφή μιας καλά διαβασμένης μα απλά υποκειμενικής γνώμης. Οφείλεις βέβαια να καταγράψεις την ευκαιρία γνωριμίας με τις τάσεις αυτές του underground των ημερών μας, οφείλεις να παινέψεις το 223.0509 για την ηχητική συνοχή του. Μπορείς να το πας και παραπέρα, εκφέροντας την άποψη ότι κάποιοι ξεχώρισαν (π.χ. ο Charbois με το “Composition #22”, οι Eventless Plot με το “Habit Habitant”) κι άλλοι όχι – οδηγώντας το σύνολο στην αισθητική ανισότητα. Να επισημάνεις ακόμα ότι ορισμένοι βαδίζουν σε σωστά μονοπάτια αλλά τους λείπει ακόμα κάτι (π.χ. οι Κτίρια Τη Νύχτα) ή να καταφύγεις στη γενική παρατήρηση ότι ο Hecker δέσμευσε κατά πολύ τη φαντασία των συμμετεχόντων, χωρίς όμως κανείς από αυτούς να μπορέσει συνάμα να τον πλησιάσει δημιουργικά. Η τελευταία είναι νομίζω και η πιο ουσιώδης αφετηρία για την όποια αισθητική αποτίμηση της συλλογής. Πρόκειται για άκουσμα αρκετά ενδιαφέρον, με το οποίο θα έπρεπε να έρθει πιστεύω σε επαφή όποιος θεωρεί ότι τον αφορά το εγχώριο «υπόγειο» πειραματικό σκηνικό των ημερών μας. Συνάμα όμως καταγράφονται – στον βαθμό που επιτρέπεται κάτι τέτοιο από τις ηχητικές δομές – και τα όσα θα έπρεπε να βελτιωθούν ή και να ανατραπούν ακόμα, ώστε η κατάσταση να τείνει κάπου, αντί να κάνει άσκοπους γύρους γύρω από το ατμοσφαιρικό και το φλου. Με πιο απλά λόγια, ακούγοντας το 223.0509 πείθεσαι ότι, όντως, κάτι συμβαίνει. Δεν πείθεσαι όμως, ακόμα, ότι αυτό που διαφαίνεται διαθέτει και κάποια ιδιαίτερη καλλιτεχνική αξία έξω από έναν μικρό κύκλο δημιουργών και ακροατών εμφανώς αρεσκόμενων σε τέτοια ακούσματα – και το λέω αυτό ανήκοντας στην τελευταία κατηγορία. Να η καλλιτεχνική πρόκληση για το μέλλον όσων στεγάστηκαν εδώ, υπό τη σκέπη της Orila...
