Τι παίρνεις αν προσπαθήσεις να συνδυάσεις την παράδοση με στοιχεία jazz, blues, reggae και έντεχνου; Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου το αποτέλεσμα τέτοιων προσπαθειών καταλήγει να ακούγεται προσποιητό, αν δεν αποτυγχάνει πλήρως. Αν πάλι έχεις προσωπικότητα και ταλέντο, αυξάνονται οι πιθανότητες να καταλήξεις με κάτι σαν το Lathos Pathos, το δισκογραφικό ντεμπούτο του Βασίλη Σαλταγιάννη.Τα 11 τραγούδια καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα επιρροών και ακουσμάτων. Είτε όμως λοξοκοιτούν επίμονα προς την παράδοση, είτε είναι αμιγώς δυτικότροπα, διαπνέονται παρόλα αυτά από την ίδια ατμόσφαιρα. Υπεύθυνη για αυτό είναι κυρίως η, πολύ ενδιαφέρουσα σε σημεία, ενορχήστρωση, η οποία παντρεύει τζουρά και λαούτο με ηλεκτρικές κιθάρες και congas, καταφέρνοντας να δημιουργήσει ένα ηχητικό καλειδοσκόπιο, κρατώντας παράλληλα τις εύθραυστες ισορροπίες.Οι μελωδίες του Σαλταγιάννη διαθέτουν χαρακτήρα και περιεχόμενο και κατορθώνουν στις περισσότερες των περιπτώσεων να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον της ακρόασης. Στον στίχο (όπου, εκτός από τον Σαλταγιάννη, συνεισφέρουν και οι Πηγή Καφετζοπούλου, Έμυ Μύγια, Αργύρης Ολοκτσίδης, Μαρία Πλουμή και Μαργαρίτα Θανόγλου) τα πράγματα είναι επίσης ενδιαφέροντα, αν και όχι πάντα τόσο επιτυχημένα – καθώς δεν αποφεύγονται κάποια κλισέ και ασάφειες. Ο Σαλταγιάννης επέλεξε να σηκώσει ο ίδιος το μεγαλύτερο βάρος στον τομέα της ερμηνείας (τρία κομμάτια ερμηνεύει η Έφη Καραγιάννη και ένα η Ελένη Νόνη, εξαιρετικές και οι δύο) και, ενώ σε καμιά περίπτωση δεν τον λες καλλίφωνο, εντούτοις τα καταφέρνει μια χαρά. Ξεχωρίζουν, νομίζω, το reggae προσανατολισμού “Lathos Pathos”, η jazz-pop του “Παγώνω Το Χρόνο”, το νεοπαραδοσιακό “Μικρή Χαρά” και το φτιαγμένο από παλιά, κλασικά υλικά “Μονεμβασιά”, χωρίς να λείπουν βέβαια και κάποιες αδύναμες στιγμές. Είναι σαφές ότι το Lathos Pathos θέλει – και άνετα μπορεί – να ανήκει στο λεγόμενο «έντεχνο». Νομίζω όμως ότι τα τραγούδια του Βασίλη Σαλταγιάννη αδικούνται από αυτό τον χαρακτηρισμό καθώς δεν εμφανίζουν, ως επί το πλείστον, τα γνωστά «ελαττώματα» του συγκεκριμένου χώρου. Αντίθετα προτείνουν κάτι διαφορετικό. Αν ο δημιουργός τους κάνει τα απαραίτητα βήματα μπροστά, νομίζω ότι την επόμενη φορά θα μπορούμε ίσως να μιλάμε ακόμα και για κάποιον σπουδαίο δίσκο...
