Μια ακόμα ψηφίδα προστίθεται στο παζλ Νικόλας Άσιμος με την κυκλοφορία αυτού του διπλού live, ηχογραφημένου στο Rodeo Club πριν από 13 χρόνια, με συνοδευτική μπάντα τους Τόλη Βουλτάτζη (ηλεκτρική κιθάρα), Ηρακλή Τριανταφυλλίδη (πλήκτρα) και Νέλλη Οικονομίδου (βιολί) – ο ίδιος ο Άσιμος παίζει κιθάρα και μπουζούκι. Είναι μάλιστα, αν δεν μου έχει διαφύγει κάτι, η πρώτη φορά που εμφανίζεται ένα ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ του Άσιμου, οπότε το Μια Παράσταση αποκτά πρόσθετο ενδιαφέρον, ειδικά αν συνυπολογίσει κανείς ότι προέρχεται από την εποχή ακμής του ως τραγουδοποιού. Προσωπικά, δεν συγκαταλέγω τον εαυτό μου στους λάτρεις του Νικόλα Άσιμου – και ειδικά σε εκείνη τη συνομοταξία των μετά θάνατον λατρευτών του. Υπήρξε όμως, βρίσκω, μια πραγματικά ιδιαίτερη περίπτωση τραγουδοποιού και είχε μάλιστα και στιγμές όπου ξέφυγε από τα πλαίσια της αναρχικής, ασυμβίβαστης και σκατολογικής του ιδιαιτερότητας, σκαρφαλώνοντας σε αξιοζήλευτα αισθητικά ύψη. Δεν ήταν ό,τι κατέθεσε «θεϊκό και σπουδαίο», όπως το θέλουν κάποιοι χαζοί (μικρο)αστοί, που νομίσανε ότι ανακαλύπτοντάς τον βρήκαν τη φωνή των περιθωριακών υπογείων και της underground Αθήνας των Εξαρχείων – και χειρότερα, ότι κατανόησαν τα τελευταία ακούγοντας Άσιμο. Ακόμα όμως και οι λιγότερο ενδιαφέρουσες στιγμές του είχαν αυτό το κάτι προσωπικό. Έστω και αν εκδηλωνόταν ως μανιφέστο και έστω και αν βάση του ήταν οι στίχοι και όχι, συνήθως, οι (υποτυπώδεις μόνο) ελληνο-rock μελωδίες. Τα γράφω τα παραπάνω όχι εξ’ αιτίας λογοδιάρροιας, αλλά γιατί το παρόν live δεν καταγράφει τον Άσιμο των συνεργασιών με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τη Χάρις Αλεξίου – τον Άσιμο της επίσημης δηλαδή δισκογραφίας των 1980s – μα τον Άσιμο των Εξαρχείων, τον Άσιμο με τις κασέτες, τον «περιθωριακό» αν θέλετε δημιουργό και όχι τον «αποδεκτό». Στο Μια Παράσταση λοιπόν δεν έχει χλίδες, προσεγμένες ενορχηστρώσεις και ιδιαίτερα παιξίματα, αλλά στοιχειώδη, υποκρουσιακό σχεδόν μα στιβαρό ηλεκτρισμό (με σωστές πινελιές βιολιού και μπουζουκιού) ως φόντο για τα εμπρηστικά στιχάκια του Άσιμου και τις – στα όρια της κακοφωνίας – ερμηνείες του. Έχει τραγούδια όπως το “Θα Σου Κλέψω Το Σακάκι”, τη “Σχιζοφρενοβλαβίωση”, τον “Μπουμπούνα”, το “Άμα Σε Λέγαν Βάσω”, το “Πάλι Στην Ξεφτίλα”, τον “Ιδιαίτερο Χαβά”, το “Μπλουζ Του Κουδουνιστή” και το “Γιουσουρούμ” (σε μια θαυμάσια επτάλεπτη εκτέλεση), ενώ περιλαμβάνει και μια σατιρική εκδοχή της γνωστής γαλλικής επιτυχίας “Monsieur Cannibale” (ονόματι “Ο Εξερευνητής”), καθώς και πρόζες ανελέητης σκωπτικότητας, όπως τον “Ξεφουσκωτή Των Λάστιχων”, τον “Γυναικείο Οδηγό Συμπεριφοράς” και το “Κλάστε Ελευθέρως”. Ο Άσιμος δεν έχει...τον Θεό του σε τούτο το live, έτσι όπως κοροϊδεύει και κριτικάρει τους πάντες – την εξουσία, την αστυνομία, τον θεσμό του κοινοβουλευτισμού, την Πένυ Ξενάκη, το ΚΚΕ και το τότε ΚΚΕ Εσωτερικού (νυν Συνασπισμό) – σηκώνοντας περήφανα τη μαυροκόκκινη σημαία. Περήφανα βέβαια και λίγο...υπολογιστικά: στη σάτιρα δεν μπαίνει η Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς της «σοσιαλιστικής» Αλλαγής, με τη «συμπαράσταση» της οποίας έγινε ο κύκλος συναυλιών στο Rodeo, όπου εντάχθηκε και το παρόν live του Άσιμου. Για κάποιον μη συμμεριζόμενο την ιδεολογία του (σαν π.χ. εμένα) όλα αυτά μπορεί λοιπόν να ηχούν από γραφικά, αδιάφορα και χοντροκομμένα έως και εξοργιστικά ή και έχοντα δύο μέτρα/δύο σταθμά – εξαρτάται (και) από τα δημοκρατικά αντανακλαστικά του καθενός. Σε ένα κανονικό άλμπουμ λίγα από τα όσα περιέχονται στο Μια Παράσταση θα μπορούσαν πιστεύω να σταθούν με αξιώσεις. Ένα live όμως αποτελεί διαφορετική υπόθεση – και είτε μου αρέσουν όσα διαδραματίζονται εδώ είτε όχι, πρόκειται για ένα καλό live, ζωντανό με όλη την έννοια της λέξης και παλλόμενο σε κάθε του στιγμή από την ιδιαιτερότητα τούτης της αμφιλεγόμενης περσόνας (αν και καθίσταται φλύαρο κάπου στο μέσον του δεύτερου cd). Βοηθάει βέβαια σημαντικά και ο καλός ήχος. Το Μια Παράσταση ηχογραφήθηκε μεν αναλογικά πίσω στα 1980s, αλλά μας παρουσιάζεται εδώ με την αναγκαία ψηφιακή επεξεργασία, χάρη στην οποία έχουμε το αποτέλεσμα που έχουμε. Στα συν και ότι η έκδοση περιλαμβάνει τους στίχους των τραγουδιών – παρόλο που για όσους κατέχουν το βιβλίο Αναζητώντας Κροκανθρώπους δεν θα είναι χρήσιμοι.
