Για να ξεκινήσουμε από τα σημαντικά, το πλέον αξιοπρόσεκτο πράγμα σχετικά με την αγγλόφωνη σκηνή της τελευταίας διετίας, είναι το εξής: ενώ μέχρι προσφάτως τα περισσότερα νέα group έφτιαχναν ένα μέτριο πρώτο cd και μόνο στα live τους έδιναν στα τραγούδια τη σωστή τους διάσταση, πλέον τα ντεμπούτo άλμπουμ των νέων καλλιτεχνών ηχογραφούνται με πολλή προσοχή. Δείτε ας πούμε τον Felizol. Η περίοδος της σύνθεσης, της ηχογράφησης και της επεξεργασίας του Birthdays, του πρώτου του άλμπουμ, διήρκησε πέντε χρόνια. Από το ’04 ως το ’09, όπως αναγράφεται και στο εξώφυλλο του άλμπουμ, έστρωνε το χαλί στο οποίο πάτησαν εντέλει τα τραγούδια. Εντωμεταξύ βέβαια δεν καθόταν, αλλά σκηνοθετούσε με επιτυχία ταινίες μικρού μήκους. Αυτή η εικονοπλαστική λογική αντανακλάται και στα τραγούδια του. Μιλώντας για τα τραγούδια λοιπόν, θα είναι μεγάλη αδικία αν το “Lemonpie”, το δεύτερο κομμάτι του Birthdays, δεν μείνει ως ένα από τα κορυφαία της χρονιάς. Ακουστικές και μπλουζίστικες ηλεκτρικές κιθάρες, μαλακά πλήκτρα, ήχοι από τριξίματα πορτών, χτυπήματα πλήκτρων γραφομηχανής και μια ήπια φορτισμένη ερμηνεία από τον Dr. Hextor, συγκροτούν ένα τραγούδι σπουδαίο. Εντυπωσιακή είναι ακόμα η διασκευή στο “Κiss” του Prince, που μετονομάζεται σε “Ssik” παρουσιάζοντας μια εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση του αρχικού τραγουδιού. Πέρα από τον Dr. Hector, που ξεχωρίζει εδώ, στα φωνητικά των τραγουδιών συμμετέχουν ακόμα οι Boy, Madame Bouche, Sportex, αλλά και η Σαβίνα Γιαννάτου, η οποία με δική της πρωτοβουλία γέμισε με τους λαρυγγισμούς της το “Birthday Song”, δίνοντας απλά ένα πρόσθετο κύρος στα credits. Το δεύτερο μισό του άλμπουμ περιλαμβάνει δύο κομμάτια με φωνητικά του ίδιου του Felizol, με σημαντικότερο το “Earl To Grey”. Εδώ υπάρχουν και άλλα πέντε κομμάτια που κατευθύνονται προς πιο ηλεκτρονικά μονοπάτια, αν και η ακουστική κιθάρα είναι πανταχού παρούσα. Φυσικά το πρώτο μέρος του Birthdays παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον, όπως συμβαίνει στο 99% των περιπτώσεων. Πάντως η καλή παραγωγή μαζί με το mastering του έμπειρου Cristian Vogel από τα 55 Studios, δημιουργούν ένα πολύ γοητευτικό περιβάλλον, ακόμα και σε σημεία όπου υπό άλλες συνθήκες θα περνούσαν αδιάφορα. Χαλάλι τα πέντε χρόνια δουλειάς λοιπόν. Ο 30χρονος Γιάννης Βεσλεμές, όπως είναι το πραγματικό όνομα του Felizol, έφτιαξε έναν δίσκο πολυεπίπεδο. Συχνά τα άλμπουμ αυτά βιαζόμαστε να τα εκθειάσουμε, όμως στην πορεία απλά πιάνουν χώρο στο ράφι μας και τον σκληρό μας δίσκο. Το Birthdays όμως δεν είναι αυτό που λέμε «δύσκολο» άλμπουμ, γιατί ενώνει με μια αξιοζήλευτη φυσικότητα τη συμβατική τραγουδοποιΐα με ηλεκτρονικούς ήχους και πειραματισμούς κάθε λογής, οι οποίοι έγιναν χωρίς υπερβολές και ταιριάζουν γάντι σαν τραγούδια. Παρ’ όλ’ αυτά, ούτε από το ραδιόφωνο θα ακουστεί, ούτε και πρόκειται να απογειωθεί σε καμιά μεγάλη συναυλία. Δύσκολο δεν είναι, μα είναι σίγουρα εσωστρεφές και μπορεί να εκτιμηθεί με μοναχικές οικιακές ακροάσεις, τις οποίες στην εποχή μας πραγματοποιούν λίγοι. Ακούγοντάς το, όμως, αυτοί οι λίγοι άνθρωποι (για κάποιες εκατοντάδες μιλάμε μόνο, ας μη γελιόμαστε), ίσως νιώσουν χαρούμενοι που ανακάλυψαν έναν ευαίσθητο νέο καλλιτέχνη που έχει κάτι να πει. Τόσο απλό κι όμως τόσο δυσεύρετο.
