Με μια πολύ ενδιαφέρουσα κυκλοφορία κάνει την είσοδό του στη δισκογραφία ο 29χρονος τραγουδοποιός Θέμος Σκανδάμης. Στο Μακροβούτι επιστρατεύει μπόλικες φρέσκες ιδέες καθώς και τη ζωηρή του φαντασία για να υπογράψει 15 τραγούδια, τα οποία καταφέρνουν να ξεχωρίσουν για την ευρηματικότητα στη σύλληψη και στην εκτέλεσή τους, κρατώντας έτσι αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατή στα σχεδόν 50 λεπτά που διαρκεί το άλμπουμ.
Η δύναμη του Σκανδάμη βρίσκεται στην ικανότητά του να εξετάζει θέματα κλασικά (Έρωτας, Χρόνος, Θεός κ.λπ.) με μια λοξή ματιά, που χαρίζει στα κομμάτια του παιγνιώδη και σκωπτική διάθεση κι έναν, πάντοτε, αυτοσαρκαστικό τόνο. Σε μουσικό επίπεδο ο τραγουδοποιός δείχνει να έχει αφομοιώσει με επιτυχία πολλά χαρακτηριστικά από διάφορες μουσικές επιρροές, οπωσδήποτε όμως το αποτέλεσμα δεν στερείται μιας ενδιαφέρουσας προσωπικής χροιάς. Η προσεγμένη ενορχήστρωση (έγινε διαβάζουμε με τη βοήθεια των μουσικών) δίνει συνολικά μια κάπως αυτοσχεδιαστική αίσθηση στο Μακροβούτι και βάζει στην πρώτη γραμμή όργανα όπως το πιάνο, το φλάουτο και το βιολί. Από ερμηνευτικής άποψης ο Σκανδάμης, χωρίς να εντυπωσιάζει, φροντίζει να αποδώσει τα τραγούδια του όπως περίπου όφειλε: με εκφραστικότητα και μακριά από κάθε σοβαροφάνεια. Η Μάρθα Φριτζήλα, από την άλλη, συνεισφέρει στο όλο εγχείρημα τη στιβαρή της παρουσία ερμηνεύοντας 3 τραγούδια, ενώ 2 ακόμα τα λέει η Σταυρούλα Παυλίκου, της οποίας όμως η παρουσία, τόσο στα φωνητικά όσο και στο φλάουτο αναδεικνύεται έντονη και πολύτιμη καθόλη τη διάρκεια του CD.
Αποφεύγω μέχρι τώρα να κάνω αναφορά σε συγκεκριμένα τραγούδια αφενός γιατί θα πιάσει αρκετό χώρο η περιγραφή τους κι αφετέρου γιατί δεν νομίζω ότι αξίζει να διαχωριστούν κάποια από ένα πολύ καλό, γενικά, σύνολο. Αν θα έπρεπε απαραίτητα να ξεχωρίσω ορισμένα θα ανέφερα ενδεικτικά την ‘‘Ξώβεργα’’ με τη Φριτζήλα, όπου το έντονο -σχεδόν απειλητικό- κουπλέ ακολουθείται από ένα μελωδικότατο ρεφραίν, τονίζοντας έτσι την αντιφατικότητα του Έρωτα. Ή τα σουρεαλιστικά ‘‘Οδοφράγματα’’, που μοιάζουν λες και βγήκαν από διήγημα του Κωστάκη Ανάν με τις περίφημες «θειάδες» να κλέβουν την παράσταση. Ή ακόμα το ‘‘Διαστημικό Μωρό’’, το οποίο μας πάει «κρουαζιέρα στο φεγγάρι» και μας κλείνει το μάτι με το θέμα απ’ τον Πόλεμο Των Άστρων.
Τέτοια και αρκετά άλλα ενδιαφέροντα και διασκεδαστικά θα μπορέσει να ανακαλύψει κανείς ακούγοντας το Μακροβούτι του Σκανδάμη, ο οποίος, παρόλο που -απ’ όσα κατάλαβα απ’ το δελτίο τύπου- δηλώνει πρωτίστως ηθοποιός, συστήνεται μ’ αυτήν την πρώτη του δουλειά ως ένας εξαιρετικός νέος τραγουδοποιός.
