Οι Twinz είναι το συγκρότημα των Ιάσωνα, Loud και της Αngie και το 45 Λεπτά είναι το δεύτερο τους album, 3 χρόνια μετά την κυκλοφορία του Φαινόμενο Των Διδύμων. Το στυλ τους είναι πέρα για πέρα ιδιαίτερο και αυτό έγκειται στο γεγονός πως οι Twinz θα μπορούσαν να μην ανήκουν σε κάποια συγκεκριμένη μουσική κατηγορία. Θα μπορούσαν να είναι ακατηγοριοποίητοι. Ναι μεν εντάσσονται στο hip hop, αλλά έχουν μουσικές επιρροές και από άλλες χώρες εξωτικές (η πρώτη ακρόαση θα σας πείσει για αυτό). Το σημαντικό είναι πως σε κανένα σημείο δε χάνουν τον προσωπικό χαρακτήρα τους καθώς δεν μοιάζουν με κάτι συγκεκριμένο. Ακούγοντας τους Twinz μένεις έκπληκτος από το coolness με το οποίο τραγουδούν και λένε τις ρίμες στα κομμάτια τους. Χαλαρές και ανάλαφρες μελωδίες, πανέξυπνοι στίχοι, πολλά όργανα - πέρα από τα κλασικά σκρατσαρίσματα - και αρκετές all star, από όλα τα είδη, συμμετοχές υπάρχουν στον δίσκο. Μιλώντας για συμμετοχές, τη δική τους «παρέμβαση» κάνουν οι Κωστής Μαραβέγιας, ο ηθοποιός Ρένος Χαραλαμπίδης, το Θηρίο και ο Γιώργος Θεοφίλης σε 3 τραγούδια. Το 45 Λεπτά δεν είναι το κλασικό album με singles-δυναμίτες, αλλά έχει κάποια τραγούδια όπως τα “Δανάη” και “Όλα Για Σένα”, τα οποία είναι και τα πιο καλογραμμένα τραγούδια - άμεσα και ραδιοφωνικά λόγω της ωραίας και πιασάρικης μελωδίας τους. Άλλα τραγούδια που παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον είναι το “Ραδιοπειρατές”, με το ακορντεόν του Κωστή Μαραβέγια να κρατάει τον τόνο σε υψηλά επίπεδα, και το αργόσυρτο και αισθηματικό encore (όπως οι ίδιοι το γράφουν στο cd τους) “Φτηνά Τσιγάρα (Θέλω Κάτι Να Σου Πω)”. Το 45 Λεπτά είναι ένα album που είναι φτιαγμένο με πολύ αγάπη, όπως εύστοχα τονίζουν οι συντελεστές του. Είναι το album που θα βάλεις να ακούσεις και πέραν του γεγονότος πως θα σε διασκεδάσει με τους ευφυέστατους και άμεσους έως ειρωνικούς σε κάποια σημεία, στίχους του, μπορεί να σε χαλαρώσει, ενώ παράλληλα έχει και τη δυναμική για να σε κάνει να χορέψεις. Συνοψίζοντας, πρόκειται για μια ωραία δουλειά, που ταιριάζει απόλυτα στην εποχή την οποία διανύουμε. Μοναδική ένσταση - και το μόνο που μπορείς να τους προσάψει -ς είναι η μονοτονία που υπάρχει σε κάποια τραγούδια, όπου τα τραγουδιστά ρεφρέν από την Angie δεν δίνουν κάτι παραπάνω, αλλά ίσως έχουν και τα αντίθετα αποτελέσματα. Είναι, πάντως, μια συμπαθητική κυκλοφορία, η οποία άνετα μπορεί να γίνει mainstream και να ακουστεί στο ελληνικό ραδιόφωνο.
