H περίπτωση του Κόμη Χ μου δίνει αφορμή να θέσω ένα ρητορικό ερώτημα: Αν δεν είχε νικήσει το Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης, θα τον είχε ακούσει κανείς; Kι όμως, νομίζω πως δεν θα τον άκουγε πολύς κόσμος, όχι γιατί δεν είναι καλός rapper (τουναντίον οι στίχοι του είναι όλοι έξυπνοι, καυστικοί και με ποικιλομορφία, συνοδευόμενοι από μια χαρακτηριστική μπάσα φωνή γεμάτη χρώμα, τόνο και ερμηνεία), αλλά γιατί αυτή είναι καμιά φορά η μοίρα όσων κάνουν hip hop στην Ελλάδα και δη στην - πάντα ανήσυχη και ενεργή στο είδος - συμπρωτεύουσα. Ωστόσο, ο Κόμης Χ φέτος θριάμβευσε στο διαγωνισμό, αποσπώντας την πρώτη θέση με το κομμάτι “Αγάπη Είναι” (εμπεριέχεται στον εν λόγω δίσκο) και ταυτόχρονα απόδειξε πως το hip hop σαν μουσικό είδος στην Ελλάδα δεν είναι αυτό που ήταν μια δεκαετία πριν. Τουλάχιστον από σκοπιά βαρύτητας…Ο δίσκος, σε σύγκριση με τις δυο προηγούμενες δουλειές του Κόμη Χ (ναι, ναι, έχει ξανακυκλοφορήσει…), είναι ο πιο ολοκληρωμένος - τόσο από σκοπιά μουσικής παραγωγής (όπου συγκεντρώνει πλειάδα Ελλήνων hip hop παραγωγών αναγνωρισμένης αξίας, όπως ο DJ Rico των ΝΕΒΜΑ, ο Diveno κ.α.), όσο και από σκοπιά θεματολογίας. Η τελευταία δείχνει να διακατέχεται από μια προσπάθεια εξωτερίκευσης εσωτερικών συναισθημάτων, από το πιο απλό - όπως είναι το χιούμορ, ο χαβαλές ή η διάθεση για flirt - μέχρι τις πιο «προσωπικές απόψεις». Σε αυτό συμβάλλουν και μια σειρά χιουμοριστικών skit που λειτουργούν θαυμάσια, ιντερμεδικά, για τη συνοχή του δίσκου και την ίδια στιγμή σατιρίζουν την «κυρίαρχη τάση» αναφορικά με την αισθητική προσέγγιση μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων hip hop καλλιτεχνών. Ο Κόμης Χ τονίζει πως μέσα στη δισκογραφική του δουλειά καταθέτει την ψυχή και την προσωπικότητά του, και εφόσον αυτό το εισπράττει ξεκάθαρα κανείς με την αμεσότητα της προσέγγισης του, νομίζω πως λειτουργεί σαν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Στα θετικά της κυκλοφορίας θα έβαζα επίσης το artwork και το booklet που επιμελήθηκε ο 3rd Eye Revolution (ο οποίος, αν κρίνω από τις δουλειές του και σε άλλα hip hop εξώφυλλα στο space του, κυμαίνεται σε επαγγελματικά επίπεδα). Κομμάτια που ξεχώρισα στο Χάος Εν Τάξει είναι, φυσικά, το “Αγάπη Είναι”, που σε τραβάει με τη soul αισθητική του και την απαλή «παράδοση» του Κόμη Χ, το “Θυμάμαι Τη Μάνα Μου Να Λέει” με την εξαιρετικά funky παραγωγή του, το “Πριν Κοιμηθώ” για τον προσωπικό του τόνο και το “Δώρο Μου”, το οποίο απευθύνεται σε όσους πραγματικά στηρίζουν καλλιτέχνες σαν τον Κόμη Χ, δηλαδή τον κόσμο που ακούει hip hop στην Ελλάδα, κρατώντας μάτια και αυτιά ανοιχτά…Κλείνοντας, θυμάμαι τον Κόμη Χ σε κάποιο παράθυρο της ΝΕΤ αμέσως μετά τη νίκη του να ερωτάται από τη δημοσιογράφο αν το Κόμης Χ προφέρεται Κόμης SEX… Μάλλον το διάβασε λάθος, όπως της το έγραψαν στα χαρτιά της. Ο δίσκος Χάος Εν Τάξει είναι εξαιρετικός και αξίζει να τον τσεκάρετε. Είτε είναι στη Νέα Υόρκη, είτε στο Παρίσι, είτε στην Τούμπα της Θεσσαλονίκηςν ένας hip hop καλλιτέχνης ο οποίος έχει κάτι να δώσει - έστω μικρό - στις εποχές που διανύει αυτή η μουσική παγκόσμια για τα δεδομένα της δισκογραφίας αξίζει του χρόνου σας.
