Δεν ξέρω πόσοι αναγνώστες θυμούνται ή έχουν κάποτε ακούσει το album της Αφροδίτης Μάνου Απόπειρα, μια δουλειά σε μουσική του Νίκου Καλλίτση, που αντικειμενικά ήταν και η πιο διάσημη στιγμή του στην πορεία του ως συνθέτη (όπως και ένας πολύ αξιόλογος δίσκος γενικότερα). Εδώ βρίσκουμε τον τελευταίο να επιστρέφει με μια καινούργια, αποκλειστικά οργανική δουλειά, η οποία αποτελεί συνάμα και την πρώτη κυκλοφορία μιας νέας, ανεξάρτητης δισκογραφικής εταιρείας. Το Ηλιοβασίλεμα, όπως μαρτυρά ίσως και ο τίτλος του, αποπειράται να μετουσιώσει σε οργανικές μπαλάντες τα συναισθήματα που προξενεί η δύση του ηλίου. Ένα φαινόμενο το οποίο από παλιά έχει τραβήξει την προσοχή των απανταχού ανθρώπων, συνδεόμενο με πολλές ιδιαίτερες προσωπικές ή όχι και τόσο προσωπικές στιγμές. Με πιο απλά λόγια, πρόκειται για ένα φαινόμενο σχετιζόμενο τόσο με τον ερωτισμό, όσο και με μια πιο φιλοσοφική θέα του κόσμου. Αν κρίνω από τα λόγια του ίδιου του συνθέτη στο οπισθόφυλλο περί «ερωτικής έξαψης που φανερώνει μνήμες κρυφές και αγαπημένες», στόχος εδώ υπήρξε κυρίως η μελωδική ενσάρκωση της πρώτης ιδιότητας του ηλιοβασιλέματος. Προσωπικά έμεινα πάντως με ανάμεικτα συναισθήματα ακούγοντας τις οργανικές μπαλάντες που συνέθεσε ο Νίκος Καλλίτσης στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας. Τις βρήκα αναντίρρητα προσεγμένες στο τεχνικό επίπεδο, φιλότιμες και αποπνέουσες μια γνήσια ανάγκη του δημιουργού για έκφραση. Νομίζω όμως ότι, παρότι φρόντισαν να χρησιμοποιήσουν διάφορα ηχοχρώματα, κατέληξαν μονότονες, εμμένοντας σε έναν λιγάκι περιττό κατά τη γνώμη μου μελοδραματισμό και κάνοντας πολλούς κύκλους γύρω από την ίδια λίγο-πολύ αίσθηση. Μονάχα στο “Όραμα της Ιουλιέτας” πείστηκα προσωπικά ότι είχα να κάνω με κάτι το όντως αξιοσημείωτο. Το υπόλοιπο υλικό δεν υπήρξε ποτέ του προσβλητικό, πολύ σπάνια όμως υπερέβη το στάδιο αυτό προς κάτι το αισθητικά σημαντικό. Λείπει κοντολογίς η περιπέτεια, η ζωντάνια και εκείνο το χτυποκάρδι που προξενεί στον άνθρωπο η άμεση επαφή με τη φύση και τα φαινόμενά της. Έμεινα απόλυτα πεπεισμένος για το ότι ο Καλλίτσης θέλησε όντως να τα εκφράσει όλα αυτά, είναι όμως γνώμη μου πως κάπου στη διαδρομή έχασε το νήμα και δεν το πέτυχε.
