Οι Frantic Five υπάρχουν από το 1994 και, στα 15 χρόνια ενεργής παρουσίας τους στα μουσικά δρώμενα, έχουν πλήθος live εμφανίσεων και κυκλοφοριών στο ενεργητικό τους - ως επί το πλείστον 7ιντσα ΕPs. To On The Move αποτελεί τη δεύτερη δισκογραφική τους απόπειρα και σ’ αυτό το album παρουσιάζονται βελτιωμένοι σε όλα τα σημεία, με κυρίαρχο σημείο αυτό των συνθέσεων.Δώδεκα αυθεντικές garage rock ‘n’ roll συνθέσεις με επιρροές που ξεκινούν (και ίσως σταματάνε) στη χρυσή γενιά των nuggets στα sixties - βλέπε Seeds, Sonics και Castaways - φτάνοντας μέχρι τους μεταγενέστερους Fuzztones και Fleshtones περιέχει το On The Move. H farfisa και οι «φαζαριστές» κιθάρες δίνουν το ανάλογο feel-good αίσθημα στο album, το οποίο γκρουβάρει σχεδόν σε όλο το εύρος του. Ένα άλλο στοιχείο που παίζει σημαντικό ρόλο σ’ αυτό, είναι η ανεπιτήδευτη παραγωγή, η οποία ενδεχομένως να ξενίσει κάποιους λόγω της απλότητας της. Αυτή είναι, όμως, που προσδίδει μεγαλύτερη αυθεντικότητα στη δουλειά, κάνοντάς τη να ακούγεται όπως ακουγόντουσαν οι μπάντες τότε, τη δεκαετία του 1960. To On The Move ξεκινά με το ρετρό, οργανικό, “The Drood”, όπου ξεχωρίζει η farfisa από την πρώτη στιγμή. Άλλα τραγούδια τα οποία ξεχωρίζουν και δεν σου βγαίνουν από το μυαλό, είναι τα fuzz anthems “Why She’d Ever Leave?” και “Live In Hell”. To “So Sad” πάλι κινείται ανάμεσα στα όρια του psych και γενικά του billy, ενώ το ομώνυμο “On The Move” είναι ένας μικρός rockabilly ύμνος. Πιο εθιστικό, προσωπικά, θεωρώ το χορευτικότατο “I Got A Girl”, όπου οι Frantic Five δείχνουν πραγματικά τον καλύτερο τους εαυτό. Το album κλείνει με μια διασκευή που έχουν κάνει, όπως διάβασα, στο κομμάτι “Don’t Tread On Me” των Kit & The Outlaws. Δεν έχω ακούσει την πρώτη εκτέλεση, αλλά αυτό που κάνουν σ’ αυτό το κομμάτι οι Frantic Five, είναι τρομερό. Βρώμικο και sexy όσο ακριβώς χρειάζεται, κλείνουν το album με τον εντυπωσιακότερο τρόπο. Καιρός είναι να γίνει μεγαλύτερος ντόρος και χαμός για τους Frantic Five. Τουλάχιστον, όποτε κάνουν live, ο κόσμος περνάει καλά και οι ίδιοι το ευχαριστιούνται περισσότερο από τον καθένα. Garage Revival, thumbs up!
