O ελληνικός δίσκος που έκανε την έκπληξη λίγο πριν το κλείσιμο της χρονιάς. O Blend (κατά κόσμον Γιώργος Μαντάς) αναλαμβάνει την παραγωγή και το programming και αφήνει τον Αμοργινό των Earthbound και τον Digital Alkemist να παίζουν «παπάδες» μέχρι να τελειώσουν τα τσιγάρα και τα ξύδια, ενώ ο Δημητριάδης των Happy Dog Project θυμάται τις καλές ημέρες των Oh My Garden! και «καφριλιάζει» πάνω στα keyboards αφού γυρίζει το style του παιξίματος του από το funky feeling του Jimmy Smith σε space περάσματα που θυμίζουν τον θείο Herbie Hancock μέσα σε λίγα κομμάτια. Τα arrangements του δίσκου δεν σε αφήνουν να βαρεθείς ούτε λεπτό, ενώ οι φωνητικές ικανότητες της Εύης Χασαπίδου (Echo Tattoo) σε κάνουν να αναρωτιέσαι γιατί ακολουθούσε τόσα χρόνια πιο rock μονοπάτια. Όμως, οι αληθινές εκπλήξεις του δίσκου είναι τα «επικά» bass lines του Blend και η φωνή της Sugahspank! που από το ένα κομμάτι μπορεί να θυμίζει κάτι από το sexy παιχνιδιάρικο στυλάκι μιας Candy Staton αλλά on acid και μετά να φθάνει σε πολύ πιο dark σημεία του μυαλού σου με αναμνήσεις από μια πιο funky Nina Simone αν είχε βγει περιοδεία με τους Funkadelic ως backing band. Αγοράστε άφοβα.
