(Αναδημοσίευση επί τη ευκαιρία της συνέντευξης)Αν και το πιθανότερο είναι πως το Ovation θα αγνοηθεί επιδεικτικά από το εγχώριο αγοραστικό κοινό λόγω του πειραματικού του χαρακτήρα, πρόκειται κατά τη γνώμη μου για ένα από τα albums της χρονιάς και μία από τις λίγες ελληνικές αγγλόφωνες κυκλοφορίες που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απολύτως από αντίστοιχες πρωτοπορίες στο εξωτερικό. Πίσω από τα αρχικά MK-O δεν κρύβεται κάποιο νέο όνομα στο μουσικό στερέωμα, αλλά δύο δημιουργοί που έχουν ήδη ξαναϋπάρξει στη δισκογραφία, τόσο μόνοι τους, όσο και ως συνεργάτες. Πρόκειται για τη Μαρίνα Καναβάκη και τον Oannes (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Σωκράτη Παπαχατζή, πάλαι ποτέ μέλους των Blue Lights αν δεν κάνω λάθος), οι οποίοι είχαν ξανασυνεργαστεί για το album Ποτέ Και Τίποτα, όπου η Καναβάκη είχε μελοποιήσει ποιήματα του Ηλία Πετρόπουλου, με αποτελέσματα άκρως ενδιαφέροντα. Οι δυο τους ξανασυναντιούνται στο παρόν album, όπου οι pop και rock ηχητικές φόρμες, εμπλουτισμένες με ηλεκτρονικά στοιχεία αλλά και κάποια δάνεια μαύρης ρυθμολογίας, δίνουν απλά την αφορμή για ένα απολαυστικό ηχητικό ταξίδι. Η μεγαλύτερη κατάκτηση των MK-O δεν είναι τόσο ο συμπαγής χαρακτήρας του Ovation ή οι εδώ κι εκεί θαυμάσιες στιγμές του, όσο το ότι μια δουλειά τόσο έξω από τις συνηθισμένες ταμπέλες και τόσο πολυσχιδής ως προς τα εκφραστικά μέσα και τις συναισθηματικές διαθέσεις που αποπειράται να μετουσιώσει σε νότες παραμένει από την αρχή ως το τέλος άμεση. Αποδεικνύοντας έτσι ότι ο πειραματισμός δεν είναι απαραίτητο να μιλάει ντε και καλά μια γλώσσα ακατάληπτη και να ορθώνεται ως ένα δυσθεόρατο εμπόδιο για τον μέσο μουσικόφιλο. Το αποδεικνύουν τόσο οι όμορφοι, γεμάτοι θετικά vibes κυματισμοί του αιθέριου “The Dogsitters”, η κομψή pop των “Fragments And Dust” και “Heavenly Playground”, ή το φοβερό “Surfraser” - ένα κάλεσμα να ξεπατωθείς στον χορό - όσο και οι πιο σκοτεινές και απειλητικές διαθέσεις συνθέσεων όπως τα εντυπωσιακά “Marfast” και “Marmonix” ή το σχεδόν progressive “Eon”, αλλά και στιγμές σαν το παιχνιδιάρικο “Frozen” ή το ταξιδιάρικο “Quack”. Πράγματα που σε πρώτη ματιά ίσως να φαίνονται διαφορετικά και ασύνδετα, στα χέρια όμως των MK-O συγκροτούν ένα απόλυτα ισορροπημένο σύνολο, το οποίο μόνο στο φινάλε με το “Ghostrace” εμφανίζεται να χάνει κάπως τον ειρμό του. Συνοψίζοντας, το Ovation αποτελεί ένα θεαματικό βήμα προς τα μπροστά τόσο για την Καναβάκη όσο και για τον Oannes, το οποίο συνάμα αναδεικνύεται και σε έναν πολύ ιδιαίτερο σταθμό στη διεθνή προσπάθεια άρθρωσης μιας νέας μουσικής γλώσσας με βάση τα υπάρχοντα ηχητικά δεδομένα. Προσωπικά δεν θα απορήσω καθόλου αν φτάσει μια μέρα που θα δείτε το εν λόγω album να φιγουράρει σε μια λίστα με τα σημαντικότερα πρωτοποριακά albums που ηχογραφήθηκαν ποτέ από Έλληνες δημιουργούς.
