Προς το παρόν τον ξέρουν όσοι ασχολούνται σε βάθος με την τζαζ, αλλά τέτοιας κλάσης καλλιτέχνης δεν θα αργήσει να γίνει ευρέως γνωστός, να μου το θυμηθείτε...

Κανείς δεν μάζευε το σαγόνι του στο τέλος, ενώ ορισμένοι έφυγαν απορημένοι –αν όχι εκνευρισμένοι...

Μια βραδιά στον Ιανό που «χώρεσε» την καλαισθησία στη ζοφερή πραγματικότητα μίας ακόμη άχαρης εβδομάδας για την πόλη της Αθήνας...

Μνημειώδης, καλαίσθητη, υπέροχα οργανωμένη, αλλά και βασανιστικά πληθωρική Κυριακή, χάριν μιας μουσικής ιδιοφυΐας υπεύθυνης για ουκ ολίγες αποκλίσεις/εκτροχιασμούς από τη νόρμα και τη φόρμα

Με 3 ώρες ασταμάτητων raps και underground beats, κάνανε δυναμική επάνοδο στον εγχώριο συναυλιακό στίβο, ενώ μας άνοιξαν και την όρεξη για το επερχόμενο δισκογραφικό τους βήμα...

Με δωδεκάχορδες κιθάρες στα χέρια και χωρίς πολλά πετάλια στα πόδια ήταν πιο μελωδικοί και πιο άμεσοι από ό,τι τους έχουμε συνηθίσει...

Πιάνο, φυσαρμόνικες και μπαρόκ φλογέρες συνυπήρξαν αγαστά και καταχειροκροτήθηκαν δικαίως, σε μια υπέροχη βραδιά...

Τίγκαραν το Κύτταρο πραγματοποιώντας θριαμβευτικό sold-out, το οποίο απέδειξε τα πατήματα που έχει βρει η καλοδομημένη τους ποπ σε μια νεότερη γενιά ακροατών...

Συριγμοί κητώδεις και απόκοσμοι· λύτρωση, μεταμόρφωση, μέταλλο και σκουριά. Fade out στο 55’…

Μας πήγε από έναν πιο καθημερινό, μινιμάλ λυρισμό σε μια οικουμενική, φιλοσοφική εμπειρία υπέρβασης των γήινων· ή, αν θέλετε, από τις γάτες στον Θεό –με ενδιάμεση στάση στον πνευματικό άνθρωπο...