Μπορεί να μην υπήρχε έλλειψη δισκογραφικού υλικού από μέλη των RNS τα τελευταία χρόνια, αλλά όλοι μαζί επί σκηνής είχαν να βρεθούν από το 2011. Διψασμένο επομένως το κοινό για τη συναυλία της Παρασκευής, κάτι που φάνηκε και από την προσέλευση. Το Levare Music Theatre είναι βέβαια μεγάλος χώρος και αναμενόμενα δεν γέμισε, εντούτοις ο όγκος των θεατών ήταν αρκετός και κατάφερε να δημιουργήσει ιδιαίτερα ζεστό κλίμα. Η κάποτε "Συμμορία των 11" βαφτίστηκε λοιπόν για την περίσταση ως "Η Τελετή των 9". Παλιότερα μέλη πλέον δεν βρίσκονται στο γκρουπ, νεότερα έχουν μπει στη σύνθεση, όμως τέτοιες αλλαγές δεν απέτρεψαν τη βραδιά από το να έχει σαφές RNS χρώμα –με στυλ του δρόμου, προκλητικές ρίμες, underground beats και μπόλικη ενέργεια εκ μέρους τόσο του ίδιου του σχήματος, όσο και από τον κόσμο που συγκεντρώθηκε για να τους απολαύσει.
Η είσοδος, εντυπωσιακή: με φώτα σβηστά, με έναν προβολέα να στρέφει τα βλέμματα στην πόρτα που συνέδεε τα παρασκήνια με τη σκηνή και με τον DJ Cutbrawl να χτίζει τον ηχητικό καμβά. Οι MCs των RNS εμφανίζονταν ένας-ένας, ρίχνοντας το κουπλέ τους σε ένα (αν δεν κάνω λάθος) καινούργιο τραγούδι, με το κοινό να αποθεώνει. Βέβαια στη σειρά του Θύτη η αλήθεια είναι πως ο πανικός κορυφώθηκε, με moshing περιστατικά, δυνατές φωνές αλλά και λιποθυμίες, χωρίς βέβαια κάτι τέτοιο να σημαίνει πως μέλη σαν τον Supreme ή τον Κανόν υστέρησαν στον τομέα της λαοφιλίας.
Από εκεί και πέρα θα ξεκινούσε μια συναυλία η οποία θα ξεπερνούσε τις 3 ώρες σε διάρκεια και θα τα είχε όλα: από RNS τραγούδια μέχρι tracks από προσωπικές δουλειές, καθώς και συνεργασίες των μελών της συγκεκριμένης κλίκας. Το “Ποιος Είπε” του Pero ακούστηκε νωρίς-νωρίς, το φρέσκο “Copperfield” από Sadoma & Θύτη ακολούθησε σύντομα –φέρνοντας έναν παλιοσχολίτικο Cypress Hill αέρα στο Levare Music Theatre– ενώ στο “Το Τέλος Έρχεται Από Τη Σελήνη” είδαμε μέχρι και αναμμένους αναπτήρες, σε μια ιδιαίτερη στιγμή της βραδιάς. Ιδιαίτερη και σπάνια, βέβαια, γιατί όταν σκάγανε από τα ηχεία κομμάτια όπως τα “Style Χειροβομβίδα” και “Αθηναίοι Hooligans” η φάση μεταφραζόταν σε φρενήρεις ρίμες επί σκηνής και σε σπρωξίματα/αδρεναλίνη κάτω από αυτήν.
Το “Ζωής Πορεία” του Δ.Π.Θ. με τον Sadoma έριξε στιγμιαία τους τόνους, όμως το “Τι Ζόρι Τραβάς” σύντομα τους ξανανέβασε, φέρνοντας στο προσκήνιο Κανόν, Θύτη & Supreme και κουβαλώντας μαζί τη μπιτάρα του, από τα χέρια του DJ Xquze. Όταν δε μας έβαλαν όλους να καθήσουμε κάτω, αλλιώς (όπως είπαν) δεν θα ξεκινούσε το επόμενο κομμάτι, οι υποψιασμένοι καταλάβαμε ότι θα ακολουθούσε το “Πέστε Κάτω”, το οποίο με το ξεκίνημά του κιόλας προξένησε χαμό στις τάξεις των θεατών. Από τις δυνατότερες στιγμές του λάιβ ήταν –αναμενόμενα– η ώρα του “Βρωμόφωνα Καθίκια”, με τον κόσμο να φωνάζει εκκωφαντικά τη στιγμή του «σε πονάει η δισκοκήλη;», σε ένα τραγούδι που δικαίως έχει πια αποκτήσει τη φήμη που έχει. Ο Θύτης θα συνέχιζε το σόου με το δικό του “Τα Φράγκα Μου”, ενώ σύντομα οι MCs θα κάνανε κι ένα βήμα πίσω, δίνοντας χώρο στον Cutbrawl για μια επίδειξη της ικανότητάς του στα πικάπ, η οποία κι έκλεψε τις εντυπώσεις.
Οι πιανιστικές λούπες του “Απ' Το Δρόμο Για Το Δρόμο” γύρισαν το ρολόϊ αρκετά χρόνια πίσω, ενώ όταν ο Κανόν είπε από μικροφώνου πως θα ακολουθούσε ένα «παλιό και καλό», βγήκε στο προσκήνιο το Αδέσποτο και είπε το “Βλάκα Βλάκα Βλάκα”, βάζοντας το κοινό και πάλι σε κίνηση με τις ακατάπαυστες ρίμες του. Ακολούθησαν τα δύο «ερωτικά», κατά Κανόν, δηλαδή το “Χυσαποθήκη” του Θύτη και το “Δε Θα Σου Κάνω τη Χάρη”, μέσα από το Puff Puff Sessions. Η βραδιά συνέχισε με “Bam Bam”, που πρόσφατα απέκτησε μάλιστα και βιντεοκλίπ, ενώ λίγο μετά ήρθε και το “Βαθιές Σκέψεις” που –όπως και το “Στον Κύκλο Των Παρανόμων”– πάντα προκαλεί ανατριχίλες με τη στιχουργική του. Κάπου εκεί ακούσαμε και την ανακοίνωση για τον επερχόμενο δίσκο της συμμορίας, με τίτλο Από Το Λόφο, ο οποίος θα βγει από την Ηχοκρατορία εντός λίγων ημερών.
Στο “Οι Σκέψεις Είναι Μορφές” κόσμος και RNS μείνανε να το τραγουδάνε και μετά το τέλος του, ενώ όταν από τα ηχεία ακούστηκε η παράκληση να σβήσουν τα φώτα ώστε να βυθιστεί η αίθουσα στο σκοτάδι, είχε έρθει η ώρα για το “Μας Θέλουνε Στο Σκότος” –σε μια περίεργη, μα και ξεχωριστή συνάμα στιγμή. Το ρολόϊ έδειχνε σχεδόν 2 και η συναυλία δεν έλεγε να τελειώσει, παρότι ο κόσμος είχε πλέον μειωθεί. Κάπου εκεί αποχωρήσαμε κι εμείς από το Levare, καθώς τα πόδια είχαν πιαστεί και η μέση ζήταγε άμεσα ξεκούραση. Πάντως η αίσθηση με την οποία έφευγες ήταν αυτή του χορτασμένου. Με 3 άλλωστε ώρες ασταμάτητων raps και underground beats, οι RNS κάνανε δυναμική επάνοδο στον εγχώριο συναυλιακό στίβο, ενώ μας άνοιξαν και την όρεξη για το επερχόμενο δισκογραφικό τους βήμα. Εν αναμονή, λοιπόν...
Τη συναυλία άνοιξε ο αγγλόφωνος ράπερ Constantine Τhe G, γεμίζοντας την ώρα μέχρι τις 11, όταν και βγήκαν στη σκηνή οι RNS. Η επίδοσή του κρίνεται ικανοποιητική, ενώ ο εξωστρεφής χαρακτήρας του έκανε το κοινό να περάσει ευχάριστα την ώρα του, όσο περίμενε το κυρίως όνομα.
{youtube}eKNAt7x9Dos{/youtube}
