Στη δεύτερη δουλειά του, ο μουσικός γράφει τραγούδια με σοβαρό ανάστημα, μακριά από τυπικούς νεοπαραδοσιακούς μουσάτους.
Ένας indie folk δίσκος που ξέρει ακριβώς πως να τιμήσει τα μεγάλα και γνήσια κεφάλαια της αμερικανικής μουσικής.
Με έναν απροσδιόριστο τρόπο τα τραγούδια αυτά μας συνδέουν με τον Άσιμο, τον Σαββόπουλο, τον Τζιμάκο, τον Σιδηρόπουλο, το ελληνοποιημένο "γκαραζοροκεντρόλ", τις μπουάτ της Πλάκας.
Στο ντεμπούτο τους, οι Μινέρβα αποδεικνύουν ότι έχουν κάτι παραπάνω να πουν από την μέση εγχώρια σερφογκαραζοπάνκ (sic) μπάντα.
Στο νέο δίσκο του πρότζεκτ του Mat "Kvohst" McNerney, μειώνεται από πρόθεση ο ηλεκτρισμός, αλλά όχι και τα καλά τραγούδια.
Στην δική του προσέγγιση στο κύκνειο άσμα του Gil Scott-Heron, o Makaya McCraven κοιτάει μπροστά, αναμετράται με το φάντασμα του «αόρατου» καλλιτέχνη και απελευθερώνεται από το άγχος να ακουστεί σημαντικός.
Μετά από μια τετραετίας απουσίας, οι Drive-By Truckers επιστρέφουν με έναν δίσκο με καθαρτήρια οργή που είναι κοφτερός, ζωντανός και ακατέργαστος.
Στο ντεμπούτο της, η Ιαπωνο-βρετανίδα τραγουδάει pop κομμάτια για εκείνους τους millennials, που ο μόνος τρόπος να απολαύσουν χωρίς τύψεις την mainstream μουσική των παιδικών τους χρόνων, είναι αν κολλήσουν μπροστά την ταμπέλα του “guilty pleasure”.
Το σόλο ντεμπούτο του κιθαρίστα των Radiohead, Ed O'Brien, δεν είναι παρά μία ρηχή βουτιά, εκ του ασφαλούς, στο νοητό τρίγωνο που σχηματίζουν οι U2, οι Happy Mondays και οι Primal Scream.
Με δύο instrumental δίσκους επέστρεψε ο Trent Reznor, ισορροπώντας το yin και το yang του ανάμεσα στο ελπιδοφόρο και το δυσοίωνο.
Οι Parquet Courts απέκτησαν μικρά αδερφάκια που έρχονται από το Γουινσκόνσιν, με δίσκους των Beach Boys στις αποσκευές τους και power chords στις κιθάρες τους.
Η «τρελή» υπερβολή που πρεσβεύει ο κατά κόσμον Gautier Serre, είναι ακριβώς αυτή για την οποία αξίζει να μιλάμε για το πρότζεκτ Igorrr.
Από το Χιλιομόδι Κορινθίας στο Σιάτλ, 10 + 1 τραγούδια δρόμος.
Ένας δίσκος γεμάτος διακριτικούς υπαινιγμούς, αυτοσχεδιασμούς, και στοιχεία από την jazz και την ελληνική παράδοση.
Ο καλύτερος δίσκος της καριέρας της Fiona Apple, μοιάζει σαν να έπρεπε να είναι πάντα εκεί, αλλά και σαν να ήρθε αναπάντεχα από το πουθενά.
Το νέο EP του Μιχάλη Δέλτα είναι το σφηνάκι τονωτικής αστικής electronica που χρειαζόμασταν.
Δεν χρειάζονται σπουδαίες συνθέσεις και τεράστιες μελωδίες για να βρεις τον κατάλληλο δίσκο για δύσκολους καιρούς σαν αυτούς. Αρκεί αυτή η αίσθηση παρηγοριάς του νέου άλμπουμ της Laura Marling.
Έχει δίκιο η Elly Jackson να επιμένει να αποδείξει, εδώ και πάνω από μια δεκαετία, ότι έχει ένα σημαντικό synthpop αποτύπωμα να αφήσει;
Στην τρίτη του δουλειά, το νεοψυχεδελικό τρίο από την Θεσσαλονίκη, δίνει έναν δίσκο-εγγύηση για τους λάτρεις του είδους.
Μακριά από το Against All Logic πρότζεκτ του, ο χιλιανοαμερικανός παραγωγός επιχειρεί τον δημιουργικό του εξαγνισμό. Και δεν τα πάει καθόλου άσχημα.
Σελίδα 38 από 483
© 1996 - 2024 Avopolis. All Rights Reserved. Powered by Brainfoodmedia