Πολλές φορές σκέφτομαι ότι ο χώρος της μουσικής θα ήταν πολύ πιο φτωχός αν δεν υπήρχαν άνθρωποι με μια δική τους αισθητική και ένα δικό τους όραμα, καλλιτέχνες που λειτουργούν επιλεκτικά απέναντι στις τρέχουσες ηγεμονικές τάσεις της σύγχρονης σκηνής. Ένας από αυτούς είναι σίγουρα ο κύριος του οποίου το πρώτο προσωπικό άλμπουμ παρουσιάζουμε σε αυτό το κείμενο. Ο λόγος για τον Roberto Agosta από την Κατάνια της Σικελίας, ένας πολυπράγμων τύπος στον τομέα της μουσικής παραγωγής και του Djing, αλλά και σε αυτόν της μόδας. Μετά από μια μακρά πορεία ο πενηνταεννιάχρονος πλέον Roberto (γ. 1963) κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ με τίτλο το επίθετό του, στην ιταλική δισκογραφική Space Echo, με την αρωγή του Salvo Bruno Dub στην ενορχήστρωση και την παραγωγή.
Στο Agosta ακούμε κατά βάση trip hop και chill out, που διακρίνεται από μία διακριτική και διόλου ηττοπαθή μελαγχολία, ταιριαστή με τα ράθυμα μεσογειακά απογεύματα. Το ύφος του Σικελιάνου δημιουργού φέρνει στο νου της πρώτες συλλογές Café Del Mar σε επιμέλεια του José Padilla, καθώς τους κλασικούς του Bristol, Massive Attack και Portishead. Ωστόσο, το στοιχείο που σφραγίζει με ποιότητα τη μουσική πρόταση του Agosta είναι οι πλούσιες επιρροές από το ψυχεδελικό και προοδευτικό ροκ των late 60s και των 70s. Οι πιο μελωδικές στιγμές των Pink Floyd και των King Crimson συναντούν τις πιο αιθέριες των It's A Beautiful Day και των Chocolate Watchband. Μην περιμένετε, βέβαια, να ακούσετε πολύπλοκες συνθέσεις και δομές, καθώς η προσέγγιση διακρίνεται από περιεκτικότητα. Ωστόσο πλάι στον λυρισμό κομματιών όπως το Cellars, με τα εξαιρετικά φωνητικά της Manuela Amalfitano, συναντάμε την υποχθόνια μα δυναμική κιθαριστική κορύφωση του Three Chestnuts καθώς και μια διάχυτη πειραματική κοσμική διάθεση. Σχεδόν αναπόδραστα, ο ηλεκτρονικός ήχος πλησιάζει τη ζεστασιά και το βάθος της ανθρώπινης ύπαρξης.
Στο πρώτο του ομώνυμο άλμπουμ ο Roberto Agosta εκθέτει στο κοινό θεμελιώδη στοιχεία της κοσμοθεωρίας του, τα οποία υιοθετούμε πολλοί από μας: ο έρωτας, οι φίλοι, η φύση, ο τόπος που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε. Δηλαδή, σε αυτή τη δισκογραφική κατάθεση δεν προτείνεται μόνο ένα εναλλακτικό μουσικό ύφος σε σχέση με τα κυρίαρχα στην ηλεκτρονική μουσική σήμερα, αλλά και μια διαφορετική νοοτροπία, η οποία προτάσσει τα ουσιώδη της ζωής μας εδώ.
