Η ομορφιά της pop μουσικής δεν είναι (ανάγκη να είναι) πάντα ένα μυστήριο προς εξιχνίαση. Στις πιο λαμπρές της στιγμές ξεπροβάλλει γυμνή, περήφανη και αυτόφωτη. Στο τελευταίο του άλμπουμ το τρίο από τη Δανία ξεδιαλύνει τους ηχητικούς γρίφους που έβαζε με τις προηγούμενες του δουλειές χάριν μιας εκφραστικής καθαρότητας στην αναζήτηση της ελπίδας μέσα σε σκοτεινούς καιρούς (το δανέζικο “Windflower” του τίτλου και του εξωφύλλου συμβολίζει ακριβώς αυτό). Απαλλαγμένοι από το άγχος να ακουστούν επίκαιροι (άλλο αν όντως τα καταφέρνουν), γράφουν τραγούδια συνδυάζοντας την γνώριμη pop - διαμπερούς, ευάερου και ευήλιου - δωματίου με καλλιτεχνικές, ηλεκτρονικές πινελιές, που ακούγονται σαν αφράτα, μεταξένια σύννεφα αιωρούμενα αβασάνιστα στον ηχητικό αιθέρα. Η ομοιότητα των εννιά κομματιών δεν κρούει το κώδωνα της ανησυχίας ελλείψει πρωτοτυπίας, αλλά αντιθέτως λειτουργεί ως ένδειξη ενός ενιαίου αισθητικού οράματος που διαπνέει το άκουσμα. Σε αυτές τις μικροεναλλαγές και ανεπαίσθητες αντιθέσεις ανάμεσα στα τραγούδια βρίσκεται η απόλαυση του: τα "Dragonfly και Living Other Lives" κουβαλούν ένα singalong φορτίο και μεταδίδουν ως pop μικρόβιο, ενώ τα "Hold Me Close When You Can" και "House On A Feather" είναι ανάλαφρα και αβαρή σαν μπαλόνια που χάνονται στον ουρανό μέχρι να σκάσουν. Όλα τους, όμως, διαθέτουν μία κοινή ευαισθησία και τρυφερότητα που καταπραΰνει τη ψυχή. Όσο για το"Åbent Sår", η συνεργασία με τον Σουηδό άρχοντα της ηλεκτρονικής μουσικής The Field που κλείνει τον δίσκο, είναι μία άλλη ιστορία από μόνη της - μία 8λεπτη, εκστατική, ανθεμική και πανηγυρική νίκη που ηχεί σαν τα πυροτεχνήματα μετά από μία γιορτινή νύχτα. Δεν υπάρχουν μυστήρια εδώ για τους Efterklang, παρά μόνο αυτό του πως η ομορφιά της pop μουσικής μπορεί να είναι τόσο ξάστερη και φωτεινή.
