Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο όνομα από το μουσικό κόσμο που ταυτίστηκε περισσότερο με το #BlackLivesMatter ρεύμα, όσο οι Sault. Η αινιγματική, βρετανική κολεκτίβα συνέλαβε τη στιγμή, η μάλλον η στιγμή ήρθε να επικυρώσει τις ανησυχίες που εξέφραζαν, μέσα από τη μεγαλειώδη, διαμαρτυρία-διλογία Untitled (Black Is) και Untitled (Rise). Ένα χρόνο αργότερα κι ενώ η ταυτότητα τους παραμένει το ίδιο μυστήρια (παρόλο που ξέρουμε δύο-τρία πράγματα παραπάνω γι’ αυτούς, όπως το ότι εγκέφαλος της ομάδας είναι ο παραγωγός Inflo και σε αυτή συμμετέχουν ονόματα όπως οι Sol, Kid Sister και Kadeem Clarke) επιστρέφουν με το πέμπτο τους άλμπουμ, Nine, το οποίο, για άγνωστους λόγους, θα βρίσκεται διαθέσιμο για μόλις 99 μέρες από την ημέρα κυκλοφορίας του (25 Ιουνίου 2021).
Ο νέος τους δίσκος, μπορεί να μην διαθέτει την αίσθηση του επείγοντος, καθώς και την πηγαία ορμητικότητα των προηγούμενων δύο που (αλληλό)τροφοδοτούταν από την ιστορική συγκυρία, αλλά είναι οπωσδήποτε μία συμπυκνωμένη και συμπαγής κατάθεση της afro, πολυσυλλεκτικής μουσικότητας και της ψυχής που χαρακτηρίζει το γκρουπ. Κρατώντας τη διάρκεια του άλμπουμ σε ασυνήθιστα μικρό, για τον κατάλογο τους, νούμερο, καταφέρνουν να το χωρίσουν έξυπνα σε δύο νοητά, κεφάλαια, επεκτείνοντας νηφάλια και ψύχραιμα τις ηχητικές τους αναφορές, (υπο)κινούμενες πάντα από τις ρίζες τους. Παράλληλα, κάνοντας ένα βήμα πίσω από το πεδίο μάχης, τα μέλη των Sault ένιωσαν την ανάγκη να ρίξουν το μεγεθυντικό φακό στην δικιά τους μαύρη, βρετανική ιστορία, κάτι που αποτυπώνεται στην πλειονότητα των βιωματικών «εξομολογήσεων» που ακούγονται στο Nine.
Έτσι, τα “London Gangs”, “Trap Life” και “Fear” ξεχειλίζουν από groove και ηλεκτρισμό, με τις βρώμικες μπασογραμμές, τα πρωτόγονα κρουστά και τις επαναλαμβανόμενες, αλητήριες ρίμες, όπως το “The pain is real” να δίνουν μία αληθινή γεύση δρόμου και αγωνίας, με το ζωντανό τρόπο που ξέρουν να κάνουν οι Sault. Η τραγική ιστορία του Michael Ofo διχοτομεί τον δίσκο και λειτουργεί σαν διακόπτης, για να περάσουμε σε μία σειρά κομματιών πολύ πιο προσγειωμένων και τρυφερών, που έχουν όμως το ίδιο ισχυρό, αν όχι ακόμα πιο έντονο, αποτύπωμα όπως αυτά που προηγήθηκαν. Η (γλυκό)πικρη μελωδική διαύγεια του “Bitter Streets”, μία από τις πιο όμορφες συνθέσεις που έχει γράψει ποτέ το γκρουπ, και η vintage, soul μπαλάντα “Alcohol”, θίγουν ζητήματα κοινωνικής αμέλειας, εγκατάλειψης και περιθωριοποίησης, με παιδιά που οδηγούνται στα όπλα και στο αλκοόλ (Your energy/Takes away the best of me/I remember when we were young/You made friends with a gun), ενώ το ομότιτλο τραγούδι, μέσα από την ψυχεδελική του ενέργεια, δίνει την απάντηση στο ερώτημα του εισαγωγικού “Haha”, με τον στίχο “I am made of love” να κουμπώνει τέλεια στο “Ηοw about the love?”.
Το κάπως αστείο και αρκετά σαρκαστικό “You from London”, με τη συμμετοχή της φορμαρισμένης Little Simz, ελαφραίνει το κλίμα, αλλά δεν αλλάζει το νόημα: το άθροισμα όλων αυτών των βιωματικών ψηγμάτων, περισσότερο ή λιγότερο, αληθινών ιστοριών από το παρελθόν των μελών του γκρουπ λειτουργούν ως ένας οικουμενικός καθρέφτης για όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που μεγαλώνουν σε υποβαθμισμένες, μαύρες κοινότητες. Μπορεί το Nine να υστερεί a priori σε επίπεδο momentum και να μη φέρει το βάρος των περσινών κυκλοφοριών, αλλά οι Sault αποδεικνύουν πως δεν ήρθαν για να κεφαλαιοποιήσουν μία στιγμή, αλλά να αγκαλιάσουν σφιχτά και να τιμήσουν τη σύγχρονη, μαύρη ιστορία μέσα από την ύπαρξη τους.
