Σε μια παραπάνω από τίμια προσπάθεια να βγάλει το garage από τον βάλτο της προβλέψιμης ομοιογένειας, αυτή η ιταλική τριάδα, καταφέρνει να δίνει την αίσθηση πως το rock ‘n’ roll δεν έχει χρόνο για χαριτωμένα φτιασιδώματα, όσο συγχρόνως, το βάζει να κλέβει πονηρά μια σειρά από γουορχολικά σχεδόν τεχνάσματα για «τα 13 λεπτά διασημότητας» του Twix and Dive. Φλερτάρουν με το σεφερλικό λογοπαίγνιο στο όνομά τους (και παίζουν με τα όρια της παρατηρητικότητας όσων σε ένα γρήγορο scrolling θα τους (προσ)περάσουν για γνωστό νεοϋορκέζικο σχήμα που ο γάμος δεν του έκανε καλό), σχεδόν κάνουν ανοιχτή πρόταση για χορηγία από τη σοκολάτα Twix που φιγουράρει από το φόντο του Bandcamp τους μέχρι τις κάλτσες τους και κάνουν τα κεφάλια να γυρίσουν όταν αρχίζουν ένα «βρώμικο» ep με ό,τι απέμεινε απ’ τις rock πενιές των Oasis (“Rock ‘n’ Roll Star”). Πετάνε με drone πάνω από τους Strokes (“On”), παραδίδονται στην ευθύβολη α λα Cramps καφρίλα (“Tell Me Why”), αντιστρέφουν το ριφ του “Come As You Are” (ναι, ok, του “Eighties” των Killing Joke) και κάνουν έναν κονσέρβα-ήχο όχλου οργανικό μέρος του “Stevie G King of Anfield”, πριν αποχαιρετήσουν το κοινό τους με μια απολαυστικά αστεία βρετανική προφορά. Σε περίπτωση που δεν έγινε ακόμη σαφές, στους Yonic South δεν αρέσει να βαριούνται και να επαναλαμβάνονται. Τους αρέσει, όμως, όλη η ακομπλεξάριστη πτέρυγα του rock ‘n’ roll, ζαχαρώνοντας μια θέση στη γαλαρία. Και σε όλα τα άλλα, πετάνε χαρτάκια από Twix στα μούτρα.
Άκου κι αυτό: Bazooka - Shame Take My Brain (2011), Bee Bee Sea - Day Ripper (2020)
.jpg)
