Κάτι που δεν ήξερα μέχρι πρόσφατα είναι πως, αυστηρά ορισμένη, η Σκανδιναβία αποτελείται από τρεις μονάχα χώρες: τη Νορβηγία, τη Σουηδία και τη Δανία. Εκείνο όμως που οι περισσότεροι έχουμε κατά νου όταν ακούμε τον όρο «Σκανδιναβία» είναι μια ευρύτερη γεωγραφική ενότητα, που περιλαμβάνει τη Φινλανδία και την Ισλανδία· αλλά, επισήμως, το σύνολο αυτό ονομάζεται «Νορδικές Χώρες».
Από αυτές τις πέντε, λοιπόν, η Δανία ήταν ανέκαθεν –και με μεγάλη διαφορά– η πλέον άσημη όσον αφορά τη black metal σκηνή της. Από παλιότερα ονόματα μόνο το black/doom των Nortt έρχεται στον νου, ενώ από πιο πρόσφατους καλλιτέχνες μονάχα οι Slægt, οι Múspellzheimr και το φαινόμενο Myrkur έχουν ξεφύγει από τα πολύ στενά όρια του underground. Είναι πράγματι αξιοσημείωτο ότι η γενέτειρα των Mercyful Fate (καταλυτικότατου συγκροτήματος για το black metal εν γένει), κατάφερε να μείνει τόσο πίσω στα ακραία μεταλλικά τεκταινόμενα.
Αναπάντεχα, όμως, η Δανία μπαίνει δυναμικά στο 2019 με το ντεμπούτο των πρωτοεμφανιζόμενων Geistaz'ika (το οποίο τεχνικά κυκλοφόρησε 31 Δεκεμβρίου του 2018), αγνώστων μελών, παρόλο που υπάρχουν υποψίες για συμμετοχή του Nohr των Grav. Ο δίσκος κυκλοφορεί από την Aiwīgaz Unðergangaz, ένα δανέζικο underground label με αρκετά πάρε-δώσε με την Ancient Records.
Το σιδηροδρομικά ονοματισμένο Trolddomssejd I Skovens Dybe Kedel είναι ένας μετρημένος δίσκος 40 λεπτών, κολλημένος σε μια φαντασιακή ανάμνηση των mid-1990s, όπου οι Ulver και οι Satyricon δεν άλλαξαν ποτέ ύφος, το tape trading καλά κρατεί και τα φωτοτυπημένα zines αποτελούν τη μοναδική πηγή ενημέρωσης του ακροατηρίου. Το ασπρόμαυρο φολκλορικό σκίτσο εντός κυκλικής παραμορφωτικής κορνίζας στο εξώφυλλο, πείθει. Η ατμόσφαιρα αφοσιώνεται στη βόρεια φύση με μελωδικά και κελαρυστά θέματα στις κιθάρες, αρκετά απλά στη σύλληψή τους. Το Bergtatt των Ulver (1995) μνημονεύεται στα ήρεμα δασικά σημεία, στη σταθερή παρουσία ακουστικών θεμάτων πλεγμένων με τον ηλεκτρικό βηματισμό της μουσικής και στη γενικότερη παραδοσιακή ατμόσφαιρα, η οποία αναδεικνύει έναν θαμπό θαυμασμό μακριά από μιζέριες και καταθλιπτικές τάσεις. Όλα αυτά πλαισιώνονται με υμνικά φωνητικά, αντηχήσεις μπάσου και αρπίσματα.
Εκεί που χρειάζεται λίγη περισσότερη δουλειά, είναι στον συνθετικό τομέα. Η μπάντα έχει βρει με εντυπωσιακή ακρίβεια τον ήχο και την ατμόσφαιρά της, αλλά καλείται να δώσει στο μέλλον περισσότερο βάρος στην ανάπτυξη ελαφρώς πιο αξιομνημόνευτων θεμάτων –κάτι που φαίνεται πάντως εφικτό κρίνοντας από το τελευταίο και καλύτερο κομμάτι, το δωδεκάλεπτο “Tågedans”: μια μουσκεμένη, υπαίθρια μίξη των (πολύ) παλιών Enslaved με το πνεύμα του Nattens Madrigal των Ulver (1997).
Ο δίσκος είναι βουτηγμένος στο παρελθόν χωρίς όμως να κλείνει τα μάτια στις πρόσφατες εκφάνσεις του είδους –η επιρροή των Mgla στην έναρξη του “Når Solen Bløder Rød” δείχνει πως το σχήμα ξέρει να απορροφά κριτικά, χωρίς μπλόκα παρελθοντολαγνείας. Μια πολύ καλή αρχή για το 2019 όσον αφορά το παραδοσιακό, φυσιολατρικό black metal της Βόρειας Ευρώπης.
ακούστε το "Tågedans", εδώ
