Ποιο είναι το συγκρότημα που έχει μόλις ένα άλμπουμ, ωστόσο μάζεψε 8.500 θεατές σε εμφάνισή του στην Νέα Υόρκη; Για ποιο συγκρότημα ρωτάνε προβοκατόρικα οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι σε συνεντεύξεις με τον Robert Plant, τον Alice Cooper ή τον Slash; Η απάντηση βρίσκεται στα 4 πιτσιρίκια από το Frankenmuth του Μίσιγκαν, που από το 2012 παίζουν hard/blues rock και ακούγονται όπως οι… Ναι, σωστά μαντέψατε: όπως οι Led Zeppelin.
Μιλάμε ασφαλώς για τους Greta Van Fleet, δηλαδή για τα αδέρφια Joshua, Jacob & Sam Kiszka (φωνητικά, κιθάρα και μπάσο, αντίστοιχα) και τον ντράμερ Danny Wagner. Πρωτοσυστήθηκαν δισκογραφικά το 2017 με το ΕΡ Black Smoke Rising και το τραγούδι "Highway Tune", το οποίο έπεσε σαν βόμβα στα mainstream rock δεδομένα, κάνοντας κάθε σχετικό έντυπο και site να γράφει για το γκρουπ. Είναι οι νέοι Led Zeppelin; Ή μήπως ξεδιάντροποι αντιγραφείς τους; Μπορούν τέλος πάντων να σώσουν το rock; Όλοι είχαν τη γνώμη τους, για να αποδώσουμε ...κόσμια τη γνωστή ατάκα του μεγάλου Clint Eastwood στον Επιθεωρητή Κάλαχαν (1971).
Φυσικά, αρκούσε να ακούσεις 30 δευτερόλεπτα από το "Highway Tune" για να απορρίψεις ως παπαριές τα όσα λένε οι ίδιοι Greta Van Fleet, ότι τάχα μου πρωτάκουσαν Led Zeppelin αργότερα, όταν πήγαν Λύκειο, και όχι όταν έστησαν το συγκρότημα: η επιρροή τους είναι ξεκάθαρα ποτισμένη στο καλλιτεχνικό τους DNA, τόσο μουσικά, όσο και στιχουργικά. Παρά ταύτα η πορεία αποδείχθηκε ανοδική· και ύστερα από ένα βραβείο Best New Artist από το Loudwire (που «μετράει» στο hard & heavy κοινό) και ένα ακόμα ΕΡ (From The Fires, 2017), ήρθε η ώρα για το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ Anthem Of The Peaceful Army. Το οποίο, με το καλημέρα, πούλησε 80.000 αντίτυπα, στέλνοντάς τους στο #3 των εθνικών charts στις Η.Π.Α., σε καιρούς που όλοι ξέρουμε πόσο δύσκολα είναι τέτοια νούμερα για rock καλλιτέχνες (πήγαν επίσης #12 στη Βρετανία, αποδεικνύοντας ότι η επιτυχία τους δεν είναι αμιγώς αμερικάνικο φαινόμενο).
Παρά όμως το τεράστιο hype, οι κριτικές ήταν κατά κύριο κακές, με αποκορύφωμα το 1.6 (στα 10) που τους έδωσε το Pitchfork –με το συγκρότημα να επιτίθεται κατόπιν στο μέσο. Και δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις γιατί, ακούγοντας ένα άλμπουμ που στο 80% του ηχεί σαν Led Zeppelin και στο υπόλοιπο 20% ως μια δόση από Cream, Bad Company και όποιου άλλου γκρουπ έπαιζε blues rock στη δεκαετία του 1970.
Το πρώτο πράγμα που διαπιστώνεις, είναι ότι κανένα τραγούδι του Anthem Of The Peaceful Army δεν φτάνει τα "Highway Tune" και "Safari Song" που ακούσαμε στα ΕΡ. Διαβάζοντας μάλιστα ότι άλλο ήταν το αρχικό σχέδιο και άλλη η κατάληξη, πιθανολογείς ότι η πίεση της μεγάλης δισκογραφικής (οι Greta Van Fleet είναι τώρα στη Republic, βλέπε Universal στο βάθος) λειτούργησε ως χαλινάρι για το ξέσπασμα, το θράσος και την αίσθηση αλητείας που τουλάχιστον διέκρινες στα ΕΡ, παρά το κοπιάρισμα των Led Zeppelin. Το γκρουπ, δηλαδή, σκόπευε να βάλει στον πρώτο του δίσκο τραγούδια που δουλεύει τα τελευταία χρόνια· όμως η μεσολάβηση της εταιρίας είχε ως αποτέλεσμα το 75% του Anthem Of The Peaceful Army να αποτελείται από υλικό το οποίο γράφτηκε με το που μπήκαν στο στούντιο. Κάπως, έτσι, λοιπόν, βγαίνει αυτό το «γυαλισμένο» που διακρίνει το σύνολο.
Ενώ άκουγα το άλμπουμ, ανέτρεξα σε μια σειρά αφιερωμάτων σε παλιότερα συγκροτήματα που βαφτίστηκαν «νέοι Led Zeppelin» από τον Τύπο –στους Kingdom Come στα 1980s, στους Wolfmother και Rival Sons σε πιο κοντινά χρόνια. Για την ιστορία, οι Wolfmother δεν μπόρεσαν να εντυπωσιάσουν μετά το ντεμπούτο τους, όμως οι Rival Sons κατάφεραν και χάραξαν δική τους πορεία, κυκλοφορώντας ποιοτικές δουλειές. Για τους Greta Van Fleet, τώρα, είναι δύσκολο να προβλέψεις το μέλλον. Οι αμέτρητες πάντως ώρες που αφιέρωσαν στα συγκροτήματα των 1970s, δεν πήγαν χαμένες: τα όσα ακούς εδώ είναι καλοπαιγμένα, ενώ δεν πρέπει να παραβλέπεται το γεγονός ότι κατάφεραν να επαναφέρουν την ηλεκτρική κιθάρα δυναμικά στο προσκήνιο, συνδέοντάς τη με την επικαιρότητα της δικής τους γενιάς.
Βέβαια, είναι άλλο πράγμα το να κοπιάρεις τους Led Zeppelin και άλλο να φτάσεις να γράφεις όπως εκείνοι. Και ακουστικά κομμάτια σαν το "Anthem" δείχνουν πόσα καρβέλια θέλουν ακόμα οι Greta Van Fleet για κάτι τέτοιο. Τραγούδια σαν τα προαναφερθέντα "Highway Tune" και "Safari Song" δείχνουν πάντως ότι δεν λείπει το ταλέντο –ωστόσο γεγονός παραμένει ότι το Anthem Of The Peaceful Army καταγράφεται ως ένα άσφαιρο hard/blues rock άλμπουμ, με «ιδέες» εκνευριστικά ξεσηκωμένες από τους Led Zeppelin.
Οι Greta Van Fleet σίγουρα ξέρουν καλύτερα από μας, αφού βρήκαν τη δική τους κότα με τα χρυσά αυγά. Ίσως αν στον επόμενο δίσκο γράψουν στα 1970s υποδήματά τους την εταιρία και δουλέψουν εκείνα τα τραγούδια που έμειναν στον πάγο, να ξαναβρούν τουλάχιστον τη σπίθα. Μπορεί και κάτι πιο αυθεντικό.
{youtube}86_vnQc1oBE{/youtube}
