Heir Apparent - The View From Below

35 χρόνια μετά το αθόρυβο ξεκίνημά τους στο Σιάτλ, τις ιστορίες των Heir Apparent τις έχει πλέον ζώσει ο θρύλος. Οι διαρκείς αλλαγές της σύνθεσης, η απότομη μετάβαση από το US power στη θεμελίωση του progressive metal, το όραμα του ιδρυτή Terry Gorle και η άδοξη διάλυση (1989), πάνω που είχαν υπογράψει συμβόλαιο για 7 άλμπουμ (οι καλές ημέρες της δισκογραφίας), είναι όλα γεγονότα που σε μια μερίδα του κοινού έχουν συζητηθεί πολύ –και συζητιούνται ακόμα.

Δεν είναι εύκολο πράγμα να τα βάλεις με τους θρύλους.

Πόσο μάλλον αν ξαφνικά αποκτούν και πάλι μια ζώσα μορφή, αφού ο Gorle όχι μόνο επανεκκίνησε επιτυχώς τους Heir Apparent, μα τους έβαλε εν τέλει και στο στούντιο, 29 χρόνια μετά. Πόσο μάλλον αν έχεις έναν διεθνή metal Τύπο έτοιμο να παιανίσει, αφού τα «παιδιά» των Dream Theater και των Fates Warning που τον στελεχώνουν νιώθουν μια βαθιά ανάγκη να αποδώσουν στους Προπάτορες Heir Apparent τα όσα δεν πήραν στα ύστερα 1980s, γενόμενοι κήρυκες του Ευαγγελίου τους.

Η νηφάλια ωστόσο εκτίμηση των πραγμάτων, μόνο εν μέρει δικαιολογεί το όλο πάθος. Πράγματι, οι Heir Apparent του 1988 αδικήθηκαν από κοινό και ιστορικές συγκυρίες –ίσως και από τους τότε εαυτούς τους. Αλλά οι Heir Apparent του 2018, υπερεκτιμούνται. Το The View From Below είναι αξιόλογος δίσκος, εντός όμως δεν συμβαίνουν οι κοσμογονίες που θέλουν κάποιοι να βλέπουν, για να δικαιώσουν τα φανμποϊλίκια τους.

Ο δίσκος διαθέτει το πλεονέκτημα ενός αειθαλούς Gorle, ο οποίος παίζει καταπληκτική κιθάρα, ουσιαστική, χωρίς περιττές φιοριτούρες δεξιοτεχνίας. Και έχει επίσης έναν Will Shaw στα φωνητικά να επιδεικνύει όχι μόνο το απαιτούμενο εύρος, αλλά και μια πολύτιμη εκφραστικότητα. Συνεπικουρούμενοι από τη λαμπερή, καθαρή παραγωγή, οι παράγοντες αυτοί δίνουν ζωή σε τραγούδια σαν τα "Man In The Sky", "Synthetic Lies", "Road To Palestine", "Insomnia". Θα ήταν ψέμα να πει κανείς ότι οι Heir Apparent δεν ξέρουν από ποιότητα ή ότι δεν σκέφτηκαν καλά τι ήθελαν να βγάλουν.

Ωστόσο, σχεδόν 30 χρόνια μετά, όσα πυροδότησαν με εκείνο το One Small Voice φαίνεται να έχουν διαγράψει πλήρη κύκλο: το progressive metal έβγαλε τις μπάντες αναφοράς του και δοκίμασε τα ηχητικά όρια που το καθιστούν αναγνωρίσιμο, αυτόνομο υποείδος, φτάνοντας πρώτα στην πλήρωση κι ύστερα στην εξάντληση. Οι Heir Apparent βρίσκονται λοιπόν μπροστά σε παγιωμένες εξελίξεις καθώς έρχονται να υπερασπιστούν τα σκήπτρα τους, απέναντι στις οποίες δεν διαθέτουν λύσεις ή κρυμμένους άσσους στο μανίκι. Κι έτσι κάνουν το μόνο που μπορούν –τις ακολουθούν.

Τα νέα τραγούδια είναι πράγματι καλογραμμένα και καλοραμμένα, κανένα όμως δεν είναι σπουδαίο. Αλλού λιγότερο και αλλού περισσότερο, οι Heir Apparent διαχειρίζονται όσα έχουν ήδη εντυπωθεί στη διαδρομή από τους Rush στους Dream Theater, στους Fates Warning και σε όψεις των Queensrÿche και των Opeth. Πιστοποιώντας απλά πως μπορούν να σταθούν κι εκείνοι μια χαρά σε ό,τι εντωμεταξύ έγινε δεδομένο, ίσως με μια φλόγα και μια δέσμευση που λείπει πια από όσους επιγόνους έχουν βρει σε αδιέξοδο (ονόματα δεν λέμε, γιατί τα ξέρετε). Τέτοιες έγνοιες, ωστόσο, είναι έγνοιες ενδοκοινοτικές, για όσους νιώθουν δηλαδή μέλη της prog ή/και prog metal κοινότητας. Εκτός των συνόρων αυτών, το The View From Below δεν είναι παρά η αξιοπρεπής και ενίοτε συμπαθής επιστροφή μιας ιστορικής μπάντας, η οποία πλέον δρα από τη θέση του Επίτιμου.

{youtube}Z6DX3i9UZaE{/youtube}