Στην εποχή του συνθετικού ήχου, την οποία ποικιλοτρόπως διανύουμε εδώ και δεκαετίες, ο δρόμος της electronica –μολονότι φαντάζει εύκολος– δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Το στοίχημα του ξεχωριστού σε ένα πεδίο σπαρμένο με περιορισμένες φόρμες και μετρημένα beats, είναι πια μια πρόκληση που λίγοι αποδέχονται και ακόμα λιγότεροι κερδίζουν. Όμως η Peggy Gou μάλλον την έχει ήδη στο τσεπάκι της.
Γέννημα-θρέμμα multikulti, η μεγαλωμένη στη Σεούλ, σπουδαγμένη στο Λονδίνο και ανδρωμένη καλλιτεχνικά στο Βερολίνο Peggy Gou, έχει καταφέρει μέσα σε μόλις 2 χρόνια να γίνει ένα από τα πιο «καυτά» DJ brands της διεθνούς πιάτσας. Και (προς τιμήν της) όχι εξαιτίας της εξωτικής αύρας που κουβαλάει, αλλά με το σπαθί των μίξεων και της δομημένης μουσικής της σκέψης.
Το πρόσφατο EP Once βγαίνει στο θρυλικό label της Ninja Tune και θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για τη λίστα των καλύτερων ηλεκτρονικών κυκλοφοριών της χρονιάς. To να δισκογραφείς βέβαια σε ένα όνομα βαρύ σαν ιστορία όπως αυτό της Ninja Tune, δεν είναι από μόνο του βήμα παραπάνω. Την εξέλιξη της Peggy Gou από μία ακόμα ταλαντούχα mixer του Boiler Room σε παραγωγό με μεστό λόγο και όραμα, τη βροντοφωνάζουν τα 3 tracks του EP –λίγα αλλά θαυματουργά, με τη στόφα του ραδιοφωνικού hit του NTS και όλες τις προδιαγραφές πρόκλησης επανειλημμένων ακροάσεων.
Το εξωτικό "It Makes You Forget (Itgehane)" είναι αδιαμφισβήτητα το πολύχρωμο σήμα κατατεθέν του EP, με ένα σαγηνευτικά μουρμουριστό spoken word στα όρια της μελωδικής γραμμής να δημιουργεί οικειότητα και να σπάει τη μονοτονία της house φόρμας, αποτίοντας παράλληλα φόρο τιμής στη μητέρα πατρίδα της Gou, με στοιχεία κορεατικής ανεμεμιγμένα στους λιγοστούς στίχους, τους οποίους αποδίδει έξυπνα με φωνητικά όχι τέλεια, αλλά γοητευτικώς χρήσιμα.
Το αμέσως επόμενο κομμάτι "Hundred Times" πάει τον χορό ένα βήμα παραπέρα, σηκώνοντας την κουρτίνα του club με την επιλογή ενός πολύ πιο επιτακτικού beat. Ταυτόχρονα, ωστόσο, είναι ελαστικό, με πολλές σκόπιμες αρρυθμίες, σε έναν αριστοτεχνικό συνδυασμό της δημιουργικής χαλάρωσης με μια κλασική, δυναμική φόρμα.
Αλλά ως μυστική ναυαρχίδα του Once αποκαλύπτεται το ακροτελεύτιο "Han Jan": ένα δραματικό κομμάτι, το οποίο συνομιλεί ανοιχτά με τη σκηνή του Ντιτρόιτ και υπογράφει φαρδιά-πλατιά την επανένωση της electro με τη χαμένη μεγάλη αδελφή της, την αμετανόητη δηλαδή funk γκρούβα. Ντελικάτα ντραμς με γωνίες, ευλύγιστες μπασογραμμές και πάλι εκείνα τα γοητευτικώς ατελή φωνητικά οδηγούν το σπιράλ του "Han Jan" γύρω από τις περιστροφές της κολληματικής λούπας του ρεφραίν, δίνοντας αξιώσεις μανιφέστου στον στίχο «You gotta do it right/Enjoy your life». Αν και κλασικής μέσης διάρκειας για house track, τελειώνει αφήνοντας τον ακροατή με την περίεργη (επίσης για house track) αίσθηση ότι αυτό που άκουσε, δεν ήταν αρκετό.
Κι εδώ επιστρέφουμε στο μεγάλο κατόρθωμα της Peggy Gou στο Once. Δεν έχει σημασία αν πρόκειται για ένα μπαλόνι που επισύρει άσκοπο, βραχύβιο ενθουσιασμό και σύντομα θα ξεφουσκώσει –βρίθει η παγκόσμια σκηνή της ηλεκτρονικής μουσικής από τέτοια. Προς το παρόν, έχει 3 κομμάτια που ξεχωρίζουν σε έναν ωκεανό αφόρητα ίδιων bpm. Κι αυτό είναι ένα μεγάλο κάτι.
{youtube}SlbVgjFvE3I{/youtube}
