Όντας ένα από τα κορυφαία συγκροτήματα του progressive metal και ένα από τα πιο αγαπημένα του ελληνικού κοινού, οι Fates Warning δεν χρειάζονται συστάσεις. Η προσφορά τους στη μουσική είναι αναμφισβήτητη, με κλασικούς δίσκους που κάποιες φορές ξεπέρασαν μάλιστα και τα όρια της «προοδευτικής» σκληρής μουσικής, με χαρακτηριστικότατο παράδειγμα το θρυλικό (πλέον) Parallels του 1991. Μετά το καταπληκτικό FWX (2004) οι Αμερικανοί έκαναν παύση, επιστρέφοντας 9 χρόνια μετά, με το Darkness In A Different Light και με μία σημαντική αλλαγή στις τάξεις τους: την έλευση στα ντραμς του Bobby Jarzombek, στη θέση του Mark Zonder.
Έχοντας στο μυαλό μου εκείνον τον δίσκο –που έδειξε μεν ένα πιο heavy και πιασάρικο πρόσωπο της μπάντας, μα συνολικά κρίνεται χλιαρός– είχα επιφυλάξεις για το φετινό Theories Of Flight. Οι οποίες χάθηκαν όμως από τα πρώτα κιόλας λεπτά, αφού γινόταν φανερό ότι η αμεσότητα του προκατόχου διανθιζόταν τώρα από hooks και πανέμορφες μελωδίες (ειδικά στα ρεφραίν), που έφερναν συχνά στο μυαλό το Parallels. Το τρομερό συναίσθημα που αποπνέουν τα κομμάτια, το όμορφο πάντρεμα του prog στοιχείου με την power αισθητική, το πόσο εστιασμένες ακούγονται οι συνθέσεις, αλλά ακόμα και μεμονωμένες στιγμές, είναι σαν να ταξιδεύουν στον χρόνο και να ενώνουν το σήμερα με τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1990.
Το υλικό λοιπόν αποδεικνύεται εμπνευσμένο και δουλεμένο στην εντέλεια, με κάθε τραγούδι να έχει και κάτι διαφορετικό να δώσει. Οι Fates Warning ισορροπούν ιδανικά μεταξύ των άμεσων και μικρότερης διάρκειας κομματιών και αυτών που έχουν πιο πολύπλοκη δομή και «βαράνε» 10λεπτο. Στα highlights περίοπτη θέση λαμβάνει το “Seven Stars”, με τις καταπληκτικές του κιθάρες και το τεράστιο ρεφραίν. Τα δύο πάλι μακροσκελή στιγμιότυπα του δίσκου αποτελούν λαμπρό παράδειγμα σύνθεσης progressive μουσικής, αντικατοπτρίζοντας την απαράμιλλη ικανότητα του Jim Matheos να γράφει κομμάτια που, ενώ μπορούν να περιέχουν πολλές αλλαγές και πληθώρα στοιχείων, καταφέρνουν και αποφεύγουν μαεστρικά την αμετροέπεια. Ειδικά το “The Light And Shade Of Things” είναι ίσως το καλύτερο σημείο του δίσκου, καθηλώνοντας τόσο με την εξαιρετική του κιθαριστική δουλειά, όσο και με τη συναισθηματική του κλιμάκωση και κορύφωση.
Όπως και στη μαγειρική η συνταγή και τα υλικά μπορεί να αποβούν κομβικής σημασίας για ένα καλό φαγητό, αλλά είναι η ικανότητα και το μεράκι του μάγειρα που θα απογειώσει το τελικό αποτέλεσμα, έτσι συμβαίνει και εδώ. Όσο γραφικό και να φανεί αυτό που θα γράψω, η απόδοση της μπάντας χαρίζει στα κομμάτια μια εντελώς διαφορετική διάσταση. Ο Ray Alder ακούγεται ορεξάτος και φρέσκος, δίνοντας μεστές ερμηνείες και βγάζοντας όλο το απαιτούμενο συναίσθημα. Ο Joey Vera, όπως πάντα, δείχνει πόσο μεγάλος μπασίστας είναι και δένει ιδανικά με τον απίστευτο Bobby Jarzombek, δημιουργώντας μια σφιχτοδεμένη και συμπαγή rhythm session, πάνω στην οποία πατάει ο Matheos, που απλά μαγεύει. Μεγαλύτερη πάντως εντύπωση απ’ όλους προκαλεί ο Jarzombek. Ο Τεξανός ντράμερ κοντεύει 10 χρόνια στο γκρουπ και, παρότι έχει γράψει μόνο 2 άλμπουμ μαζί του, έχει δώσει άλλον αέρα με το πιο μεταλλικό και επιθετικό παίξιμό του, σε σύγκριση με τα χρόνια του Mark Zonder. Ακούστε τα πρώτα λεπτά του εναρκτήριου “From Τhe Rooftops” και το πόσο αρμονικά συμβαδίζουν τα riffs του Matheos με όσα παίζει ο Jarzombek και θα καταλάβετε ακριβώς τι εννοώ…
Αν και απόλυτος κριτής είναι μόνο ο χρόνος, νιώθω πως το Theories Οf Flight θα μνημονεύεται όχι μόνο ως ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που έχουν βγάλει οι Fates Warning, αλλά και ως ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά του τι εστί progressive metal. Μελωδικός, heavy, συναισθηματικός, prog, εμπνευσμένος, ποικιλόμορφος, ισορροπημένος και αψεγάδιαστος, ο δίσκος είναι μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες του 2016. Προσωπικά μιλώντας, μάλιστα, φλερτάρει επικίνδυνα με την κορυφή της φετινής μου λίστας…
{youtube}0hguUU-VYug{/youtube}
