26 χρονών ο Benjamin Clementine, αλλά πολυπράγμων άνθρωπος. Γκανέζος στην καταγωγή, μεγαλωμένος στην Αγγλία και κάτοικος πλέον Παρισίων, δηλώνει πιανίστας, μουσικός και ποιητής. Κι αν δεν σας φτάνουν τα παραπάνω, έχει και περαιτέρω αρετές: διαθέτει ας πούμε μια χαρακτηριστικότατη φωνή, με τα εχέγγυα και την ικανότητα να δημιουργεί ατμόσφαιρα και λυρικές διαθέσεις στον ακροατή, ενώ άξια μνείας είναι και η εκφραστικότητά της, στοιχεία που αναντίρρητα χαρίζουν «προσωπικότητα» στα τραγούδια του. Το At Least For Now είναι μόλις το πρώτο του άλμπουμ, φιλοδοξεί όμως για εντυπωσιακό ξεκίνημα στον χώρο της δισκογραφίας –το οποίο και μάλλον πέτυχε, τουλάχιστον στη γαλλική αγορά, όπου έχασε για λίγο την πρώτη δεκάδα των charts.
Το πιάνο δεσπόζει στις συνθέσεις του Βρετανού τραγουδοποιού, αφήνοντας να διαφανεί μια έντονη επιρροή από το έργο του Erik Satie, που δίνει μια ιδιαίτερη «άποψη» στη δομή των ποπ, κατά τα λοιπά, κομματιών του. Στο At Least For Now βασιλεύει η μελαγχολία και όλες εκείνες οι αισθήσεις που κατακλύζουν το ανθρώπινο μυαλό κατά τις ώρες της περισυλλογής και της απογοήτευσης, με τρόπο που φέρνει κατά νου Antony And The Johnsons (μία ακόμα βασική αναφορά του Clementine). Με αυτά κυρίως τα υλικά χτίζεται ένα ενιαίο concept διάρκειας 50 λεπτών, από το οποίο δεν λείπουν στιγμές σαν τα "London" και "Condolence" με περγαμηνές για το ραδιόφωνο –τα ακούτε άλλωστε αρκετά και από το Avopolis Radio.
Υπάρχουν όμως και σημαντικά προβλήματα σε τούτο το δισκογραφικό ξεκίνημα του Benjamin Clementine. Μια ανισοβαρής στόχευση στο τραγουδιστικό ύφος και στην πρόζα, πρώτα-πρώτα, η οποία αφήνει πολλές φορές τη συνθετική γραφή σε έναν αυτόματο πιλότο. Επίσης, χάνονται πόντοι από τη ροπή του άλμπουμ στην υπερβολή: ο Άγγλος δημιουργός επιδίδεται συχνά-πυκνά σε κινήσεις εντυπωσιασμού, αφήνοντάς σου την εντύπωση πως η καλλιτεχνική του ματαιοδοξία είναι πιο σημαντική από τη μουσική πλήρωση του συγκεκριμένου υλικού.
Κάπως έτσι, το At Least For Now στρογγυλοκάθεται τελικά στην περιοχή του «ναι μεν, αλλά...». Ναι μεν κρίνεται δηλαδή αρκετά μελωδικό και συναισθηματικό για να διεκδικήσει την ώρα και την προσοχή σου, ταυτόχρονα όμως είναι και αρκετά βουτηγμένο στον ίδιο του τον μύθο, ώστε να μην μπορεί να διακρίνει τα σημεία όπου χάνεται το μέτρο ή εκείνα στα οποία θα χρειαζόταν μια περαιτέρω παίδευση και βελτίωση. Ο Benjamin Clementine θα διεκδικήσει λοιπόν και τις ακροάσεις του, μα και το repeat σας ανά στιγμές, όμως δεν παρέδωσε έναν δίσκο ανάλογο του βιογραφικού του.
{youtube}HcHoL6XRRAo{/youtube}
