I don't want to leave my heart in your hands Out on the frozen ocean Cause I'm full of wine and song tonight And it feels all right
Οι Surfer Blood (γιατί όχι Blood Surfer, που θα έβγαζε νόημα;) θεωρητικά αναβιώνουν το κίνημα της surf μουσικής, το οποίο ξεκίνησε το ’60 από τη Νότια Καλιφόρνια. Βασική επιρροή της τετραμελούς μπάντας από το West Palm Beach είναι οι Beach Boys.
Το πρώτο LP των Surfer Blood –ονόματι Astro Coast– κυκλοφόρησε το 2010 και εξέπληξε ευχάριστα τη διεθνή μουσική κοινότητα με την εναλλακτική ροκ φρεσκάδα του. Το Pitchfork το συμπάθησε αμέσως, τόσο ώστε κατέταξε το πρώτο single του (το "Swim") στην 37η θέση στη λίστα με τα 100 καλύτερα τραγούδια του 2009. Καθοριστική στιγμή στη σταδιοδρομία του γκρουπ στάθηκε κατόπιν η περιοδεία δίπλα στους Pixies, το 2011: έδωσε την αφορμή να τους αναλάβει ο Gil Norton, θρυλικός παραγωγός (μεταξύ άλλων) όχι μόνο των Pixies, μα και των Echo & The Bunnymen και των Foo Fighters. Οι Surfer Blood υπέγραψαν έτσι συμβόλαιο με τη Warner Bros. και μπήκαν να ηχογραφήσουν το Pythons στο ίδιο στούντιο όπου ηχογραφήθηκαν άλμπουμ όπως το Pet Sounds των Beach Boys και το Doolittle των Pixies. Στο μεταξύ, πολλοί τους αντιπάθησαν όταν (τον Μάρτιο του 2012) ο κιθαρίστας και τραγουδιστής τους John Paul Pitts συνελήφθη για χειροδικία εναντίον της κοπέλας του, ύστερα από έντονο καυγά. Κρίθηκε βέβαια αθώος, λόγω ασαφών συνθηκών, όμως οι εντυπώσεις έμειναν.
Το Pythons δεν μιλάει για τίποτα πιο βαθύ από την ασάφεια του να είσαι ένας εναλλακτικός νέος: η ζωή μοιάζει δύσκολη, ακόμα κι αν είσαι από τη Φλόριντα, πράγμα το οποίο ο Pitts μας υπενθυμίζει καθ' όλη τη διάρκεια του δίσκου. Λιτοί και προβληματισμένοι στίχοι μεταδίδουν περιληπτικά το χάος της αισθηματικής εκπαίδευσης μέσα από σχέσεις, τα λάθη, τον ενθουσιασμό, τη χαρά και την πικρία. Χαρακτηριστική είναι επίσης μια κάποια έμφαση στις λάθος επιλογές, όπως και μια σαφής διάθεση για απολογίες.
Το πρώτο σινγκλ, το πιασάρικο "Demon Dance" («apologies, meet apologies, we could demon dance all night»), δίνει σκυτάλη στα feel-good ριφάκια του "Gravity" («I think we both can see our own gravity it’s keeping our orbits in place»), στο οποίο ακούμε κι ένα εξαιρετικό κιθαριστικό σολο. Το "Weird Shapes" είναι ακόμα καλύτερο, βρίσκοντας τους Surfer Blood σε Strokes διάθεση. Αλλά η καλύτερη στιγμή είναι το "I Was Wrong", όπου η μελωδική τάση των Καλιφορνέζων επιτείνεται, δίνοντάς τους αρμονικό σκεπτικισμό α-λα-Shins, καθώς κι έναν λυρισμό που έχει κάτι από Dears.
Στα τρία κομμάτια που ακολουθούν ("Squeezing Blood", "Say Yes To Me", "Βlair Witch") η διάθεση γίνεται πιο ανάλαφρη και ομολογουμένως τους πάει: το ρεφρέν του "Say Yes To Me" είναι ό,τι πιο κολλητικό υπάρχει στο Pythons. Οι Surfer Blood συνεχίζουν μελωδικά με το "Needles And Pins" –με το οποίο ο Pitts θεωρεί ότι κατόρθωσαν να πλησιάσουν τον ήχο των Velvet Underground (αν δεν αστειεύεται, τότε προφανώς καταλαβαίνει κάτι που εγώ δεν καταλαβαίνω)– κι επανακάμπτουν με τον ψυχεδελικό ρυθμό του "Slow Six", ένα από τα πρώτα φετινά τους κομμάτια που διέρρευσαν στο διαδίκτυο. Το άλμπουμ κλείνει με το "Prom Song", «το πιο σέξι τραγούδι τους ως σήμερα» σύμφωνα με την ίδια τη μπάντα. Ίσως εκεί απ’ όπου κατάγονται το να λες σε μια κοπέλα «I just can’t be bothered» να θεωρείται σέξι...
Οι Surfer Blood εδραιώνουν λοιπόν τη φήμη τους, έχοντας μόλις τελειώσει μια ανοιξιάτικη περιοδεία στην Αμερική μαζί με τους Foals. Περιμένουμε με αρκετό ενδιαφέρον την εξέλιξή τους, καθώς για την ώρα –παρά τις απίστευτες κιθάρες και τα εξαιρετικά live– μένουν προσκολλημένοι σε μια αναβίωση φιλτραρισμένη από νεότερα εναλλακτικά ακούσματα.
{youtube}T99JYIq0Xtk{/youtube}
